سهم‌خواهی از کابینه سیزدهم به سبک لیست‌سازی

دیدارنیوز - سهم خواهی برای عضویت در کابینه سیزدهم خیلی زود یعنی از زمان ثبت‌نام‌های نمایشی برخی سیاسیون در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم کلید خورد.

آن دسته از سیاسیونی که کارنامه مدیریتی قابل توجهی هم نداشتند و در دوره‌های قبل بخت خود را در شورای نگهبان آزموده و طعم عدم احراز صلاحیت را چشیده بودند، در سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کردند تا پس از ارزیابی فضای سیاسی و شناسایی نامزدی که شانس رأی‌آوری بالا دارد و احراز صلاحیت شده است، به نفع وی کناره گیری کنند و حیات سیاسی خود را با سهم‌خواهی برای کابینه جدید ادامه دهند.

پرده اول: ثبت‌نام و انصراف نمایشی از انتخابات

پس از ثبت نام سید ابراهیم رئیسی در انتخابات ریاست‌جمهوری و قبل از اعلام نتایج احراز صلاحیت‌ها از سوی شورای نگهبان بود که «مسعود زریبافان، محمد ناظمی اردکانی، علیرضا افشار، محمدحسن نامی، محمد عباسی، غلامرضا خواجه سروی و برخی دیگر از افراد»، یکی یکی به نفع وی از نامزدی در انتخابات انصراف دادند و «روغن ریخته را نذر امامزاده» کردند.

این اقدام، اولین پرده از سهم‌خواهی برخی سیاسیون از کابینه سیزدهم بود.

پرده دوم: شایعه صدور احکام رئیسی در ستادهای انتخاباتی

داوطلبان نمایشی انتخابات، پرده دوم سهم‌خواهی‌های خود را در ستادهای انتخاباتی رئیسی کلید زدند و در فضای مجازی شایعاتی را مبنی بر انتصاب‌شان در ستادهای انتخاباتی رئیسی منتشر کردند که البته خیلی زود تکذیبیه این شایعات منتشر شد.

جولان‌دهی سهم خواهان در ستادهای انتخاباتی رئیسی در تهران و شهرستان‌ها، به جایی رسید که وی در دیدار با فعالان رسانه‌ای اصلاح‌طلب نسبت به این اقدامات واکنش جدی نشان داد و گفت: «ستادهای انتخاباتی بنده به هیچ وجه به عنوان نماد دولت آینده‌ام نخواهد بود، نسبت به احدی در آینده بدهکار نیستم و کسی حق سهم خواهی ندارد.»

پرده سوم: انتشار فهرست‌های تقلبی از کابینه سیزدهم

ماجرای سهم خواهی‌ها پس از پیروزی رئیسی در انتخابات جدی‌تر شد؛ سهم خواهان از پشت نقاب حامیان و ستادهای وی بیرون آمدند و با انتشار لیست‌های تقلبی کابینه سیزدهم سعی کردند با سیاست «راه بنداز جا بنداز» خود را به عنوان گزینه وزارتخانه‌ها به افکار عمومی و رئیسی تحمیل کنند.

حال آنکه رئیسی با دریافت دقیق این پیام‌های سیاسی در اولین نشست خبری خود به دو نکته مهم اشاره کرد، اول اینکه «فقط وامدار مردم هستم» دوم اینکه «ارتباط مردم با من از طریق اقوام، خویشان و بستگان نباید تنظیم شود» اتخاذ این مواضع از سوی رئیسی، مُهر بطلانی به رایزنی‌های سیاسی از طرق مختلف جهت تحمیل برخی سیاسیون به لیست کابینه بود.