محققان دریافتند که مردم در دوران قرنطینه دچار مشکلات شناختی شده‌اند و این انزوا در آن‌ها احساس خستگی، اضطراب و عدم تمرکز ایجاد کرده است. پژوهشگران امیدوارند که با تمام شدن این دوران و معاشرت دوباره با دوستان و آشنایان این مشکلات از بین برود.
دیدارنیوز ـ بسیاری از ما به دنبال مکان‌هایی می‌گردیم تا پس از پایان دوران کرونا تعطیلات خود را در آنجا بگذرانیم و خانواده و دوستان‌مان را ملاقات کنیم؛ اما آثار ناشی از تنهایی در قرنطینه باعث می‌شود تا مجبور شویم کمی روی روابط خود کار کنیم و برای برقراری ارتباط با دیگران تلاشی مضاعف از خود نشان دهیم.
به نقل از «The Conversation»، تبعات روانی قرنطینه بسیار عمیق بوده است. محققان دریافتند که تنها بودن در قرنطینه باعث ایجاد مشکلات روانی، حتی در افرادی که سابقه آن را نداشته‌اند، شده است. تنهایی علاوه بر اینکه باعث افت روحیه انسان‌ها می‌شود، مشکلات شناختی بسیاری مثل خستگی، اضطراب و کمبود تمرکز نیز به وجود می‌آورد.
در پژوهشی که اخیراً انجام گرفت محققان برای درک چگونگی بهبود افراد در دوران قرنطینه سال گذشته عملکرد‌های شناختی مردم را از زمانی که اعلام قرنطینه کامل صورت گرفت تا تابستان ۲۰۲۰ که دستورالعمل‌ها کمی آسان‌تر شد پیگیری کردند. خوشبختانه محققان پی برده‌اند که مشکلات شناختی افراد با ایجاد رابطه با دیگران و معاشرت با اطرافیان از بین خواهد رفت.
تعطیلی سراسری به روانشناسان فرصت داد تا درباره تاثیرات انزوای جمعی مطالعه کنند. این تاثیرات بیشتر در بزرگسالان یا گروه‌های خاصی مثل فضانوردان، کویرنوردان، کاوشگران قطب و ... مورد مطالعه قرار گرفته بود، اما اکنون بیش از یک سال است که عموم مردم در هر سنی تجربه انزوای طولانی و دور بودن از اطرافیان را دارند.
می‌دانیم که معاشرت با دیگران فواید زیادی از جمله جلوگیری از زوال عقل و تقویت حافظه برای بهبود قدرت تمرکز و تفکر دارد. وقتی زندگی مردم در سال گذشته تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا قرار گفت این عوامل شناختی از دست رفتند.
محققان برای بررسی چگونگی بروز این مشکل صد‌ها بزرگسال اسکاتلندی را در بازه زمانی ماه‌های مه و جولای ۲۰۲۰ که محدودیت‌های قرنطینه کاهش یافت مورد تحقیق و بررسی قرار دادند. این بازه زمانی مدت بسیار خوبی بود تا دریابیم که داشتن معاشرت چه تغییری در نحوه تفکر و احساس فرد به وجود خواهد آورد.
جای تعجب نیست که محققان متوجه شدند در ماه مه روحیه افراد در پایین‌ترین سطح خود بوده است. کسانی که تنها زندگی می‌کردند بیشترین آسیب را دیدند و فقط زمانی که محدودیت‌های نهایی در اواخر انجام این تحقیق یعنی در جولای کاهش یافت این افراد روحیه بهتری داشتند. این مطالعه بیشتر به بررسی سایر شاخص‌های روانشناختی گرایش داشت و محققان درصدد بودند تا دریابند که آیا اگر افراد فرصت بیشتری برای معاشرت پیدا کنند، قدرت شناختی (cognitive ability) آن‌ها افزایش پیدا خواهد کرد یا خیر.
پژوهشگران برای مشخص کردن این موضوع از شرکت‌کنندگان خواستند تا چند برگه آزمون آنلاین را پر کنند تا تغییراتی که در قدرت توجه، یادگیری، حافظه و حتی درک آن‌ها روی داده مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان داد که همه موارد فوق با کاهش محدودیت‌های اعمال‌شده در قرنطینه بهتر شده است.
همه ما درجات مختلفی از تنهایی را تجربه کرده‌ایم، پس تعجبی ندارد که وقتی با دیگران معاشرتی نداشته باشیم روحیه خود را از دست بدهیم. یافته‌های این پژوهش نشان داد که قرنطینه باعث حواس‌پرتی، تنبلی و خستگی می‌شود و این مشکلات حوزه شناختی ممکن است بر عملکرد ما در کار و تعاملات اجتماعی تاثیر بگذارد.
گزارش از مژده اصغرزاده
