محمود هادی‌پور، مشاور بنیاد امور بیماری‌های خاص معتقد است پلاسمادرمانی در کرونا می‌تواند به عنوان عاملی در حفظ همبستگی اجتماعی به کار گرفته شود.
دیدارنیوز ـ محمود هادی‌پور دهشال، مشاور بنیاد امور بیماری‌های خاص با اشاره به اینکه مفهوم ذخیره خون در دنیای مدرن با مفهوم کلاسیک آن یعنی موجودی در یخچال‌های انتقال خون تفاوت دارد، اظهار کرد: در مفهوم امروزی، داوطلبان و اهداکنندگان مستمر که به آسانی قابل دسترسی هستند و به سهولت به یاری بیماران می‌شتابند، به عنوان ذخیره انسانی خون در نظر گرفته می‌شوند.
وی افزود: در کشور‌هایی مانند ایران، سیستم نظامی به دلیل سازماندهی بهتر و دسترسی سازمانی راحت‌تر می‌تواند چنین نقشی را ایفا کند. البته در این زمینه باید سربازانی که دوره اجباری خدمت خود را سپری می‌کنند از مقوله اهداکنندگان مستمر و ذخیره انسانی خون مستثنی کرد.
هادی‌پور با بیان اینکه توانایی سازمان‌های انتقال خون چه در شرایط عادی و چه در شرایط پاندمی به سرمایه اجتماعی کشور وابسته است، عنوان کرد: بنابراین نمی‌توان بار اضافی به انتقال خون تحمیل کرد و انتظار حفظ کیفیت محصول از آن داشت.
وی تصریح کرد: بر این اساس برای رفع این مشکل مقوله مدیریت خون بیمار از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ بنابراین آموزش مصرف بهینه خون و کاهش مصرف خون‌های اهداکنندگان داوطلب در اعمال جراحی غیر اورژانس می‌تواند به حفظ تعادل میان کمیت و کیفیت کمک کند.
هادی پور ادامه داد: پلاسمادرمانی در کرونا اگرچه در بهبود این بیماری ویروسی ارزش چندانی ندارد، ولی می‌تواند به عنوان عاملی در حفظ همبستگی اجتماعی به کار گرفته شود.
وی گفت: اشتباه سازمان انتقال خون در پرداخت وجه به بهبودیافتگان کرونا برای اهدای پلاسما نه تنها به راهبرد ایجاد همبستگی ملی برای بهره بردن از سرمایه‌های مغفول اجتماعی کمک نمی‌کند، بلکه باعث کاهش رغبت اهداکنندگان داوطلب خون در درازمدت می‌شود.
