دیدارنیوز ـ سرویس اجتماعی: پاسی سالبرگ و ساکو توومینن در تارنگار پاسی سلبرگ از آموزش در شرایط کرونا زده دنیا گفته است و
دیدار ترجمه آن را ارائه کرده است.
پاسی سالبرگ و ساکو توومینن
برگردان: محمدرضا نیک نژاد
هدف بسیاری از سامانه‌های آموزشی، آموزش جوانان برای چگونگی شکوفایی در جهانی غیرقابل پیش‌بینی است. این هدف تا آغازین ماه‌های سال ۲۰۲۰، دیدگاهی انتزاعی و بدون نمونه‌ای عینی در زندگی واقعی باقی ماند. در بهترین حالت، دانش‌آموزان در تمرین‌های خیالیِ بیرون از مدرسه، که قانون‌های عادی دیگر کار نمی‌کنند و ادامه کار نیازمند دیدگاه‌های تازه است، اندیشیدن خلاق را تمرین می‌کنند و در بدترین حالت نیز دانش‌آموزان در کلاس‌ها درباره عدم قطعیت و این که با آن چه کار باید کرد، سخنرانی می‌کردند.
سپس ویروس کرونا آمد و همه این مورد‌هایی که در مدرسه درباره مهارت‌های سده بیست و یکم آموخته‌ایم و آموزش داده‌ایم به آزمون نهایی گذاشت. سال ۲۰۲۰ بزرگترین آزمایش اجتماعی در آموزش و پرورش را دید، یک کلاس کارشناسی ارشد در زندگی واقعی درباره عدم قطعیت. ما چیز‌های فراوانی برای یادگیری در مورد آن داریم.
ما در این آزمایش عملکردی داشتیم؟ برخی بهتر از دیگران عمل کرده‌اند. بسیاری رنج کشیده‌اند، برخی شکوفا شده‌اند. اما ما باور داریم که بهترین‌ها در این زمینه همچنان در راه هستند.
نباید بگذاریم فرصتِ پدید آمده بوسیله چنین بحرانِ بزرگی از کف برود. روش‌های گوناگونی برای بررسی عدم قطعیت هست، اما گمان می‌کنیم که تصمیم‌های گرفته شده درباره سه مسئله زیر آینده آموزش را شکل خواهد داد:
هیچ کس دقیق نمی‌داند که این شرایطِ غیر‌عادی تا کی ادامه دارد. برخی بر این باورند که این شرایط یک آشفتگی موقت است که با در دسترس قرار گرفتن واکسن، از بین می‌رود. برخی دیگر گمان می‌کنند که ما به سوی یک وضعیت عادی تازه حرکت می‌کنیم که سامانه‌های آموزشی شوک‌های بیشتری را تجربه خواهند کرد. آیا باید در راستای آمادگی بهتر برای دورِ آینده [بحران] سرمایه‌گذاری کنیم یا وضع کنونی را به عنوان یک بحران تکرار نشدنی فرض کنیم؟
هیچ کس واقعا نمی‌داند که راه حل‌های برگزیده برای گذر از این آشفتگی در مدرسه‌ها و در دراز مدت، چه اندازه کارآمد خواهند بود. به نظر می‌رسد یک باور مشترک هست که به عنوان نمونه می‌گوید: هر جور شده الگو‌های یادگیری ترکیبی در بیشتر مدرسه‌ها به روشی همگانی بدل خواهند شد. اما کسانی هم هستند که پیش‌بینی می‌کنند آموزش و یادگیری باید بر پایه برهم‌کنش رودررو بنا شود و این کار باید یگانه شیوه آموزش باشد.
هیچ کس نمی‌داند جهانِ بیرون از مدرسه‌ها چگونه تغییر می‌کند و این تغییر‌های پیش‌بینی نشدنی، چگونه بر مدرسه‌ها اثر خواهند گذاشت. در بسیاری از جا‌ها برنامه درسی ملی مجموعه‌ای از دانش و مهارت است که از دانش آموزان انتظار می‌رود، جدای از تغییر شرایط در جهان، آن‌ها را در مدرسه بیاموزد. برخی دیگر از سامانه‌های آموزشی به سوی برنامه‌های درسی انعطاف‌پذیری می‌روند که به مدرسه‌ها اجازه می‌دهد خود را با شرایط دگرگون شده سازگار کنند.
مدرسه یک ساختار اجتماعی پیچیده و یکی از بخش‌های کلیدی ساختار‌های پیچیده عدم قطعیت است. چه بخواهیم و چه نخواهیم هیچ چیز قطعی نیست (به جز مرگ و مالیات! به قول خودشان). همچنین آموزش یک حرفه پر خطر است. ما از راه پژوهش و همچنین تجربه خود می‌دانیم که اغلب، ارتباط میان آموزش و یادگیری نا‌معین است.
از این‌رو، در جهان نا‌معین، ما بیشتر به دنبال یک راه حل خدشه ناپذیر (معین) هستیم تا بتواند [همه] گره‌ها را بگشاید. تاکنون ما باید یاد گرفته باشیم که اغلب، چنین گمانه‌هایی اشتباه است. راه بهتر ـ در بهبود آموزش و فراتر از آن ـ پذیرشِ عدم قطعیت به عنوان بخشِ جدایی ناپذیر از زندگی و تلاش برای بهره‌گیری از آن در راستای نوسازی مثبت شرایط کنونی است.
در بهترین حالت، این آزمایش اجتماعیِ رو به پیشرفت، می‌تواند به ما یاری رساند تا اندیشه‌های کنونی خودمان را تغییر دهیم و یاد بگیریم که فرصت‌های تازه‌ای را در جهان پیچیده دارای عدم قطعیتِ خود، ببینیم. ما باید سه نکته زیر را بپذیریم:
۱- آموزش ساختاری پیچیده دارد و یادگیری به عنوان یک فرآیند اندام‌وار بخشی از آن است. در عمل: ما باید از آموزشِ "یک اندازه مناسب برای همه" به سوی یک یادگیری فردی شده برویم.
۲- اشتباه، بخش جدایی ناپذیر از یادگیری موفقیت آمیز است. در عمل: ما باید از تعیین وظیفه‌ها یا پرسش‌هایی که دارای یک پاسخ درست هستند به سوی کار بر روی مسائل مهمِ پاسخ- باز برویم؛ پاسخ‌هایی که نیاز به اندیشیدن واگرا دارند.
۳- هیچ‌کس دقیق نمی‌داند که چطور بهتر می‌تواند با عدم قطعیت کنار بیاید، اما همه می‌توانند در این راه‌حل سهیم شوند. در عمل: ما باید اندیشه فردی "همه چیز برای برنده" را به سوی تلاش‌های مشترک به سمتِ باور‌های تازه حرکت دهیم.
اگر می‌خواهیم در این آزمایش اجتماعی مدام کامیاب شویم، همه باید تایید کنیم که حتی اگر زندگی ممکن است در برخی زمان‌ها چالش برانگیز باشد، اما اغلب با روزنه‌های امیدی همراه است. بیاید این بحرانِ دردناک را به عنوان یک فرصتِ بی‌مانندِ یادگیری ببینیم. امسال، یعنی سال ۲۰۲۰، مانند هیچ سال دیگری که به یاد داریم، نبوده است. وضعِ شما چگونه است؟ نا‌امید شده‌اید یا قدر‌دان هستید؟ آیا آرزو دارید که به زودی به" وضع طبیعی گذشته" برگردیم یا از دورانِ پدیدار شده کنونی هیجان زده‌اید؟
ما امیدواریم که شما همچنان در این عدم قطعیت، پر شور و شکوفا باشید. اگر این چنین باشید می‌توانید به دانش‌آموزان خود کمک کنید تا همین احساس را داشته باشند.
https://pasisahlberg.com/teaching-uncertainty/
تارنگارِ پاسی سالبرگ، دسامبر ۲۰۲۰
