برگزاری مسابقات فوتبال باشگاهی و ملی حتی بدون حضور تماشاگر نیز به کلی زیر سوال رفته و به نظر می‌آید موتور محرک اقتصادی فوتبال در آسیا در آستانه توقف کامل قرار دارد! وقتی قرار گرفتن تماشاگران در کنار هم ریسک شیوع بیماری را به شدت بالا می‌برد، طبیعتا این ماجرا رخ نخواهد داد و در عین حال ورزشکاران و بازیکنان نیز که هزینه بسیاری برای آن‌ها شده و آدم‌های گرانقیمتی در جامعه محسوب می‌شوند نیز چندان در برابر کرونا ویروس رویین تن نیستند و ممکن است در دام این بیماری مهلک بیفتند.
دیدارنیوز ـ آرش راهبر: ورزش به عنوان مهم‌ترین عامل برای به دست آوردن و حفظ سلامت انسان و همچنین پیشگیری از بروز بیماری‌های جسمی و حرکتی، سالیان زیادی است که به عنوان مهم‌ترین توصیه دولت‌ها در حوزه فرهنگی و اجتماعی شناخته می‌شود. دنیای ورزش در حوزه سرگرمی نیز سهم قابل توجهی در سبد خانوار دارد و این موضوع در همه جهان دیده می‌شود. این روزها اما با بروز بیماری هولناک کرونا و اپیدمی شدن آن در برخی کشورها، به نظر می‌آید فعالیت‌های ورزشی از مهم‌ترین قربانیان این ویروس کشنده است.
در حالی که ورزش تقریبا برای مبارزه با همه بیماری‌های جسمی، روحی و حرکتی مفید معرفی شده، اما به نظر می‌آید بیماری کرونا را باید یک استثنا در این مورد تلقی کرد. با شیوع این بیماری در چین و حرکت آن به سوی کشور‌های دیگر، حالا شاهد همه گیر شدن پدیده‌ای عجیب در همه جای دنیا هستیم. شاید تا چند روز پیش بسیاری از کشورها این بیماری را جدی تلقی نمی‌کردند و امور روزانه و فعالیت‌های ورزشی تقویم دار را مثل همیشه دنبال می‌کردند، اما حالا دنیا در کنار بحران کرونا، باید به پدیده لغو همه فعالیت‌های ورزشی نیز به طور جدی فکر کند.
در فاصله چند ماه مانده تا مسابقات المپیک تابستانی ۲۰۲۰، حتی صحبت از لغو شدن این گردهمایی مهم جهانی نیز به گوش می‌رسد؛ چه برسد به مسابقات محلی و کشوری همچون مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران! فدراسیون فوتبال ایران با وجود فشردگی شدید مسابقات لیگ ایران و حتی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا، چاره‌ای جز تعطیل کردن رقابت‌های داخلی تا اطلاع ثانوی پیدا نکرد. از دیگر سو کنفدراسیون آسیا نیز رقابت‌های باشگاهی در قاره را متوقف کرده و حتی ممکن است این فصل از رقابت‌ها را لغو کند.
امروز حتی صحبت از لغو بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ و جام ملت‌های آسیا نیز شنیده می‌شود، رقابت‌هایی که در آغاز سال ۱۳۹۹ باید پیگیری شود و از قضا برای ایران نیز بسیار مهم و حساس است. در شرایطی که سرمربی جدید تیم ملی نیز از سفر اروپایی خود بازگشته و قصد دارد برای نخستین فهرست بازیکنان منتخب خود اردو برگزار کند، خبر از لغو رفت و آمد تیم‌ها در پهنه وسیعی از آسیا به گوش می‌رسد.
به هر حال برگزاری مسابقات فوتبال باشگاهی و ملی حتی بدون حضور تماشاگر نیز به کلی زیر سوال رفته و به نظر می‌آید موتور محرک اقتصادی فوتبال در آسیا در آستانه توقف کامل قرار دارد! وقتی قرار گرفتن تماشاگران در کنار هم ریسک شیوع بیماری را به شدت بالا می‌برد، طبیعتا این ماجرا رخ نخواهد داد و در عین حال ورزشکاران و بازیکنان نیز که هزینه بسیاری برای آن‌ها شده و آدم‌های گرانقیمتی در جامعه محسوب می‌شوند نیز چندان در برابر کرونا ویروس، رویین تن نیستند و ممکن است در دام این بیماری مهلک بیفتند.
اوضاع در دیگر رشته‌های ورزشی نیز بهتر نیست و این روزها اخبار زیادی مبنی بر لغو سفر ورزشکاران به کشور‌های دیگر به منظور حضور در رقابت‌های بین امللی منتشر می‌شود. بیماری کرونا را می‌توان بزرگ‌ترین تهدید طبیعی برای فعالیت‌های اجتماعی و رویداد‌های ورزشی؛ دست کم در یکصد سال اخیر تلقی کرد و حتی آن را بالاتر از بلایای انسانی مثل جنگ‌های جهانی اول و دوم دانست.
طنز تلخ ماجرا این است که ورزش نمی‌تواند در میدان ویروس کرونا حاضر شود و به همین خاطر سه – هیچ بازنده شده است! حتی اگر از ضرر‌های اقتصادی و اجتماعی وسیعی که در پی توقف فعالیت‌های ورزشی در دنیا رخ می‌دهد، بگذریم. در این شرایط تنها باید روش‌های مبارزه و مهار این بیماری را پی بگیریم و به انتظار ضعیف شدن و از میان رفتن این ویروس در جوامع بشری بنشینیم. بدون شک استادیوم‌ها بهترین جا برای برگزاری جشن شکست این بیماری توسط انسان خواهند بود.
