تیتر امروز

مریم جلالی: ضرغامی فرمانده بود و صالحی امیری استاد است/دیگر جای صنایع دستی در برنامه توسعه خالی نیست/صنایع دستی به رونق گردشگری و ارتقاء میراث فرهنگی کمک کرد
گفت و گوی دیدار در برنامه جامعه پلاس با معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی

مریم جلالی: ضرغامی فرمانده بود و صالحی امیری استاد است/دیگر جای صنایع دستی در برنامه توسعه خالی نیست/صنایع دستی به رونق گردشگری و ارتقاء میراث فرهنگی کمک کرد

جامعه پلاس چند روز مانده به سی و هفتمین نمایشگاه ملی صنایع دستی، میزبان مریم جلالی معاون صنایع دستی بود؛ از او هم درباره عملکردش در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی صحبت کردیم هم درباره...
از «جنبش مهسا» تا «ایستگاه وفاق» با علی شکوری‌راد
گفتگوی دیدارنیوز در برنامه «ایرانشهر» با دبیرکل پیشین حزب اتحاد ملت

از «جنبش مهسا» تا «ایستگاه وفاق» با علی شکوری‌راد

«ایرانشهر» در نخستین برنامه از سلسه‌گفتگوهای خود با موضوع «منافع ملی ایران» به سراغ علی شکوری‌راد، دبیرکل سابق حزب اتحاد ملت رفته و به بررسی ابعاد مفهوم «وفاق» در عرصه سیاسی امروز کشور پرداخته...

فیلم‌های چرک جنوب‌شهری برای پوشاندن فساد‌های کلان شمال شهری ساخته می‌شود

شمال شهر محل جرایم سازمان‌یافته است، اما سینما جنوب شهر را کثیف نشان می‌دهد.

کد خبر: ۸۴۴۹۲
۱۲:۴۱ - ۰۷ فروردين ۱۴۰۰

فیلم‌های چرک جنوب‌شهری برای پوشاندن فساد‌های کلان شمال شهری ساخته می‌شود

دیدارنیوز ـ سید مهدی ناظمی از منتقدان سینمایی گفت:

اینکه می‌گوییم سینما آینه جامعه است یک استعاره است که باید کسی که از آن سخن می‌گوید استعاره خودش را توضیح می‌دهد. زمانی که از چنین مفاهیمی صحبت می‌کنیم باید آن را تبیین کنیم و نباید بدون شرح از کنارش رد بشویم و برویم. سینما مسئله شوخی‌برداری نیست بلکه هنر جمعی است که به ما شکل می‌دهد و در اجتماعات انسانی مؤثر است و اگر کسی برای مفهومی مانند آینه‌گون بودن سینما توضیحی نداشته باشد حرف بی‌اساسی خواهد بود.

سینما آینه جامعه می‌تواند باشد به شرطی که سینما جامعه را در ابتدا بفهمد و تفسیر درستی داشته باشد و به شکل محترمانه بیان کند. ببینید شما می‌توانید به عنوان یک فیلمساز بگویید می‌خواهید درباره آسیب‌های جامعه صحبت کنید و می‌خواهم بدی‌ها و آسیب‌های جامعه را بگویم. ما نمی‌توانیم بگوییم نساز، خیر بلکه می‌گوییم که چگونه آن را تفسیر می‌کنید و چگونه می‌سازید؟ نمی‌شود صرفاً یک آینه بگذاریم و اسمش را سینما بگذاریم. دیگر اصلاً سینما نیست! سینما تفسیرگر است و یک نسبتی به هنر دارد. اگر صرفاً می‌خواهیم هرچیزی که در جامعه هست را نشان بدهیم مثل این می‌ماند که یک دوربین را در یک مجتمع و مرکز تجاری بگذاریم و از صبح تا شب فیلمبرداری کنیم و شب هم دوربین را برداریم. شما باید جهانی را روایت کنید. تمام مشکل ما با این جهان در حال روایت است.

اینکه بچه‌های پایین شهر کم درآمدتر باشند که چیز عجیب و تازه‌ای نیست و خودشان هم می‌دانند. ما هم بچه پایین‌شهر هستیم و می‌دانیم که چگونه زندگی می‌کنیم. اینکه شما فیلمسازان بالاشهری روایتی از ما بچه‌های پایین شهر می‌دهید که اعوجاجی و ریاکارانه و دروغین است، آنجا مشکل است.

مانند فیلمی که در سال گذشته اکران شد که در آن بچه‌های پایین‌شهری غیرتی اند، اما همراه با توحش. جنوب شهر کجا است؟ شهر ری؟ نازی آباد؟ ما هم اهل آنجا هستیم و هنوز دوستان و بستگان ما آنجا زندگی می‌کنند. نه، جنوب شهر من و شما هستیم، اما نه با آن ویژگی‌های منفی و زشتی که در فیلم‌ها دیده می‌شود.

اینجا باید ریشه و اصل ماجرا را بگویم. آن دستگاه دروغ‌پردازی که تصویر اعوجاجی را از پایین‌شهر به عنوان محل آسیب‌های اجتماعی نشان می‌دهد، اولاً با یک دروغ محض شروع می‌شود. مرکز و کانون آسیب‌های اجتماعی را اگر در همین تهران مقیاس بگیریم مال شمال شهر است.

در جنوب شهر، خلاف‌ها و رفتار‌های ناهنجار کوچک شده و خردتر و رفتار‌های کلان ناهنجار و شرارت‌های عظیم در بالاشهر است. اتفاقاً محل جرم‌های سازمان‌یافته و جنایت‌های بزرگ بالاشهر است. خانه‌های تیمی و باند‌های فساد برای شمال شهر است.

پولشویان که به هزار و یک جرم مشغول‌اند در شمال شهر هستند. خیلی هم شیک و پرتوقع‌اند نسبت به اینکه حقوقشان رعایت شود. اما بچه‌های پایین‌شهر ما می‌روند در مناطق مرزی سرباز و شهید می‌شوند برای اینکه آن‌ها در شمال شهر بتوانند زندگی پلیدشان را ادامه دهند و بعد هم با همان پول‌های کثیفی که به سینما تزریق کرده‌اند و آن دروغ کثیف‌تری که درباره ما می‌پرورانند با استفاده از فیلمساز خودفروخته‌ای که در کشور ما بسط ید دارد، گسترش بدهند.

برچسب ها: سینمای ایران
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
نظر:
بنر شرکت هفت الماس صفحات خبر
رپورتاژ تریبون صفحه داخلی