سوی من لب چه می‌گزی که مگوی

دیدارنیوز ـ محمدرضا زائری: در طول ماه‌های گذشته بار‌ها افرادی از من پرسیده‌اند که آیا به خاطر حرف‌هایت تحت فشار قرار نمی‌گیری؟ و من سکوت را ترجیح داده‌ام. نگفته‌ام که چگونه سال گذشته نشریه‌مان بی‌صدا تعطیل شده، نگفته‌ام که ماه‌های اخیر در یک مؤسسه فرهنگی مشغول بوده‌ام و به شکل غیر مستقیم عذرم را خواسته‌اند، نگفته‌ام که دستور رسیده کتابخانه تخصصی امام حسین و عاشورا را تخلیه کنیم! سکوت را ترجیح داده‌ام تا بهانه دست کسی ندهم و حتى به همین اندازه باعث تضعیف نظام نباشم.

 

حالا کار به جایی رسیده که در آستانه ماه محرم جلوی سخنرانی دینی و منبر مذهبی‌ام را گرفته‌اند و هر چه فکر می‌کنم ادامه این سکوت و تحمل را روا نمی‌بینم.

 

صبح مسؤولان هیأت‌هایی که در دهه اول محرم قرار بود بروم تماس گرفتند و گفتند که تحت فشار هستند برای لغو سخنرانی‌های من! بعدازظهر تهیه کننده برنامه تلویزیون زنگ زد و با ناراحتی گفت: ضبط برنامه شما را لغو کرده‌اند! عصر هم مسؤول هیأتی که دهه دوم قول داده بودم تماس گرفت و عذرخواهی و اظهار ناراحتی!

در همه این سال‌ها از جمهوری اسلامی دفاع کرده‌ام و در مقابل همه پرسش‌های تلخ و نقد‌های تند گفته‌ام که مشکل از رفتار‌هایی فردی است، اما می‌بینم همین افراد، یکی یکی آن قدر حجم رفتار‌های فردی‌شان زیاد شده که دیگر جایی برای دفاع باقی نمی‌گذارد!

چهل سال قبل قرار بود احسان طبری و آریانپور بیایند و در دانشکده الهیات مارکسیسم را تدریس کنند و اکنون در چهلمین سالگرد انقلاب من از روضه خوانی و منبر امام حسین منع می‌شوم!

     
دلیل چیست؟ اینکه در سال‌های قبل گفته‌ام گرچه حجاب ضروری دین و واجب شرعی است، اما حجاب اجباری در دین نیامده، و جالب اینکه به خوبی می‌دانند بعد از آن تذکر دیگر به قناعت شرعی در این‌باره چیزی نگفته و ننوشته‌ام.  

خودشان مکالمات مرا شنود می‌کنند و از همه چیزم خبر دارند (پیام‌های شخصی من برای همسرم قبل از اینکه او ببیند دو تیک می‌خورد!) و به خوبی می‌دانند که فعالیت سیاسی نمی‌کنم، اهل هیچ حزب و جریانی نیستم و با مخالفان نظام رابطه‌ای ندارم. از همه چیزم خبر دارند و می‌دانند آنچه در خصوصی‌ترین جلسات می‌گویم با آنچه در فضای مجازی می‌نویسم یکی است!  

تا امروز به مزاح می‌گفتیم آزادی بیان هست، اما آزادی پس از بیان...، امروز ظاهرا دوستان به همان آزادی بیان هم قائل نیستند!‌

نمی‌دانم آیا رهبر انقلاب که از ترویج کرسی‌های آزاداندیشی می‌گفتند به این وضعیت راضی هستند؟ و هنوز امیدوارانه فکر می‌کنم که ایشان از این جزئیات باخبر نیست و نمی‌داند کسی مثل من باید بی سر و صدا درد بکشد و دم برنیاورد، برای اینکه اهل چاپلوسی و دروغ و ریاکاری نیست! آیا همین آدم اگر دزدی و اختلاس می‌کرد طوری نبود؟ یا اگر مشغول خرید و فروش سکه، صادرات نفت یا واردات خودرو بود اشکالی نداشت؟

همچنان با سخت جانی و امیدواری ایستاده‌ایم و همچنان با دلخوشی و پایمردی مقاومت می‌کنیم، اما نمی‌دانیم این امیدواری و دلخوشی تا کجا دوام خواهد آورد؟

امیدوارم خداوند در این آزمون‌های سخت‌تر به لطف خویش و با مدد سالار شهیدان دستگیری کند و با دعای شهدای سرافراز از لغزش و جدایی مصون و محفوظمان بدارد.
آمین.