دیدارنیوز: اینشتین میگوید «دو چیز پایانی ندارد؛ یکی کهکشانها و دومی قوانین به درد نخور سازمان لیگ فوتبال ایران که البته در مورد دومی مطمئنم.» کسانی که با فوتبال باشگاهی ایران بزرگ شدهاند.
هر بار بحث قوانین عجیب و غریب و خلقالساعه میشود در ذهنشان به آرشیوی از این قوانین دسترسی پیدا میکنند. چند تا از این قوانین فقط در مورد سقف قرارداد در سالهای گذشته بوده؛ قوانینی نظیر ممنوعیت گلر خارجی و عدم ثبت مربی و بازیکن خارجی و برخی قوانین تجاری مثل ممنوعیت تبلیغ روی پیراهن در سالهای اول انقلاب و... وجه مشترک تمام این قوانین هم دو چیز بوده؛ یک: یا دور زده شدند، دو: بعد از یک یا دو سال همه فهمیدند بلااستفاده هستند و باید دور ریخته شوند.
البته میتوان وجه سوم مشترکی هم اضافه کرد: سازمان لیگ و آنهایی که قوانین را تصویب میکنند هیچوقت از گذشته درس نگرفتهاند و نخواهند گرفت. طبق اخباری که از سازمان لیگ به گوش رسیده قرار است امسال سقف قراردادی برای به خدمت گرفتن بازیکنان وضع شود.
آنطور که شنیده شده به دلیل بروز حواشی گوناگون در مورد دستمزد بازیکنان که تا رقمهایی بالغ بر ۲۰ میلیارد هم بالا رفته سازمان لیگ تصمیم گرفته سقف قراردادی هفت یا هشت میلیارد تومان را در نظر بگیرد. پیش از این برخی باشگاهها به صورت خودجوش اعلام کرده بودند ما سقف قرارداد گذاشتهایم از جمله پرسپولیس که مدعی است سقف قراردادی ۱۲ میلیاردی در نظر گرفته است.
شکی در این نیست که این قانون مثل قوانین سابق و مثل سایر قوانین مربوط به سقف قرارداد که در بخشهای دیگر (مثل سقف قرارداد اجاره) وضع شده نه ضمانت اجرایی دارد و نه اجرا میشود. تنها کمک میکند که قراردادهای زیرزمینی بیشتر شوند. از این مهمتر حتی اگر ضمانت اجرایی سفت و سختی برای این قانون در نظر بگیرند باز هم اشتباه است، چون با روح فوتبال در تضاد است.
بازار نقلوانتقالات فوتبال تاثیر گرفته از سایر بازارهاست. اگر کسی تاکنون توانسته با تعیین سقف و دستور قیمت یک محصول را ثابت نگه دارد آن وقت سازمان لیگ ایران هم میتواند با تعیین سقف دستمزد قیمت نجومی بازیکنان را بشکند. سازمان لیگ باید توجه کند که دولت با همه امکاناتش نتوانسته قیمتها را به صورت دستوری و با بخشنامه مهار کند. تازه دولت تعزیرات دارد، نیروی انتظامی دارد، قوه قضاییه و مقننه را به عنوان همکار دارد و شما که نهایتا یک دفتر هستید در گوشهای از تهران که فعالیت خودتان هم مدام زیر سوال است. حالا میخواهید با یک بخشنامه و دستور بازار نقلوانتقالات فوتبال را مدیریت کنید؟ این کار آب در هاون کوبیدن است و نتیجهای جز هرجومرج بیشتر در بازار ندارد.
در سالهای گذشته برخی تیمها حواله فولاد و سیمان و آهن به بازیکنان میدادند و قوانین سقف قراردادی را دور میزدند. برخی تیمها هم حواله واردات ماشین. خلاصه هر مدیری در هر بخشی که آشنا داشت از همان بخش کمک میگرفت و کارش را راه میانداخت. امسال ممکن است این موارد علاوه بر اقلام یاد شده به سمت بیتکوین و این داستانها هم برود. کاش سازمان لیگ از وقتی که دارد استفاده کند و به جای ابلاغ چنین دستورات غیر قابل اجرایی و تلاش برای اختراع چرخ به وظایف ذاتیاش دقیقتر عمل کند.
