مازیار ناظمی - صفحه 5

ما با وضعیتی روبرو هستیم که وضعیت عام جامعه ایران است و فوتبال و ورزشگاه هم از چنین قائده عامی مستثنی نیست. چیزی که ما داریم می بینیم، ویترین برجسته شده خشونت در جامعه ماست. ما با پدیده پیچیده ای روبرو نیستیم که بگوییم فقط چنین اتفاقی در ورزشگاه می‌‌افتد. این خشونت در جامعه هم دیده می‌‌شود.

اصولا اینکه ورزش از متوسط جامعه خشونت بیشتری داشته باشد غیرعادی نیست. چون خیلی از ورزش‌ها قاعدتا خشن است. ورزشی مثل راگبی. بنا بر این اگر بگوییم کسی در ورزشگاه خالی می‌شود، اجازه‌ای است که به او داده شده تا از پوسته آدابی خودش خارج شود و بتواند خودش را خالی کند. هیچکس، اما نمی‌گوید بروید و فحش بدهید. مشکل این است که ما به خودمان حق می‌دهیم با فحش دادن خودمان را خالی کنیم.