مهاجرت از ایران

هر سیاستی قطعا دیر یا زود آثار خود را آشکار می‌کند. آنچه ما در دهه‌های گذشته کاشته بودیم و مسائلی که اساسا ندیدیم، چه رسد به اینکه به فکر حل اصولی آن‌ها باشیم، اکنون در حال درو‌کردن محصول‌شان هستیم. برخی از این مشکلات مانند درجه‌بندی کردن مردم، تلاش برای همگون‌سازی جامعه و بی‌توجهی به بخش‌هایی از مردم که سبک‌ها و سلایق متفاوتی دارند، از علل مستقیم و بلافصل مهاجرت طبقه متوسط بوده است. این مشکلات خاص بر بستر مشکلات عام در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، ازجمله فقدان چرخش نخبگان و ...، موجب نوعی از مهاجرت شد که می‌توان آن را مهاجرت اعتراضی نامید.

سال‌هاست مهاجرت نخبگان از کشور به‌عنوان مسئله‌ای مهم در کشور مطرح است و بسیاری از افراد باسواد و باتجربه به بهانه کار و اشتغال کشور را ترک می‌کنند؛ اما شوربختانه امروزه مردم عادی نیز شوق مهاجرت دارند و بسیار شنیده‌ایم که افرادی به بهانه‌های متعدد حرف از مهاجرت می‌زنند و بسیار دیده‌ایم اقوامی که مهاجرت کرده و از ایران خارج شده‌اند. می‌توان گفت سیل مهاجرت در ایران، در یکی، دو سال اخیر به سونامی مهاجرت تغییر پیدا کرده است و دلیل اصلی آن کاهش امید به آینده در کشوری است که به «مرز پرگهر» شهرت دارد.