سرمربی سابق تیم ملی ایران در صحبتهایی از فینال دراماتیک با برزیل در اندن گفت و عنوان کرد بهترین ستاره او در تمام این سالها تیم ملی روسیه بود.
دیدارنیوز - به نقل از خبرگزاری تاس، ولادیمیر آلکنو سرمربی سابق تیم ملی والیبال روسیه که تیم ملی را در المپیک ۲۰۱۲ لندن به قهرمانی رساند، پنجاه و پنج ساله شد.
آلکنو در پولوتسک به دنیا آمد، والیبال را در سن ۱۰ سالگی شروع کرد وکار خود را در مینسک اسکا آغاز کرد و از آنجا به زسکا نقل مکان کرد و به عنوان بخشی از آن تیم دو بار قهرمان اتحاد جماهیر شوروی شد. جام اتحاد جماهیر شوروی و جام قهرمانان اروپا را نیز کسب کرد.
علاوه بر باشگاههای ارتش، آلکنو برای "لوسکی" بلغارستان بازی کرد، جایی که قهرمان بلغارستان شد.
آلکنو کار مربیگری خود را در سال ۱۹۹۹ در تیم تور شروع کرد و جایگزین سرمربی بلغاری هریستو ایلیف شد. مصدومیتهای قدیمی بیشتر و بیشتر احساس میشد و او به فکر پایان دادن به دوران خود افتاد. مدیریت باشگاه متوجه شد که آلکنو در کنار هم تیمیهایش از اقتدار برخوردار است و از او برای هدایت آن تیم دعوت کرد.
آلکنو گفت: احساس کردم که دوران حرفهای من به پایان رسیده است. تیم عملکرد چندان خوبی نداشت، لحظه تعویض کادرفنی فرا رسید و پیشنهادی دریافت کردم. فهمیدم چیزی جز والیبال در اطراف من وجود ندارد، آن را پذیرفتم.
این متخصص پنج سال در این تیم کار کرد و در این مدت "تور" را به یکی از تیمهای قدر فرانسه تبدیل کرد. در سال ۲۰۰۳ آلکنو باشگاه را به اولین قهرمانی تاریخ در جام حذفی فرانسه و یک سال بعد در مسابقات قهرمانی کشور هدایت کرد.
موفقیت مربی روسی در خارج از کشور نمیتوانست بی توجه باشد و به زودی به کشور خود بازگشت و به "دینامو" نقل مکان کرد، جایی که سه سال را گذراند و با این تیم قهرمان روسیه شد. در سال ۲۰۰۸ آلکنو سرپرست زنیت کازان شد.
تحت رهبری او، تیم تمام تورنمنتهای ممکن را برد: ۹ بار در مسابقات قهرمانی کشور، ۶ بار در جام حذفی و سوپر جام روسیه، ۵ بار در لیگ قهرمانان اروپا و یک بار در مسابقات قهرمانی باشگاههای جهان. برای آلکنو همه این پیروزیها به یک اندازه ارزش دارند.
این مربی گفت: همه پیروزیها برای من مهم است، هر یک از آنها، نمیتوانم بگویم که برخی مهمتر و دیگری کمتر هستند.
در ۱ مارس ۲۰۰۷، آلکنو برای اولین بار هدایت تیم ملی روسیه را بر عهده گرفت و جایگزین زوران گائیچ شد.
او گفت: هدایت تیم ملی برای شما باعث افتخار است. وقتی به شما پیشنهاد هدایت تیم ملی یک کشور داده میشود، به مسئولیتی که بر عهده میگیرید آگاه هستید.
تیم روسیه در سال اول به مدال نقره لیگ جهانی، قهرمانی اروپا و جام جهانی دست یافت. در فینال مسابقات قهرمانی اروپا در مسکو، تیم روسیه به طرز عجیبی مغلوب تیم ملی اسپانیا شد (۲-۳). به گفته آلکنو، این شکست سختترین شکست دوران مربیگری او بود.
او در این زمینه گفت: عامل انسانی نقش بزرگی در آن فینال داشت. ما کمی بدشانس بودیم، اگر ۱۰ بازی دیگر به این شکل انجام میدادیم، ۹ تای آنها را میبردیم، اما آن روز نتیجهای نداشت.
در سال ۲۰۰۸، تیم ملی روسیه در بازیهای المپیک پکن شرکت کرد. در مرحله گروهی روسها به مصاف برزیلی ها، لهستانی ها، صرب ها، آلمانیها و مصریها رفتند. مردان آلکنو در این گروه دوم شدند در مرحله نیمه نهایی روسها مغلوب آمریکاییها شدند و سپس در مسابقه مدال برنز با نتیجه ۳ بر صفر ایتالیا را شکست دادند.
این مربی پس از پایان قرارداد از تیم ملی جدا شد.
در سال ۲۰۱۰ آلکنو دوباره سرمربی تیم ملی روسیه شد و با شکست دادن رقبای اصلی و برزیل در هر دو تورنمنت، برنده جام جهانی و لیگ جهانی شد.
در المپیک لندن، تیم روسیه با تیمهای ملی آمریکا، برزیل، آلمان، صربستان و تونس هم گروه شد. تیم ملی روسیه در مرحله نیمه نهایی موفق شد با نتیجه ۳-۱ بلغارها را شکست دهد و به فینال راه یابد و به مصاف برزیلیها رفت. بازی نهایی دراماتیک بود: برزیلیها دو ست اول را بردند و در ست سوم با نتیجه ۲۲:۱۹ پیش افتادند. آنها دو امتیاز تا قهرمانی فاصله داشتند، اما تیم روسیه موفق شد روند دیدار را تغییر دهد و در پنجمین بازی سرنوشت ساز پیروز شود. بعدها مشخص شد که بسیاری از بازیکنان تیم ملی با مصدومیتهای مختلف به المپیک آمده اند.
در همین رابطه سرمربی سابق روسیه گفت: البته زندگی من بعد از این بازی تغییر کرد. ما قهرمان المپیک شدیم، به بالاترین سطح ورزشی رسیده ایم. این متخصص خاطرنشان کرد: اگر زندگی ورزشی را ارزیابی کنیم، بیهوده زندگی نکرده ایم.
او شروع بسیار خوبی با ایران د ر المپیک توکیو داشت و توانست لهستان را در دیدار نخست شکست دهد، ولی در ادامه و در حساسترین بازی برای صعود ایران برابر میزبان باخت و از صعود بازماند و این پایان کار آلکند در تیم ایران بود.
بسیاری از بازیکنان بزرگ با این مربی بازی میکردند. او علاوه بر قهرمانان المپیک از روسیه، سرگئی تتیوخین و ماکسیم میخائیلوف، با والیبالیستهایی مانند اروین نگاپت فرانسوی، متیو اندرسن آمریکایی، ویلفردو لئون، بازی برای تیم ملی لهستان، و بسیاری دیگر کار کرد. در پایان او در پاسخ به این سوال که بهترین شاگرد او چه کسی بود گفت: همه کسانی که با آنها کار کردم کاملاً از خودشان گذشتند تا نتیجه همان چیزی باشد که از آنها انتظار میرفت. مهمترین بازیکن تمام این دوران تیم ملی روسیه است.
او همچنین خاطرنشان کرد بازنشسته نشده است و تنها تصمیم گرفته است مدتی استراحت کند.
