دیدارنیوز ـ مهدی زارع اظهار داشت: ساختار‌های زمین، در برخی نقاط که گسل‌های فعال وجود دارد، با حرکت نکردن و یا سکون مقطعی یا طولانی مدت مواجهند. سکون این ورقه‌ها بر اثر فشار‌های مداوم درونی، به پایان می‌رسد در نتیجه زلزله رخ می‌دهد.
وی با اشاره به گسل شمال تبریز ادامه داد: این گسل از سال ۱۷۸۰ میلادی سکون داشته و حرکت مهمی انجام نداده است این به آن معنا نیست که آنجا دیگر لرزه خیز نیست. نه سکون گسل‌ها به‌معنای اتمام زمین‌لرزه است و نه پر زلزله بودن به‌معنای شروع فوری فعالیت گسل برای رخداد یک زلزله شدید است.
زارع تصریح کرد: هر آنچه در روز‌های اخیر از نظر زلزله‌های کوچک رخ می‌دهد اتفاقی طبیعی است و مهمترین نشانه بر اینکه گسل‌های آن ناحیه فعالند. با توجه به سابقه زلزله‌های بزرگ در ایران، به طور متوسط در هر دهه، حدود دو زلزله با بزرگای بالای هفت در فلات ایران رخ می‌دهد و این موضوع بحثی آماری است.
وی با بیان اینکه وقوع زلزله‌های بالای هفت ریشتری پدیده طبیعی است اظهار داشت: فقط باید امیدوار باشیم که کانون زلزله در منطقه شهری رخ ندهد. زلزله‌ای که نزدیک شهر رخ می‌دهد بیشتر مردم را وحشت زده می‌کند. مثل زلزله‌های کوچک در تبریز.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله با بیان اینکه زلزله‌های با بزرگای چهار و پنج ریشتری از وقوع زلزله‌های بزرگ جلوگیری نمی‌کند گفت: چنین نیست، شاید این زلزله‌ها مانند کبریت دم در انبار باروت باشد و محرک رخداد‌های بزرگ‌تر باشد.
وی یادآور شد: کار منطقی آن است که این زلزله‌های کوچک را نشانه فعال بودن همان منطقه در نظر بگیریم و بر اساس درک فعال بودن هر منطقه در مورد افزایش سطح آمادگی در آن ناحیه برای سناریوی زلزله شدید احتمالی بعدی تلاش کنیم.
