ژنرال و دستور حمله!

دیدارنیوزـ شقایق آسیایی: پس از اعلام نام امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی تیم ملی، بسیاری منتظر بودند ببینند که عکس‌العمل بازیکن‌ها به انتخاب سرمربی جدید چگونه است. تقریبا تمام مربیان داخلی بر سر نام امیر قلعه نویی توافق داشتند و بازیکن‌ها هم شاید چاره‌ای جز پذیرش نداشتند. به جز سردار آزمون (که گفت به دلایل شخصی نمی تواند در اردوی تیم ملی شرکت کند و ما هنوز نمی دانیم این یک نوع اعتراض به انتخاب مربی داخلی است یا واقعا یک مشکل خانوادگی) و البته سامان قدوس، بقیه بازیکنان در اردو حاضر شدند و واکنش منفی هم به وجود نیامد.

به صورت منطقی، دو بازی و یک اردوی کوتاه مدت نمی تواند معیار مناسبی برای سنجش سرمربی جدید تیم ملی باشد، اما آنچه که همه از تیم ملی دیدند یک تیم هجومی بود که بر خلاف دوران کی‌روش از همان ابتدا میل به گل‌زنی داشت.

در ادامه نکاتی از بازی‌های نوروزی تیم ملی را با بررسی می‌کنیم:

۱. امیر قلعه نویی از آن دسته مربیانی است که به سیستم هجومی اعتقاد دارد. البته همیشه تیم‌های قلعه نویی در زمان مربیگری‌اش خط دفاعی منسجمی نیز داشته‌اند که برای ضد حملات حریف نیز برنامه داشت اما این آخری هنوز در تیم ملی اتفاق نیفتاده و ما در هر دو بازی مقابل روسیه و کنیا، روی ضد حملات شکننده نشان دادیم و گل خوردیم.

۲. نکته دومی که در کنار زمین به چشم می آید ترکیب کادر فنی است. حضور سعید الهویی، آندرانیک تیموریان و رحمان رضایی که هیچ‌کدام تجربه بالایی ندارند. سه نفری که به نظر نمی‌رسد بتوانند و یا به خودشان اجازه بدهند نکته ای را به قلعه نویی گوشزد کنند. قبلا هم گفته شده که تیم ملی به طور حتم نیاز به یک دستیار اول شایسته و کاربلد دارد که امیدواریم این اتفاق در آینده، بیفتد.

۳. حدود ۲۹۰ روز تا جام ملت‌ها باقی مانده، رقابت با تیم‌هایی مثل کره، ژاپن و عربستان بدون تردید برای ایران با چالش‌های زیادی همراه خواهد بود. پس باید به هر فیفا دی و بازی دوستانه‌ای مثل یک فینال نگاه کرد برای آمادگی تیم ملی که البته پیدا کردن حریف مناسب هم همیشه یک مسئله بوده است.

۴. از نکات مثبت دیگر دیدارهای تیم ملی بازگشت زنان به ورزشگاه آزادی بود. خانم‌ها که پس از شادی گل لوکادیا در بازی پرسپولیس به طبقه دوم تبعید شدند و بعد از مدتی هم از حضور در استادیوم محروم شدند اما دوباره در بازی‌های تیم ملی به طبقه اول آزادی برگشتند. حتی اگر دعوت شدگان فرمایشی هم باشد ما آن را به فال نیک می گیریم.

۵. امیر قلعه نویی تلاش کرد در این دو بازی از همه بازیکنان تیم ملی بهره ببرد. در بازی با روسیه نفراتی که به نظر فیکس تیم ملی بودند حضور داشتند و در بازی دوم بقیه بازیکنان هم به نوبت به بازی گرفته شدند.

۶. امیر قلعه نویی در اولین کنفرانس بعد از بازی با روسیه رو به خبرنگاری که از او سوال کرده بود شما در ۱۰ سال گذشته قهرمانی نداشتید پس با کدام رزومه روی نیمکت تیم ملی نشستی؟ گفت: من ۱۰۰۰ امتیاز در لیگ گرفتم پس اول تا هزار بشمار و بعد سوال سوال بعدی را بپرس. این جواب رندانه و جاه طلبی همیشگی امیر قلعه نویی دقیقا آن چیزی است که از یک مربی ایرانی تیم ملی توقع داریم. هر چند که او در کنفرانس پس از بازی دوم گفت: «هرکس قول قهرمانی می‌دهد من تیم را تحویلش می‌دهم» ولی وقتی حرف از قرارداد ۳ ساله تا جام جهانی آمریکا ـ کانادا می شود پس معلوم است که امیر قلعه نویی برنامه های زیادی برای تیم ملی دارد.

۷. بر خلاف کی‌روش که همیشه سعی می کرد بار اصلی تیم ملی را روی دوش لژیونرها بگذارد، امیر قلعه نویی فرصت بیشتری به بازیکنان شاغل در لیگ داد و دیدیم که نفراتی مثل محمد محبی که از جام جهانی جا مانده بودند توانستند در این بازی‌ها عملکرد خوبی داشته باشند.

۸.  حرکات ترکیبی تیم ملی از کناره‌ها در دو بازی روسیه و کنیا از نکات مثبت و قابل تاکیدی است که بارها تکرار شد و باعث شد حتی ما در مقابل بازی بسته کنیا هم صاحب موقعیت‌های زیادی شویم. بازی رامین رضاییان و محمد محبی از کناره‌ها هم نکته مثبتی بود که به خصوص در بازی با کنیا حرکات فردی رضاییان و درخشش او باعث هر دو گل ایران شد. البته نباید از بازی خوب و پرس‌ و جنگندگی مغانلو هم بگذریم. او به خوبی از عهده مسئولیتی که امیر قلعه نویی بر عهده او گذاشته بود برآمد.

۹. تیم ملی در هر دو بازی با سیستم ۲ـ۴ـ۴ بازی کرد، بدون پلی میکر بازیساز و با دو هافبک دفاعی که یک بار عزت‌اللهی و بار دیگر چشمی در این پست استفاده شد. دو مهاجم تیم هم طارمی و مغانلو بودند که طارمی کمی جلوتر از مغانلو بازی می‌کرد.

۱۰. در این دو بازی‌ هر چند با درخشش بازیکنان داخلی همراه بود ولی لژیونرها عملکرد نسبتا ضعیفی داشتند.عزت اللهی، جهانبخش و قلی زاده هیچ کدام در حد و اندازه های خودشان ظاهر نشدند.