آهنگ «بزرگ و نادانیم» از آلبوم ابراهیم چاووشی، آهنگی اجتماعی است که بیانگر بحران‌های اجتماعی و روانی جامعه ما است. هنرمند واقعی نمی‌تواند جدا از مردم زندگی کرده و فرزند زمانه‌اش نباشد. گاهی یک موسیقی و یک شعر، بهتر و بیشتر از کتاب، مقاله و سخنرانی‌های سخت زبان علمی، بیانگر وضع موجود و تحلیل‌گر آسیب‌های دولت و ملت است.
ما بزرگ و نادانیم
مثل گاو می‌نوشیم
مرتعی سرابی را
قحطی است و میدانیم ، گریه غرق خواهد کرد
اسب های آبی را
هم درشت و غمگینیم ، هم سیاه و بدبینیم
هم برای آبادی
قطره ای نمیباریم ،
هم نگه نمیداریم
حُرمت خرابی را
شب که می‌شود خوابیم ، صبح و ظهر هم خوابیم
عصر هم که تا شب خواب
شب دوباره تا شب خواب ، توی خواب میبینیم
روز آفتابی را
خوب خوب و خوشبختیم ، خشک و سفت و سَرسختیم
ما در اوج تنهایی ، چون زنان هرجایی
خوبِ خوب میدانیم ، راه دوست‌یابی را
گاو اسب انسانیم ، حافظان عرفانیم
حامیان زن هستیم ، بندگان تَن هستیم
پاس پاس میداریم ، عشق رختخوابی را
علم در نَوَر دیده ، ساختارِ پیچیده
جاهلان فهمیده ، ما ربات ها روزی
درک می‌کنیم آیا؟ ، فهم اکتسابی را
مُفلسیم در خوردن ، مُمسِکیم در مُردن
ما که از خسیسان و ، جمله کاسه لیسانیم
ترک می‌کنیم آیا ، این گدا مُآبی را
رختِ بخت پوشیدیم ، مثل گاو نوشیدیم
مثلِ اسب کوشیدیم ، مثل ِاشک جوشیدیم
گریه غرق کرد آنگاه ، اسب‌های آبی را
خوب خوب و خوشبختیم ، خشک و سفت و سَرسختیم
ما در اوج تنهایی ، چون زنان هرجایی
خوبِ خوب میدانیم ، راه دوست‌یابی را
گاو اسب انسانیم ، حافظان عرفانیم
حامیان زن هستیم ، بندگان تَن هستیم
پاس پاس میداریم ، عشق رختخوابی را
از اساس استادیم ، در جناس استادیم
فاضلیم در دانش ، فاضلیم در خوانش
ارج مینهیم اما ، شعر فاضلابی را
