پس از شکست سنگین و تاریخی از انگلیس و حذف از جام جهانی با ناکامی برابر آمریکا، خبر اهدای مجوز خودروی خارجی به ملی‌پوشان با انتقاد‌های زیادی مواجه شده است. آیا تنها یک برد در جام جهانی و ناکامی دوباره در صعود به دور حذفی شایسته چنین پاداشی است؟
دیدارنیوز: خبر اهدای مجوز ورود خودروی خارجی به اعضای تیم ملی با واکنش منفی بسیاری روبرو شد.
همان ساعاتی که ایران پس از شکست مقابل آمریکا فرصت طلایی صعود به دور حذفی جام جهانی را از دست داد، یک خبر عجیب هم مورد توجه قرار گرفت؛ اهدای مجوز ورود یک دستگاه خودرو خارجی به بازیکنان تیم ملی. تبعات حذف تیم ملی در آن ساعات باعث شد تا چندان رسانه‌ها روی این خبر مانور ندهند، با گذشت چند روز از این خبر، توجه‌ها به این موضوع مهم بیشتر از قبل هم شده است.
چرا چنین جایزه هنگفتی؟
آن‌هایی که با حوزه اقتصاد آشنایی دارند، می‌دانند که مجوز واردات خودرو ارزش مادی بسیار زیادی دارد، ارزشی بالاتر از سه، چهار میلیارد تومان. برای خیلی‌ها حالا این سوال پیش آمده آیا بازیکنان تیم ملی استحقاق چنین پاداش میلیاردی را دارند؟ فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش مانند همیشه در این مباحث بحث‌برانگیز سکوت کرده‌اند. فدراسیون البته سکوتش در بیشتر موارد مفیدتر از توضیح دادنش به نظر می‌رسد.
احسان اصولی، سخنگوی فدراسیون در ماه‌های اخیر صحبت‌هایی انجام داده که کاملا نادرست از آب درآمده است. تیم ملی با نتایجی که در قطر کسب کرد، قاعدتا مستحق گرفتن پاداش نجومی محسوب نمی‌شود. از طرفی به بازیکنان، پاداش برد مقابل ولز که مبلغ ارزی قابل توجه بود هم پرداخت شد. همه کارشناسان احتمالا قبول دارند، پیروزی مقابل تیمی مثل ولز که در نهایت منجر به دستاوردی هم نشد، نمی‌تواند شایسته یک پاداش چند میلیاردی علاوه بر پاداش چندهزار دلاری مصوب باشد.
فدراسیون احتمالا این توضیح را خواهد داد که این پاداش خودرویی، پاداش صعود به جام جهانی بوده که برای بالا رفتن روحیه بازیکنان شب قبل از بازی با آمریکا پرداخت شد. اینجا هم انتقاد‌های زیادی وجود دارد. نخست اینکه واقعا صعود به جام جهانی باید چنین پاداشی داشته باشد؟ اگر تعداد اعضای تیم محاسبه شوند به یک رقم بالای ۱۰۰ میلیارد تومان می‌رسیم که این عدد علاوه بر پاداش‌های پرداخت شده در همان زمان است. دوم اینکه برای صعود تیم ملی به دور دوم جام جهانی، پاداش قابل توجهی برای بازیکنان و یک پاداش شگفت‌انگیز برای کارلوس کی‌روش درنظر گرفته شده بود و مجوز ورود خودرو دیگر یک ریخت‌وپاش غیرضروری قلمداد می‌شود.
اهدای جوایز میلیاردی از جیب چه کسی؟
بسیاری از مردم احتمالا از پرداخت چنین پاداش‌هایی راضی نیستند. عکس‌العمل مردم در شبکه‌های اجتماعی و کارشناسان و قهرمانان سایر رشته‌های ورزشی این موضوع را به وضوح نشان می‌دهد. آیا واقعا در کشوری که بسیاری از اقشار مردم گرفتار مشکلات اقتصادی‌اند، باید به بازیکنان فوتبال که همگی قرارداد‌های میلیاردی دارند، پاداش میلیاردی هم داد؟ بودجه این پاداش‌ها از کجا تامین می‌شود؟ فدراسیون فوتبال، وزارت ورزش و جوانان یا دولت؟
فدراسیون فوتبال تا چند روز پیش از بی‌پولی می‌نالید و برای پرداخت غرامت به مارک ویلموتس درمانده به نظر می‌رسید، حالا پاداش حضور در جام جهانی آنقدر فدراسیون را پولدار کرده است که اینگونه پول اهدا می‌کند؟ وزارت ورزش اگر تامین‌کننده این پاداش است که قطعا در حق سایر رشته‌های ورزشی ظلم کرده است و کشتی‌گیران و قهرمانان سایر رشته‌ها حق دارند که به پرداخت مجوز خودرو اعتراض شدید کنند. حالت سوم، پرداخت این پاداش از سوی دولت است؛ این از همه بدتر است که از بودجه عمومی که حق مردم است بخشش شود. آیا مردم ایران راضی‌اند که از بودجه کشور به فوتبالیست‌ها پاداش داده شود؟ اگر خبر اهدای خودرو هم صحت ندارد، چرا این خبر رسما تکذیب نشد؟
ریخت‌وپاش سابقه‌دار
این برای اولین بار نیست که چنین بخشش‌هایی در فوتبال صورت می‌گیرد. دولت محمود احمدی‌نژاد هم پس از صعود تیم ملی به جام جهانی ۲۰۱۴ به اعضای تیم مجوز ورود خودرو اهدا کرد که با انتقاد زیادی همراه شد. نحوه توزیع پاداش هم عجیب بود؛ به علی کفاشیان و مهدی محمدنبی رئیس وقت فدراسیون و سرپرست وقت تیم ملی این پاداش هنگفت رسید، اما اشکان دژاگه، ستاره تیم ملی که در چند بازی آخر مصدوم بود، سرش بی‌کلاه ماند. برای همین جام جهانی شنیده شد که اعضای هیات رئیسه هم از نتایج تیم ملی صاحب پاداش شده‌اند! وقتی پاداش‌های قابل توجه چندهزار دلاری برای برد‌ها و تساوی‌های تیم ملی حتی در بازی‌های دوستانه کم‌اهمیت درنظر گرفته شده و برای صعود به جام جهانی، پاداش ارزی قابل توجهی اهدا می‌شود دیگر بخشش چهار، پنج میلیارد با کدام منطق است؟ افرادی مانند حبیب کاشانی که مشوق پرداخت اینگونه پاداش‌ها به‌شمار می‌روند، بهتر است منبع تامین بودجه را معرفی کنند، منبعی به غیر از منابع دولتی و جیب مردم.
