بامبو صنعتی دستی فراموش شده

مقدمه 

 آیا می‌دانید در قدیم از بامبو برای درست کردن سبدهای بزرگ و کوچک استفاده می‌کردند 

صنایع دستی ما به‌علت کم‌اعتناعی نهادهای مسئول روزبه‌روز کم‌رنگ‌تر می‌شود مثل حصیربافی

 آیا می‌دانید با تقویت تولیدکنندگان محلی می‌توان زمینه را برای صادرات محصولات بامبو فراهم کرد

 آیا می‌دانید اگر تولیدکنندگان قدیمی و باسابقه بامبو به نوجوانان طرز درست کردن را یاد ندهند این صنعت برای همیشه از بین خواهد رفت 

می‌دانید که مهم‌ترین مشکل بامبو کاران تهیه لوله‌ی خیزران است که باید با قیمت‌های گزاف بخرند

 با کمی بازاریابی در کشورهای شمالی دریای خزر و ترکیه حتی اروپا می‌توان زمینه صادرات بامبو را فراهم کرد 

با تاسیس شرکت‌های تعاونی در روستاها و تقویت تولیدکنندگان بامبو به توسعه این صنعت کمک کنیم

  با توسعه بیشتر کلاس‌های آموزشی بامبوبافی می‌توان به گسترش این صنعت دستی کمک کرد

لباس‌های محلی می‌توان به تقویت اقتصاد روستاها جان تازه‌ای بخشید.

بامبو بافی

بامبوبافی یکی از صنایع دستی در استان گیلان است که به وسیله مواد اولیه از نی خیزران یا نی هندی (نوعی خیزران) به دست می آید و اولین بار همراه با تخم چای توسط کاشف السلطنه به ایران آورده شد است.

هنر بامبو بافی و تاریخچه آن

بامبو بافی یکی از صنایع دستی زیبای چوبی و حصیری ایران است . بامبو، نوعی نی یا خیزران است که دارای قطر و ضخامت های مختلف ( از یک الی ده سانتی متر ) می باشد که در لیالستان لاهیجان و قاسم آباد رودسر و بیشتر مناطق شمالی کشور می روید و در رنگ های سبز، مشکی متمایل به قهوه ای، عنابی و زرد مایل به کرم دیده می شود.

قدمت بامبو بافی در ایران حدود صد سال می باشد. اولین بار توسط کاشف السلطنه همراه با تخم چای وارد ایران شد. عده ای معتقدند صنعت بامبو توسط استادی چینی به نام ولتری از چین به لاهیجان شروع شد و با کمک استادان ایرانی بسط و گسترش یافت و اکنون لاهیجان به ویژه منطقه لیالستان از مهم ترین مرکز تولید بامبو می باشد. که در مرداب ها و اطراف رودخانه های لاهیجان و رشت که بسیار مرطوب است، می روید و محصولات آن هم جنبه تزیینی و هم جنبه کاربردی دارد.

بامبو که در زبان فارسی به نی خیزران شهرت دارد، گیاهی است که در دامنه کوه ها و تپه هایی که دارای رطوبت ۶۵ تا ۹۰ درصد باشد روئیده یا کشت می شود. میزان رطوبت، حرارت موجود در منطقه و نوع خاک، تعیین کننده کیفیت و مرغوبیت بامبو بوده و هر چه میزان رط

بامبوبافی یکی از صنایع دستی در استان گیلان است که به وسیله مواد اولیه از نی خیزران یا نی هندی (نوعی خیزران) به دست می آید و اولین بار همراه با تخم چای توسط کاشف السلطنه به ایران آورده شد است.

هنر بامبو بافی و تاریخچه آن

بامبو بافی یکی از صنایع دستی زیبای چوبی و حصیری ایران است . بامبو، نوعی نی یا خیزران است که دارای قطر و ضخامت های مختلف ( از یک الی ده سانتی متر ) می باشد که در لیالستان لاهیجان و قاسم آباد رودسر و بیشتر مناطق شمالی کشور می روید و در رنگ های سبز، مشکی متمایل به قهوه ای، عنابی و زرد مایل به کرم دیده می شود.

قدمت بامبو بافی در ایران حدود صد سال می باشد. اولین بار توسط کاشف السلطنه همراه با تخم چای وارد ایران شد. عده ای معتقدند صنعت بامبو توسط استادی چینی به نام ولتری از چین به لاهیجان شروع شد و با کمک استادان ایرانی بسط و گسترش یافت.

بامبو يا ني هندي نوعي خيزران است و اولين بار همراه با تخم چاي توسط کاشف السلطنه به ايران آورده شد . به اعتقاد عده اي صنعت بامبو بافي با آمدن استاد ولتري از چين به لاهيجان ، شروع گشته و با کمک استاد کاران ايراني که شاگردان وي بوده اند رشد و تکامل يافت .

بامبوبافي يكي از صنايع دستي در استان گيلان است كه مواد اوليه از ني خيزران بدست مي آيد. شروع کار بامبو بافي از حدود يكصدسال پيش با کشت چاي در گيلان رواج يافت و مهمترين مرکز توليد آن لاهيجان به ويژه منطقه ليالستان است. بامبو در مرداب ها و اطراف رودخانه هاي لاهيجان و رشت كه بسيار مرطوب است، مي رويد و محصولات آن هم جنبه تزييني و هم كاربردي دارد.

بامبو كه در زبان فارسی به نی خیزران شهرت دارد، گیاهی است كه در دامنه كوه ها و تپه هایی كه دارای رطوبت ۶۵ تا ۹۰ درصد باشد روئیده با كشت می شود. میزان رطوبت، حرارت موجود در منطقه و نوع خاك تعیین كننده كیفیت و مرغوبیت بامبو بوده و هر چه میزان رطوبت و حرارت بیشتر باشد، كیفیت محصول نیز بهتر خواهد بود.

گیاه بامبو كه تا كنون بیش از ۶۶۲ نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت های متفاوت است و در حال حاضر بهترین نوع بامبو در ژاپن، چین و بطور كلی كشورهای شرق آسیا ئ هند روئیده و كشت می شود و در ایران میتوان لیالستان لاهیجان، علی آباد(در فاصله سخت سرو تنكابن )، قاسم آباد رودسر و تقریبا بیشتر نقاط شمال كشور را در زمره مساعدترین مناطق رویش بامبو بحساب آورد.

در این مناطق بیشه های كوچكی وجود دارد كه در فصل پائیز و اوایل زمستان، یعنی هنگام بریدن و قطع ساقه های بامبو از هر یك بین ۵۰ الی ۲۰۰ شاخه نی بدست می آید.

بامبو از چهارقسمت سطح داخلی (دارای پوشش نرم )، دیافراگم (متصل كننده بخش های ساقه به یكدیگر ) میانه و پوشش رویه كه بسیار سخت و دیر شكن است تشكیل شده و دیافراگم كاملا فشرده بوده و آب در آن نفوذ نمی كند.

بامبو معمولا به رنگهای مختلفی مانند سبز، مشكی متمایل به قهوه ای، عنابی و زرد مایل به كرم دیده می شود.

✍️ابراهیم عاطفی