دیدارنیوز: کاوش تپه پیر یکی از ۹۰۰ محوطه عصر مفرغ در سیستان که دربردارنده کهن‌ترین دوران استقراری این منطقه است بمنظور آموزش دانشجویان دانشگاه زابل در حال انجام است.
به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، جواد علایی مقدم (سرپرست هیأت باستان‌شناسی و مدیر گروه باستان‌شناسی دانشگاه زابل) گفت: کاوش در تپه پیر سیستان با مجوز پژوهشگاه و حمایت مالی دانشگاه زابل آغاز شده است.
مدیر گروه باستان‌شناسی دانشگاه زابل افزود: تپه پیر سیستان یکی از محوطه‌های دشت جنوب سیستان است که در حوزه قلعه رستم سیستان و حوضه آبریز رود بیابان قرار دارد.
او با بیان‌اینکه امروزه جاده آسفالته زاهدان-زابل از حدود ۴ کیلومتری غرب این تپه عبور می‌کند افزود: سطح تپه پیر سیستان به ابعاد ۹۵×۷۰ متر و ارتفاع ۷ متر با لایه‌ای از سفال پوشیده شده است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: اولین فصل کاوش در این محوطه با ایجاد دو کارگاه افقی و لایه‌نگاری آغاز شد؛ ترانشه افقی در شمال محوطه به ابعاد ۶در۸ متر ایجاد و بر اساس آن دو دوره استقراری اصلی و یک دوره استقرار موقت شناسایی شد.
علائی مقدم با اشاره به اینکه معماری این دوره‌ها خشتی بوده و ویژگی بارز آن اتاق‌های کوچک و راهروی‌های پیرامونی است تصریح‌کرد: ترانشه پلکانی لایه‌نگاری نیز در جبهه غربی به عرض ۲ متر و طول ۱۴ متر از سطح تپه تا دامنه آن ادامه یافت و بر اساس آن دوره‌های استقراری این محوطه شناسایی شد.
مدیر گروه باستان‌شناسی دانشگاه زابل اظهارکرد: مطالعات اولیه بیانگر آن است که تپه پیر از نیمه دوم هزاره سوم پیش از میلاد تا اوایل هزاره دوم پیش از میلاد دارای شواهد استقراری است و پس از ان متروک می‌شود و دیگر بار در دوران تاریخی به صورت استقرار موقت عشایر و دامداران مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این باستان‌شناس با اشاره به اینکه در این محوطه علاوه بر ساختار معماری مسکونی، شواهدی از فعالیت‌های صنعتی پخت سفال و ذوب فلز هم به‌دست آمده خاطرنشان‌کرد: همچنین در این استقرار فعالیت‌هایی، چون ساخت ظروف سنگی، ابزارسازی و ساخت مهر‌های تزینی (البته در مقایس کم) صورت می‌گرفته است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی در پایان گفت: مطالعات حاکی از وجود ارتباط معناداری بین استقرار این محوطه با تمدن‌های منطقه جازموریان در جنوب و فرهنگ مروی – بلخی در حوزه خراسان بزرگ است.
گفتنی‌است، تپه پیر یکی از ۹۰۰ محوطه عصر مفرغ در سیستان و دربردارنده کهن‌ترین دوران استقراری این منطقه است.
