آیا انصراف ۴ باشگاه ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا درست است؟

دیدارنیوز ـ آرش راهبر: صبح امروز شمار قابل توجهی از شنوندگان رادیو در برنامه «صبح و ورزش» در برابر این پرسش که «نمایندگان فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا باید چه واکنشی به انجام بازی خانگی در کشور ثالث داشته باشند؟» با حرارت بسیار جواب دادند که باید استقلال، پرسپولیس، سپاهان و شهر خودرو از مسابقات آسیایی کناره گیری کنند و باید AFC به توپ بسته شود و قس علیهذا...

 

بعد از شلیک موشک به هواپیمای اوکراینی و تبعات غمبار آن بر جوامع ایرانی در همه جای دنیا، شاید کمتر کسی منتظر ترکش‌های این اتفاق تلخ بر بدنه فوتبال ایران بود، اما کشور‌های عربی منطقه با جلوداری کویت از این فرصت استفاده کردند تا نتیجه فوتبال را خارج از میدان آن رقم بزنند. کویت از کنفدراسیون فوتبال آسیا درخواست کرد که بازی پلی آف تیم الکویت با استقلال به دلیل مسائل امنیتی در خارج از مرز‌های ایران انجام شود و ظاهرا کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز دستکم در دور پلی آف و نخستین هفته از مسابقات مقدماتی، چنین شرایطی را به فوتبال ایران تحمیل کرده است.

 

 

واکنش تیم‌های درگیر در رقابت‌های آسیایی نیز کمی با تاخیر اما به صورت هماهنگ بروز کرد و امروز هر چهار باشگاه ایرانی اعلام کردند که در زمین غریبه بازی نخواهند کرد و از مسابقات انصراف می‌دهند. گرچه هنوز واکنش رسمی کنفدراسیون آسیایی به این حرکت بروز نکرده، اما بیم آن می‌رود که چنین واکنش هیجانی و برخاسته از احساسات مردمی، تبعات منفی زیادی را به فوتبال ایران تحمیل کند. گرچه همه می‌دانیم کنفدراسیون فوتبال آسیا همواره تحت تاثیر کشور‌های عربی ثروتمند حوزه خلیج فارس بوده و در موارد متعددی نشان داده که در مورد مسائل اینچنینی بی طرف نیست، اما یافتن عاقلانه‌ترین واکنش از سوی فوتبال ایران، دست کمی از پاسخ دندان شکن نخواهد بود.

به هر حال آسمان ایران متاثر از واقعه سقوط هواپیمای اوکراینی است و بسیاری از پرواز‌های عادی هم راهشان را از آسمان ایران کج کرده و کوریدور‌های دیگری را برای خود برگزیده اند. به هر صورت در چنین فضای ملتهبی، طبیعتا راضی کردن خطوط هوایی برای عبور از ایران یا حتی فرود آمدن در شهر‌های مختلف بسیار سخت می باشد. آیا راه بهتری از انصراف وجود ندارد؟

 

محمد رسول باختر کارشناس حقوقی و وکیل در حوزه ورزش در گفتگو با دیدارنیوز درباره واکنش تیم‌های ایرانی به تصمیم AFC گفت: «شاید بهتر بود به جای این حرکت هیجانی (انصراف از حضور در مسابقات) دفاعیه‌ای قوی و کامل در مورد شرایط فعلی ایران و همچنین جو رسانه‌ای جهانی تنظیم می‌کردیم و ضمن حضور در مسابقات پلی آف، این لایحه را به کنفدراسیون آسیا ارسال می‌کردیم و پیگیری لازم را نیز انجام می‌دادیم. در این مورد تضمین امنیت برای تیم‌های مهمان به تنهایی کفایت نمی‌کند و لازم است که اسنادی درباره امن بودن ایران را به AFC و کشور‌هایی که نگران تیم‌های خود هستند، ارائه کنیم.»

 

 

باختر معتقد است که بر خلاف اخبار موجود اینطور نیست که تنها دو سناریوی «پذیرش بازی در زمین کشور ثالث» یا «تحریم و جریمه باشگاه‌های ایرانی» پیش روی ما باشد: «بازی در کشور ثالث لزوما به این معنی نیست که مثلا در ایران مطلقا امنیت وجود ندارد. طبیعتا می‌توان با گفتگو و رایزنی خصوصا از سوی دستگاه دیپلماسی عمومی و سفارت‌هایی که در ایران فعال هستند این ذهنیت را تغییر داد. ما می‌توانیم جو رسانه‌ای را از طریق فوتبال قانع کنیم که ایران بر خلاف برخی ادعا‌ها امن و آرام است. مورد هواپیمای اوکراینی هم در یک لحظه خاص پیش آمد.»

در عین حال سیاست یک بام و دو هوا در AFC هم در نوع خود جالب توجه است. باختر می‌گوید: «اگر چنین حکمی را یوفا صادر می‌کرد قطعا همه اروپا آن را قبول می‌کردند، چون عموما این نهاد به صورت بی طرف عمل کرده، اما AFC چند بار نشان داده که بی طرف نیست. یک بار در اروپا اوکراینی‌ها یک هواپیمای روسیه را زدند، اما میزبانی فوتبال در مسابقات به هم نریخت. در عین حال جالب است که کنفدراسیون فوتبال آسیا در بحبوحه جنگ عربستان و یمن هیچ وقت حکم به انجام بازی باشگاه‌های عربستان در کشور ثالث را نداد!»

باختر معتقد است که انجام بازی در کشور‌های ثالث قطعا هزینه‌های مالی زیادی برای باشگاه‌های ایرانی دارد، اما می‌توان پس از شکایت به دیوان عالی ورزش (CAS) و اثبات حقانیت فوتبال ایران، این هزینه‌های اضافی را استیفا کرد. با این اوصاف باید منتظر حرکت بعدی کنفدراسیون فوتبال آسیا ماند و اینکه چه سرنوشتی در انتظار باشگاه‌های ایرانی است.