زیست‌پذیری در نگاه اغلب مردم به معنای قابلیت سکونت در محیط‌هایی با بیشترین کیفیت زندگی است که البته همین مؤلفه نیز از دیدگاه جوامع مختلف متفاوت است و چه بسا یک شهر از نظر افراد بسیاری زیست‌پذیر و از دید سایرین بسیار معمولی باشد.
دیدارنیوز ـ انتشار ویروس کرونا به مدیران آموخت شهر‌هایی بهتر و با کیفیت‌تر از قبل طراحی کنند تا در آن، ساکنان به طور برابر از امکاناتی نظیر فضا‌های سبز، مراکز تجاری، مسیر‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌راه‌ها برخوردار شوند. در بسیاری از نقاط دنیا نظیر شهر‌های بریتانیایی، فضا‌های سبز به سرعت مملو از جمعیت‌هایی شد که برای گریز از فضای خانه‌های خود مایل بودند در فضا‌های باز به گذراندن اوقات فراغتشان بپردازند.
شیوع بیماری کووید -۱۹ نیاز شهروندان به فضا‌های عمومی را به تصویر کشید و مقامات را به توسعه هر چه بیشتر آن‌ها سوق داد در نتیجه این اقدام، میزان زیست‌پذیری در بسیاری از نقاط دنیا افزایش یافت و رضایتمندی شهروندان نیز در سطح بسیار بالایی قرار گرفت.
صرفنظر از مسئله کرونا و تغییرات ناشی از آن بر طراحی شهری، جمعیت جهان با سرعتی باورنکردنی رو به افزایش است و همین امر، نیاز به اصلاح طراحی شهری امروز را به امری غیر قابل انکار تبدیل کرده است. در این راستا، توجه به بعضی جنبه‌های زندگی شهری بسیار حائز اهمیت است و باید در اولویت اهداف طراحان شهری قرار گیرد. در ادامه به معرفی بعضی از مهم‌ترین مولفه‌هایی پرداخته می‌شود که می‌تواند در زیست‌پذیری هر چه بیشتر شهر‌های آینده سهیم باشد.
یکی از درس‌هایی که مردم و مقامات شهری از پاندمی کرونا گرفتند، ضرورت وجود فضا‌های سبز برای زیست‌پذیری بیشتر شهر‌ها بود. اکنون زمان آن رسیده است که مدیران شهر‌های سراسر جهان، آگاهانه‌تر و خردمندانه‌تر از قبل، مسئله سلامت روحی و روانی شهرنشینان را مورد توجه قرار دهند و برای ارتقای آن بکوشند. گسترش فضا‌های سبز در یک شهر نه تنها مردم را از هوای پاک بهره‌مند می‌کند، در جلوگیری از انزوای مردم و تشویق آن‌ها به انجام فعالیت‌های جسمی نیز سهیم است.
البته تنها توجه به توسعه فضا‌های سبز عمومی نمی‌تواند شهرنشینان را از مزایای بیشمار پوشش سبز بهره‌مند کند بلکه لازم است مردم در محیط‌های خصوصی زندگی خود نیز به چنین فضا‌هایی دسترسی داشته باشند در این راستا بهترین اقدامی که مدیران شهر می‌توانند انجام دهند این است که مردم را به استفاده از فضا‌های خالی محل سکونت خود نظیر بالکن‌ها و پشت‌بام‌ها برای پرورش دادن گل‌ها یا درختان سوق دهند.
چنانچه امکان دسترسی برابر ساکنان یک شهر به فرصت‌های شغلی، مسکن مقرون به صرفه، آموزش، مراقبت سلامت، منابع عمومی و فضا‌های سبز فراهم شود، آنگاه وضعیت روحی و جسمی آنان نیز بهبود می‌یابد که این امر به سهم خود می‌تواند در افزایش رضایتمندی شهری و در نتیجه زیست‌پذیری آن سهیم باشد. در شهر‌های زیست‌پذیر، فقر در سطح بسیار پایینی قرار دارد و مردم مناطق مختلف، از امکانات شهری برابری بهره‌مند می‌شوند.
آگاهی از نابرابری آشکار در بسیاری از نقاط جهان، یکی از مفیدترین پیامد‌های شیوع بیماری کووید -۱۹ است که مدیران شهری را به ارائه راه‌کار‌هایی برای از میان برداشتن این بحران سخت سوق داده است در واقع، مقامات محلی در نقاط مختلف جهان، طی دوران کرونا متوجه شدند که وجود نابرابری در میان مردم می‌تواند فجایعی به بار آورد که اثرات آن بر کشور جبران‌ناپذیر است و مهار بیماری جدید را با مشکلات زیادی مواجه می‌کند.
تلاش شبانه‌روزی مقامات یک شهر نمی‌تواند به تنهایی زیست‌پذیری را برای آن به ارمغان آورد، بلکه مردم نیز باید با ایجاد اصلاحاتی در سبک زندگی خود، برای افزایش کیفیت زندگی در شهر بکوشند. ساکنان هر منطقه باید با حس تعلق بیشتری به محل زندگی خود نگاه کنند و با همکاری یکدیگر، برای حل بحران‌های پیش روی مناطق خود ایده‌هایی نوآورانه به کار گیرند.
گاهی ساکنان یک منطقه با تغییراتی بسیار کوچک، بیشترین تحولات را در محل زندگیشان به وجود می‌آورند که می‌تواند به زیست‌پذیری قابل توجه شهر کمک کند حتی از طریق ایجاد تغییری کوچک در ساختمان محل سکونت خود، می‌توان گام بلندی در افزایش کیفیت زندگی شهری برداشت و چه بسا، از طریق این اقدامات، شهر خود را در لیست زیست‌پذیرترین نقاط دنیا قرار داد. شهرسازی تاکتیکی یکی از ایده‌های ظاهراً پیش‌پا افتاده است که می‌تواند باعث ایجاد تغییر و تحول در یک شهر شود.
