افشار سلیمانی - صفحه 2

سفر هم‌زمان مقامات ژاپنی و آلمانی به تهران که هردو کشور درگذشته با امریکا دشمنی کرده‌اند، می‌تواند حاوی این پیام باشد که "جنگ‌ها بی‌فایده‌اند، جنگ‌ها هم ازطریق دیپلماسی پایان می‌یابند و دشمنان هم می‌توانند با یکدیگر دوست شوند و در نظام بین‌الملل دوست و دشمن ثابت وجودندارد، آنچه ثابت است، منافع کشور‌ها است. "

سفر‌های مقامات دیگر کشور‌ها در فاصله کوتاهی پس از تشکیل دولت جدید عراق که هنوز نیز با چالش‌هایی مواجه است سوالاتی رابه ذهن متبادر می‌سازد. ازجمله اینکه چرا بغداد چنین موقعیتی پیدا کرده است؟ آیا این موقعیت، موقتی است یا پایدار؟ انگیزه این سفر‌ها، درحالیکه مقامات کشور‌هایی با منافع متضاد با یکدیگر سفر کرده اند، چیست؟ آیا بغداد می‌تواند به مرکز ثقل دیپلماسی منطقه‌ای تبدیل شود؟