محسن مهدیان - صفحه 2

حافظ چنان با این عقیده که «جهان موجود، بهترین جهان ممکن است» بر سر جنگ بود که غزالی را هم از طعنه‌ها و کنایه‌هابش بی‌نصیب نمی‌گذاشت. اشارات گاه و بی‌گاه به «کیمیای سعادت» در غزلیات حافظ، دلیلش همین است.

منبری محترم می‌گفت: برخی آیت‌الله العظمی‌ها در مقابل حسین ایستادند و متشرعین به حکم فقهای زمان «قربتاً ‌الی الله» تیربارانش کردند. در جبهه مقابل اما، مشتی تازه‌مسلمانها و غلام‌ها و خوش‌نوشان تا دمِ محرّم «امثال زهیر» و تازه برگشته‌ها «امثال حر» یاری‌اش کردند و حاضر نشدند با حکم فقیهانه امثال شریح، تن به عمل غیراخلاقی بدهند.