جشنواره فیلم فجر - صفحه 62

به طور کلی، این موضوع که هنوز پتانسیل دست بردن به سمت ژانر های خاص و مرسوم در سینمای غرب را نداریم، واضح و مشخص است. اما کاش تلاشی که در جهت رسیدن به آن می­کنیم ، با سحطی­ نگری ­های مرسوم خودمان تلفیق نشود. میرکریمی گاهی فیلمساز مینیمال و طبیعت­گرایی بوده که آثارش به دل نشسته ­اند، اما آخرین فیلمش، عینا فیلمنامه­ ای تکراری با شخصیت هایی تکراری دارد که بارها قصه­ هایشان را گوش دادیم و درد و رنجشان را دیده ­ایم.

یکی از مشکلاتی که گریبان­گیر تمام فیلمسازان علاقمند به ژانر "تریلر" در ایران است، عدم تطابق فضای رئال اجتماعی آنها با ایده های فانتزی روانکاوانه است. بستر فیلم هایی نظیر "مردی بدون سایه" به هیچ وجه کشش تحمل وزن المان های استعاره ای فضای تریلر را ندارد. نمی­توان همزمان هم مستند ساخت و هم از استعاره های وابسته به "فرا واقعی بودن" استفاده کرد و همین نیز جدی ترین ایراد فیلم نه چندان دلچسب علیرضا رئیسیان است.