نقد دانشگاه

فاضلی به حوزه عمومی و مناسبات حاکم بر آن اشاره کرد و بر این نکته تاکید داشت که این ادبیات، همواره ادبیات سازنده‌ای نیست، ولی تا وقتی که «واقعیت‌های خاک بر سری» در جامعه وجود دارد، «زبان خاک بر سری» هم شکل می‌گیرد. حال ممکن است این زبان در سخنرانی یک استاد دانشگاه هم اثر بگذارد و خودش را نشان دهد.

گمان می‌کنم تنها چیزی که در این سخنرانی متمایز از تمام سخنرانی‌ها و نوشته‌های دیگرم وجود دارد به کاربردن یک عبارت بود که سه بار تکرار شد: «خاک بر سر...» اکنون که به آن سخنان گوش می‌دهم خودم نیز از به کاربردن این عبارت خرسند نیستم. این عبارت در لحظه‌ای خاص در من جوشید و بر زبانم آمد.