حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه کشورمان در دیدار با گلدا الخوری، مدیر دفتر منطقه‌ای یونسکو درباره سند ٢٠٣٠ گفت: قرار بود این سند در حوزه آموزش باعث همبستگی جهانی باشد، اما با نادیده گرفتن هویت و واقعیت‌های فرهنگی کشور‌ها آنها را در این حوزه دچار مشکل کرده است و از این رو جمهوری اسلامی ایران بر اساس قوانین داخلی و فرهنگی خود به این سند نگاه می‌کند.
دیدارنیوز: خانم گلدا الخوری در آغاز ماموریت خود به عنوان مدیر دفتر منطقه‌ای یونسکو با حسین امیرعبداللهیان دیدار کرد.
حسین امیرعبداللهیان با تبریک و آرزوی موفقیت برای مدیر دفتر منطقه‌ای یونسکو، رابطه کشورمان و یونسکو به ویژه در حوزه هایی، چون ثبت میراث فرهنگی را نزدیک خواند و توانمندی‌های جمهوری اسلامی ایران در زمینه‌های آموزش، آموزش عالی و فن آوری به ویژه در حوزه بانوان ایرانی را مثال زدنی دانست.
وزیر امور خارجه با اشاره به سند ٢٠٣٠ افزود: قرار بود این سند در حوزه آموزش باعث همبستگی جهانی باشد، اما با نادیده گرفتن هویت و واقعیت‌های فرهنگی کشور‌ها آنها را در این حوزه دچار مشکل کرده است و از این رو جمهوری اسلامی ایران بر اساس قوانین داخلی و فرهنگی خود به این سند نگاه می‌کند.
گلدا الخوری نیز در این دیدار شرحی از برنامه‌های خود برای دفتر را ارایه و وعده داد حداکثر تلاش خویش را برای ارتقای جایگاه این دفتر منطقه‌ای به عمل آورد.
دفتر منطقه‌ای سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد - یونسکو در ایران هماهنگی فعالیت‌های یونسکو در کشور‌های ایران، افغانستان، پاکستان و ترکمنستان را برعهده دارد.
دستور کار ۲۰۳۰ برای توسعهٔ پایا مجموعه‌ای از اهداف هستند که به آینده مربوط می‌شوند. رؤسای دولت‌ها، نمایندگان بلندپایهٔ نهاد‌های تخصصی سازمان ملل متحد و جامعه مدنی در سپتامبر ۲۰۱۵ گرد هم آمدند و در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دستورکار توسعه پایا ۲۰۳۰ را تصویب کردند. این دستورکار که جایگزین اهداف توسعه هزاره شد، شامل ۱۷هدف اصلی و ۱۶۹ هدف ویژه است که نقشه راه جامعهٔ بین‌المللی را در زمینه توسعهٔ پایا برای پانزده سال آینده ترسیم می‌کند.
این اهداف توسط سازمان ملل تعریف شده‌اند و به عنوان اهداف جهانی برای توسعه پایا ترویج شده‌اند. اهداف توسعه پایا باید از ۲۰۱۵ تا ۲۰۳۰ اجرا می‌شوند.
بهرام قاسمی، سخنگوی وقت وزارت خارجه کشورمان در واکنش به این سند اظهار داشت که موضع اصولی و تغییرناپذیر ایران اجرا نکردن قسمت‌هایی از سند ۲۰۳۰ است که با قوانین و باور‌های دینی و اولویت‌های ملی و ارزش‌های اخلاقی جامعه ایران در تناقض است.
