در هفته‌ای که گذشت، اتفاقات جالبی در مملکت رخ داد که موردتوجه عوام‌الملک قرار گرفت؛ از جمله ماجرای عجیب قطع درختان خیابان ایتالیا در تهران و ردصلاحیت برخی خواص!
دیدارنیوز ـ عوام‌الملک:
جمعه ۱۹ آبان ۱۴۰۲
صبح زود با تماس‌های یکی از عوام از خواب پریدم. گوشی را جواب دادم. خواست که تلگرام را چک کنم. طول کشید تا فیلترشکن وصل شود. عکس چند تنه کلفت درخت را برایم فرستاده و نوشته بود اینجا خیابان ایتالیا در تهران است و درخت‌های قدیمی را قطع کرده‌اند. گفتم خوب قطع کنند. مگر چه عیبی دارد؟ گفت یعنی چی که چه عیبی دارد؟ عکس چند روز پیش خیابان ایتالیا را فرستاد. درختان بلندی در عکس بودند و خیلی زیبا بود. به او پیغام دادم که با این کار‌ها به دنبال سیاه‌نمایی و تحریک احساسات عوام نباشد. اولا که ایتالیا غلط کرده که اسم خودش را روی یکی از خیابان‌های پایتخت ما گذاشته. ثانیا چهار تا درخت را قطع کرده‌اند تا عوام بتوانند آسمان را بهتر ببینند. اگر این کار نمی‌شد خود این عوام جنجال می‌کردند که تهران، شهر بی‌آسمان است. حالا به جای تشکر از عوامل قطع درخت‌ها، مشغول عزاداری و آه و ناله برای آن‌ها شده‌اند. در خبر‌ها مساله رد صلاحیت عده‌ای از کسانی که می‌خواستند جزو خواص‌المله‌ها باشند همچنان مورد توجه است. هیاهو برای هیچ است. واقعا هر کسی نمی‌تواند آنقدر خالص باشد که جزو خواص بشود و هر خواصی نمی‌تواند خواص‌المله باشد. کسی که نمی‌داند صلاحیت دارد یا نه و می‌رود ثبت‌نام می‌کند باید ردصلاحیت بشود تا درس عبرت شود و بیخودی هزینه‌تراشی نکند. مگر یک مملکت هشتاد و پنج میلیونی چند نفر خواص می‌خواهد؟
شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۲
روزنامه بودجه‌بگیر خواص‌الدوله نوشت که تعدادی گوساله از پاکستان وارد کشور شده‌اند و منتظرند که پروار شوند و بتوانند بزایند تا قیمت گوشت پایین بیاید. برنامه‌ریزی یعنی همین. باید به سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت بها داد و معلوم است که دکتر ابراهیم و خواص‌الدوله‌اش دقیقا همین کار را می‌کنند. عصر ابراهیم تازه شروع شده و بعید است تمام بشود. این گوساله‌ها هم هر قدر که نخواهند دل به کار بدهند قطعا در یک جایی مجبور می‌شوند بزایند و به کاهش قیمت گوشت کمک کنند. در عصر ابراهیم که اصولا هیچ مشکلی نیست و اگر هم باشد مشکلی نیست که آسان نشود. تصاویری از جلوی یکی از پاسگاه‌های نظمیه‌ها به دستم رسید. یک نفر مانتوی بلند اجاره می‌داد به قیمت هر دقیقه ده هزار تومان. رقم خوب و معقولی بود. خوشبختانه کارآفرینی‌های ناشی از حجاب همچنان ادامه دارد و احتمالا یک دلیل ناراحت بودن غربی‌ها از حجاب همین است. ولی خوشبختانه نسوان ما خودشان انتخاب کرده‌اند که حجاب داشته باشند و آن‌هایی هم که خودشان موفق به انتخاب نشده‌اند به کلانتری می‌روند تا خودشان موفق به انتخاب بشوند. ظاهرا مکان اصلی این کارآفرینی‌ها در تهران از خیابان وزرا به محله گیشا، پشت آتش‌نشانی تغییر کرده تا به امکانات امدادی هم نزدیک باشند. شب شنیدم که احمدآقا برای انتخابات بزرگواران ثبت نام نکرده است. اول خیلی ناراحت شدم. احمدآقا از خواص خاصی‌ست که با چشمان تیزبینش می‌تواند تشخیص بدهد که چه کسی امکان ورود به جمع خواص را دارد. احتمالا قرار است از توانایی‌ها و توانمندی‌های بی‌پایان او در جا‌های مهم‌تر و بهتری استفاده شود. بالاخره گاهی هم باید در برخی جا‌ها به خواص جوان‌تر بالای هفتاد و پنج سال اعتماد کرد.
یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲
ظاهرا قرار شده یکی از برنامه‌های تلویزیون بودجه‌بگیر که درباره فلسطین بوده پخش نشود. خیلی اتفاق مهمی‌ست. من وبقیه هشتاد میلیون عوام این کشور در تمام طول شبانه‌روز دلخوش به این تلویزیون بودجه‌بگیر و برنامه‌های مفید و آموزنده‌اش هستیم. اما الان مانده‌ایم بدون این برنامه چه کار کنیم و چطور معلوماتمان را درباره فلسطین افزایش بدهیم و از گمراهی در امان بمانیم. البته همانطور که هفته پیش منصوره گفته بود تلویزیون که سهل است، ایران هم مال بابای اصولیون است و حق دارند هر طور که دلشان می‌خواهد اداره‌اش کنند و هر برنامه‌ای را که دلشان خواست پخش کنند و از هر برنامه‌ای که خوششان نیامد تمامش کنند. اتفاقا فیلم یکی دیگر از برنامه‌های تلویزیون بودجه‌بگیر را هم دیدم. مجری خیلی آزادانه نظراتش را درباره حسن و دامادش گفت و از احمدآقا هم خواست به شکل مناسب صلاحیت حسن را بررسی کند تا طبیعتا طبق نظر مجری نتواند خودش را در جمع بزرگواران ببیند. این برنامه‌ها ثابت می‌کند که در هیچ جای دنیا مثل کشور ما آزادی وجود ندارد. غربی‌ها نمی‌گذارند عوامشان با این واقعیت‌های کشور ما آشنا شوند. امروز هم تصاویری از محله گیشا، پشت آتش‌نشانی به دستم رسید. بساط وزرا را به آنجا منتقل کرده‌اند تا عوامی که حواسشان نبوده به میل خودشان باحجاب باشند به آنجا مراجعه کنند و مراحل توقیف خودشان و خودروهایشان را طی کنند. صف باشکوهی بود. مثل آن قدیم‌ها که عوام در صف صندوق‌های رای مشغول حماسه‌آفرینی بودند. شب خبر تغییر نام "چهارشنبه سوری" و "شب یلدا" در تقویم‌ها را شنیدم. جزو دستاورد‌های مهم عصر ابراهیم است. نام‌های جدیدی هم که برای این مناسبت‌های طاغوتی انتخاب شده‌اند خیلی مناسب و بامسمی هستند. این همه کار‌های بر زمین مانده از دوران قبل از عصر ابراهیم روی هم انباشته شده بود و خوشبختانه به تدریج در حال حل و فصل شدن هستند.
دوشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۲
حسین اعلام کرد راه‌حل اصلی و دائمی مساله فلسطین برگزاری رفراندوم است. عالی‌ست. خوشبختانه عوام فلسطین مثل عوام برخی نقاط دیگر جهان نیستند که قدرت فهم و تحلیل مسائل را نداشته باشند و می‌توانند نظر بدهند. برگزار کردن رفراندوم در کشورشان هم بر خلاف جا‌هایی مثل ایران هزینه زیادی ندارد. خیلی خوب است که خواص ما به نظرات عوام سایر کشور‌ها اهمیت می‌دهند. مصاحبه خواص‌الدوله امور ورزش شهرستان شفت گیلان با تلویزیون بودجه‌بگیر را دیدم. خبر مهمی داد و گفت در شهرستان شفت که پنجاه و پنج هزار نفر جمعیت دارد یک میلیون و صد نفر ورزشکار دارند. آمار قابل توجهی‌ست. باعث می‌شود بتوانند ورزشکاران مازادشان را به صورت لژیونر صادر کنند و درآمد خوبی ایجاد کنند. شاید بد نباشد برای المپیک بعدی در کنار کاروان ورزشی ایران چند کاروان هم از شفت اعزام بشوند. روح‌الله، معاون امور علمی دکتر ابراهیم هم یک خبر خوب دیگر داد و گفت آمار مهاجرت اصلا خطرناک نیست و مثلا اگر تا سال‌های قبل صد نفر می‌رفتند الان دو هزار نفر می‌روند. خدا را شکر. من فکر می‌کردم خیلی بیشتر باشد، ولی طبق مثال روح‌الله، فوقش آمار مهاجرت ۲۰برابر شده است. خیلی هم بد نیست. حتی اگر بد هم باشد، خطرناک نیست. چقدر خوب است که در عصر ابراهیم فقط خبر‌های خوب از دهان خواص بیرون می‌آید.
سه‌شنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۲
انسیه، معاون امور نسوان دکتر ابراهیم اعلام کرد که از دختران دانشجوی غزه‌ای برای تحصیل در ایران حمایت می‌شود. کار خوب و بزرگی‌ست. بالاخره دختران غزه‌ای هم حمایت‌های انسیه و بقیه خواص از دختران دانشجوی ایرانی را می‌بینند و دلشان می‌خواهد. خوب است که آن‌ها هم حمایت شوند. هر وقت هم که طبق نظر حسین قرار شد برایشان رفراندوم برگزار شود می‌توانند بروند نظرشان را بدهند و اگر دوست داشتند برگردند. خوشبختانه نه ممنوع‌الخروج هستند و نه ممنوع‌الورود. خودشان هم با میل و اراده باحجاب هستند. علیرضا، از سخنرانان اصولی که خودش و اولادش در تهران نشسته‌اند صحبت‌های شجاعانه‌ای داشت و افشا کرد که جریان سازشکار می‌گوید وقتی می‌شود کار را با مذاکره حل کرد چرا باید جنگید و صدمه دید. به قول علیرضا این‌ها حرف‌های درشت است نه درست. مذاکره مال افراد عافیت‌طلب است. باید رفت و جنگید که دختران دانشجوی غزه‌ای بتوانند به ایران بیایند و حمایت شوند. نباید فریب این افرادی را خورد که دم از مذاکره می‌زنند. خود علیرضا و اولادش هم خیلی دوست دارند برای جنگیدن بروند، اما رسیدگی به برخی امور و مسائل در تهران، سمت بلوار مرزداران و حومه، دست و پایشان را بسته است. ان‌شاالله که جنگ‌های عالم اینقدر طول بکشد که علیرضا و اولادش هم بتوانند خودشان را به میدان برسانند. یک علیرضای دیگر که گویا مسوول جزیره کیش است گفت که می‌خواهند در کیش طرح صدف را اجرا کنند که طی آن افرادی به نام کیش‌بان برای تذکر حجاب اعزام می‌شوند. خیلی ایده خوبی‌ست. نامش هم قشنگ است. باعث محافظت از مروارید‌ها می‌شود. امروز هوای تهران کمی آلوده بود. خیلی مهم نبود، اما احتمالا باعث سوءاستفاده غربی‌ها و اصلاحیون و عده‌ای از عوام خواهد شد.
چهارشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۲
بعضی روز‌ها من که عوام‌الملکم یاد یک چیز‌هایی می‌افتم که دل و دماغ خاطره‌نویسی برایم نمی‌گذارد. چند سالی ست این موقع از آبان که می‌شود آن طوری هستم. امروز شروعش است.
پنجشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۲
دیروز محمدباقر، رییس خواص‌المله خبر مهمی را اعلام کرد و گفت امروز خانواده‌ها با دو شیفت کار، برای تامین نیاز‌های معیشتی و مسکن در چالش هستند. خبر نداشتم. من فکر می‌کردم عوام با دو شیفت کار کردن لااقل سیسمونی نوه‌هایشان را می‌توانند از ترکیه بخرند. احتمالا باید سه‌شیفته کار کنند که موفق به این کار بشوند. خواص هم سه‌شیفته در حال کارند. خبر انتشار کتاب ترگل ورگل برای آموزش معارف و حجاب و امثالهم به دانش‌آموزان را خواندم. اسم شادی دارد. انگیزاننده هم هست. قطعا باعث علاقمندی دانش‌آموزان به این نوع مباحث خواهد شد. گزارش روزنامه بودجه‌بگیر درباره حجاب‌بان‌ها در مترو و فیلم‌برداری کردن از چهره عوام در ایستگاه تئاتر شهر تهران و برخورد‌های مناسب با عوام در محدوده چهارراه ولیعصر را خواندم. امیدوارکننده است. احتمالا عده‌ای از عوام سر و صدا راه بیاندازند و بگویند این خواهران و برادرانمان در آن محدوده‌ها با عوام برخورد‌های خوبی ندارند. مهم نیست. برخورد، برخورد است. خوب و بد ندارد. اگر عوام خودشان با میل و اراده خودشان همانطور که این برادران و خواهرانمان دلشان می‌خواهد لباس بپوشند قطعا برخوردی ایجاد نمی‌شود. بالاخره مملکت مال همین برادران و خواهران و پدرشان است و عوام باید این نکته را مدنظر قرار دهند.
