یخچال و ماشین لباسشویی ایران، جهانی است/ ایراد به ساختار تولید است نه تولید کننده/ ذهنیت به لوازم خانگی باید تغییر کند

دیدارنیوز ـ صنعت لوازم خانگی جزو یازده صنعتی است که می‌تواند اقتصاد یک کشور را پیش ببرد. این صنعت جزو مواردی است که در ایران ریشه‌ای قدیمی دارد. بسیاری بر این باورند که از سال ۱۳۱۶ ایران وارد حوزه صنایع لوازم خانگی شده و این صنعت در ایران ریشه دار است. دیدارنیوز در گفتگو با یکی از کارشناسان و صاحب نظران این حوزه به سراغ مسائل آن رفته است. حبیب الله انصاری دبیر کل و رئیس ستاد برنامه ریزی صنایع خانگی در ایران و همین طور عضو اتاق بازرگانی و صنایع و معادن و کشاورزی ایران در گفتگو با دیدارنیوز به نکات مهمی در رابطه با صنعت لوازم خانگی اشاره داشت.

 

ببینید: گفتگوی دیدارنیوز با حبیب الله انصاری در آپارات
 

 

دیدارنیوز: برای شروع بحث خوب است که وضعیت فعلی صنایع خانگی را در کشور بیان کنید. شاید بسیاری از خوانندگان ما ندانند رتبه ما در بحث صنایع خانگی در دنیا و منطقه چگونه است؟ چه محصول‌هایی داریم؟ حتی تقسیم بندی صنایع خانگی به چه صورتی است؟ در ابتدا خواهش می‌کنم یک توضیح مختصر در این زمینه بیان بفرمایید.

انصاری: در ارتباط با سؤال جنابعالی باید عرض کنم که صنعت لوازم خانگی به طور کلی یک مجموعه متنوع و گسترده است. من صنعت لوازم خانگی را در سه بخش کلی تقسیم بندی می‌کنم: یک بخش شامل مجموعه لوازم خانگی انرژی‌بر است. یعنی از انرژی‌های مختلف اعم از برق، گاز یا سایر انرژی‌ها استفاده می‌کنند. در این بخش انواع لوازم حرارتی، برودتی، پخت و پز و حتی چرخ خیاطی، لوازم بهداشتی مثل ماشین‌های لباسشویی نام برده می‌شود. بخش دوم لوازم خانگی غیر انرژی‌بر است. این بخش شامل انواع ظروف چینی، کریستال، بلور و تفلون و سرویس‌های غذاخوری مثل کارد و چنگال هم می‌شود. بخش سوم، تولید قطعات مربوط به این صنعت است که در ساختار این صنایع کاربرد دارد که ما در ایران تولید می‌کنیم.

دیدارنیوز: چند درصد از مجموعه صنایع خانگی در کشور تولید می‌شود؟

انصاری: بر اساس این تعریفی که از لوازم خانگی ارائه دادم این صنعت از مواد اولیه بالادستی مهم مثل فولاد، مس، پتروشیمی و آلومینیوم استفاده می‌کند. تنها صنعتی است که برای تمام اقشار مردم بدون استثنا جنبه عمومی دارد و جزو لوازم لاینفک زندگی است. از روستایی و شهری و در بخش اداری و تجاری جزء وسایل لاینفک است. به این دلیل است که صنعت لوازم خانگی در تمام دنیا جزء ۱۱ رشته شتاب دهنده توسعه اقتصادی است. چون هم از مواد اولیه اساسی بالادستی استفاده می‌کند و هم جزء وسایل لاینفک است.

دیدارنیوز: مثلاً چه خانواده‌های روستایی و چه شهری حتی در بخش صنعت اگر بخواهند از یخچال یا سایر لوازم و صنایع خانگی استفاده کنند در مجموع چند درصد در کشور ما تولید می‌شود و چقدر به واردات نیازمند هستیم؟

انصاری: تا قبل از سال ۱۳۹۷ که واردات لوازم خانگی ممنوع نبود، من در پاسخ به این پرسش همواره به این اشاره داشتم که بین ۷۰ تا ۷۵ درصد نیاز مردم را تولیدات داخلی تأمین می‌کند. یعنی ما با آن طیف گسترده‌ای که خدمتتان عرض کردم که البته هر کدام از نظر تکنولوژی و ساختار تولید زمینه‌های مختلف دارند، مثلاً ساده‌ترین یخچال که در گذشته دور هم تولید می‌شد که محلی برای خنک نگه داشتن و ظرف مشبک برای یخ زدن، امروز هم تولید می‌شود و پیشرفته‌ترین یخچال هم امروز تولید می‌شود که آب سردکن، یخ ساز و آپشن‌های دیگری دارد. با این اوصاف قبل از اینکه ورود لوازم خانگی به ایران ممنوع شود، ۷۵ درصد نیاز را تولید کنندگان داخلی ما می‌توانستند برای نیازمندان و خریداران تأمین کنند.

انصاری: از ابتدای ۱۳۹۷ واردات ممنوع شد، قطعاً نگرش ما به این بود و پیشنهاد می‌کنیم که واردات لوازم خانگی ممنوع شود. این ممنوعیت یک پیام داشت. پیامش این بود که زمینه‌های کمّی و همچنین کیفی تولید کنندگان لوازم خانگی به حدی است که می‌توانند پاسخگوی کل نیاز جامعه باشند. امروز با توجه به ممنوعیت واردات، قطعاً می‌توانم بگویم تولیدات داخلی می‌تواند صد در صد نیاز مردم را مرتفع کند.

انصاری: کیفیت ابعاد مختلفی دارد؛ کیفیت در ساختار، رنگ، موارد مختلف استفاده و سهولت استفاده و زیبایی، همه مجموعاً به معنای کیفیت است. به این ترتیب ساختار کیفیتی ما به گونه‌ای شکل گرفته که نگاهشان به رقبا بوده است. قطعاً نگاه تولیدکننده ما باید به این باشد که مثلاً در کشور‌های پیشرفته صنعتی آنچه به عنوان اجاق گاز یا ماشین لباسشویی تولید می‌شود به چه نحو است و این پیشرفت را از نظر زیبایی، سهولت استفاده و موارد مختلف باید انجام دهد؛ بنابراین ساختار تولید را متناسب با آن انجام داده‌اند. به گونه‌ای که اگر کسی گفت من بهترین نوع محصول را با آن نکاتی که شما اشاره کردید می‌خواهم، اینگونه نیست که بگویند چنین چیزی در ایران تولید نمی‌شود. مضافاً اینکه برخی از تولید کنندگان ما برخی از برند‌های خارجی را با مجوز وزارت صمت تحت لیسانس تولید می‌کنند. این بدان معناست که آن شرکت خارجی به این نتیجه رسیده که من می‌توانم کالایی را با این نام در صنعت لوازم خانگی تولید کنم. اینقدر قدرت برخی کارخانجات در ایران بالاست که من اجازه دهم که با برند من اینجا تولید کنند.

 

 

 

انصاری: وقتی یک کشور اجازه می‌دهد برندش را در ایران تولید کنند نگاهش به صادرات خیلی قوی است. محاسبه کرده که ایران با ۱۵ کشور، مرز مشترک دارد و در مسیر کریدور شمال به جنوب قرار داد. پس نگاه آن شرکت نه تنها به بازار داخلی ایران بلکه به صادرات هم هست. استحضار دارید که دو شرکت داریم که اصولاً عینا آن برند خارجی را دارند در ایران تولید می‌کنند.

انصاری: شرایط این‌ها بسته به آن قطعات و مواد اولیه‌ای دارد که در ساختار تولید باید مورد تأیید آن کشور باشد. یعنی چون با نظارت آن‌ها می‌کنند، باید بخشی از لوازم مربوط به آن کشور باشد و بخشی از لوازم را اجازه می‌دهند در ایران تولید شود. در اینجا ماشین‌آلات خط تولید ایجاد شده و اشتغال هم ایجاد شده است. منتهی مسئله این است که باید با نظارت آن‌ها صورت گیرد. البته طبیعی هم هست. وقتی آن کارخانه صد درصد با آن نام و بر اساس موقعیت آن کشور شکل گرفته باشد، حق دارد که بر ابعاد مختلف نوع مواد اولیه از نظر کیفیت و نوع قطعات ناظر باشد. عملکرد آن‌ها مقداری با اینکه توسط یک کارخانه‌ای به آن‌ها مجوز داده می‌شود که محصولی را تولید کنند متفاوت است. در این گونه کارخانه‌ها فقط می‌گویند که کیفیت باید در چه سطحی باشد و مقید و محدود نیست و این بر عهده خود مدیریت کارخانه است. من به استفاده از مواد اولیه بالادستی اشاره کردم، اما بدان معنا نیست که یک کارخانه‌ای خود را مقید کند که از ورقه آهنی که در ایران تولید می‌شود استفاده کند.

انصاری: وقتی کسی می‌خواهد در حوزه رقابت، کیفیت‌سازی کند، می‌گوید این ورق که در ایران تولید می‌شود متناسب با کیفیتی که من برای تولید یخچالم انتظار دارم، نیست. پس ناگزیر باید وارد شود. یا فلان قطعه در ایران تولید می‌شود، اما می‌گوید من باید این قطعه را وارد کنم. در ادامه عرایضم خواهم گفت که ما برای حفظ ساختار و ارزش گذاری نسبت به تداوم و افزایش تولیدات داخلی باید یک مسائلی را در نظر بگیریم.

انصاری: الان دو کارخانه در ایران این کار را انجام داده‌اند. یک کارخانه به سرانجام رسید و تولید آن در زمینه یخچال به این مسئله هوشمندسازی و یک سیستمی که این کار را انجام دهد توجه کرد. علاوه بر این من وسیع‌تر خدمت شما عرض کنم که بیشتر از یک سال گذشته ما با سازمان نانوتکنولوژی تفاهم نامه همکاری امضا کردیم. یعنی ما در صنعت لوازم خانگی بتوانیم از دستاورد‌های نانوتکنولوژی استفاده کنیم. یکی از ابعاد استفاده نانوتکنولوژی از نظر ایمنی صددرصد است؛ بنابراین بعضی از کارخانجات ما از شرکت‌های دانش بنیان برای استفاده نانو در ساختار خود بهره می‌گیرند. مثلاً اگر روی صفحه اجاق گاز از نانو استفاده کنم از تولید باکتری جلوگیری می‌کند؛ بنابراین هم در نکته‌ای که جنابعالی اشاره کردید و هم در زمینه استفاده و بهره‌گیری از نانوتکنولوژی‌ها در صنایع لوازم خانگی ایران، به همین خاطر با نانو تکنولوژی تفاهم نامه امضا کردیم.

انصاری: در این مورد یک بعد بازار داخلی است و بعد دیگر صادرات است. اعتقاد من این است که امروز ما باید توجه بیشتری به صادرات داشته باشیم چراکه صادرات زمینه‌ای برای توسعه اقتصادی کشور ایجاد می‌کند. اتکای ما نباید تنها به بازار داخل باشد. اما بحث رقابتی که من خدمت شما عرض کردم دو شاخص دارد؛ یک شاخص آن کیفیت بود که تشریح کردم و شما هم اشاراتی داشتید. شاخص دیگر آن قیمت است. متأسفانه امروز قیمت تمام شده محصولات ما بالا است. یعنی با توجه به افزایش قیمت ارز، پروسه طولانی که ثبت و سفارش می‌شود و باید قطعات از خارج به ایران بیاید، قیمت تمام شده کالا‌های صادراتی ما بالا است. در کنار بعد کیفیت باید بحث رقابت باشد. رقبا وجود دارند و در مورد قیمت می‌خواهند با هم رقابت کنند. برای ورود به بازار و از آن مهم‌تر ماندگاری در بازار که بسیار مهم است به صورتی که مردم آن کشور این کالا را ببینند در کنار کیفیت قیمتش هم قابل مقایسه است.

انصاری: علی رغم آن ساختار کیفیتی که من خدمت شما عرض کردم، در مورد صادرات ضعیف است. در واقع مبلغی که ما امروزه برای صادرات داریم به هیچ عنوان متناسب با ساختار کمی و کیفی تولید ما نیست و باید بیش از این باشد. من اگر بخواهم از سال ۱۳۸۶ تا امروز که حدود ده سال گذشته است روند صادرات را برای شما بیان کنم، به جز امسال و تا حدودی گذشته، صادرات ما روند افزایشی داشته است. یعنی از حدود ۵۵ یا ۵۶ میلیون دلار در اواخر سال ۱۳۸۶ به بالای ۳۵۰ میلیون دلار رسید. این روند یک روند افزایشی است که می‌تواند توجیه‌گر این باشد که لوازم خانگی به لحاظ دو شاخص کیفیت و قیمت می‌تواند رشد صادراتی داشته باشد. اما توقع ما باید از این بیشتر باشد. این در اختیار تولید کننده نیست.

انصاری: من در جلسات دیگری که این فرصت را در رسانه‌ها داشتم به این نکته اشاره کردم. اولاً این را قاطعانه عرض می‌کنم وقتی می‌گوییم فرهنگ مردم تمایل به کالای خارجی دارد، باید بگوییم چند درصد مردم اینگونه هستند؟ وقتی می‌گویم تمام مردم به لوازم خانگی نیاز قطعی دارند آیا واقعا بحث اختلاف فاحش قیمتی که بین کالای ایران و خارجی وجود دارد و توجه به ساختار‌های دیگر در بعد کیفیت را می‌توانیم عمومیت دهیم و بگوییم که فرهنگ مردم این است که از کالای خارجی استفاده کنند. نکته دیگر اینکه همین که من امروز در خدمت شما هستم خود این یک نوع فرهنگ‌سازی است. ما برای معرفی لوازم خانگی و ماهیت آن چقدر فرهنگ‌سازی کرده‌ایم؟ چقدر توانسته‌ایم این را در جامعه مطرح کنیم. یک اقلیتی فقط برایشان این مهم است که بگویند فلان وسیله خارجی را خریده‌اند. برایشان مهم هم نیست چه برندی باشد. حتی حاضر نیستند عیب‌های آن وسیله را بیان کنند. چرا که احساس می‌کنند اگر عیب‌های آن وسیله را بگویند به شخصیت فرهنگی‌اشان لطمه می‌خورد یا به خدمات پس از فروش توجهی ندارند. اما کالای داخلی را زیر ذره‌بین می‌گذارند و با بزرگ‌نمایی ایرادات آن را بیان می‌کنند. لازم است اینجا مطرح کنم من چندی پیش یک گفتگویی داشتم. صحبت راجع به بحث کیفی‌سازی و فرهنگ‌سازی برای لوازم خانگی ایرانی بود. سه کلیپ پخش شد که در مغازه فیلم گرفته بودند و سؤال کرده بودند که لوازم خانگی ایرانی بیشتر می‌خرند یا خارجی؟ فروشنده‌ای که تمام مغازه‌اش هم لوازم خانگی خارجی بود می‌گفت که البته که لوازم خانگی خارجی می‌خرند. باز در مغازه دیگری پرسیده می‌شد که کیفیت کدام یک بهتر است؟ باز تأکید می‌شد لوازم خانگی خارجی با لوازم خانگی داخلی قابل مقایسه نیست. مغازه سوم هم همین طور بود. من آنجا از لوازم خانگی ایرانی و ساختار کیفی صحبت می‌کنم ناگهان این فیلم پخش شد. یک مغازه داری که در آنجا با او صحبت کرده‌اید و یک عدد لوازم خانگی ایرانی هم در مغازه اش وجود نداشت، خب مسلم است این حرف‌ها را بزند.

انصاری: کارخانه‌داران به دلیل تورم و تا حدودی ضعف قدرت خرید مردم و رکود حاصل از آن توجه شان این است که بتوانند بازارشان را حفظ کنند. برای حفظ بازار این نکته‌ای که شما اشاره کردید یکی از اساسی‌ترین موارد است که مردم با مشابه خارجی مقایسه نکنند. اشاره کنم که اتفاقاً یک هفته پیش بود به من تلفن شد. یکی گله داشت که یک برند خارجی مشهور خریده است و بعد از دو یا سه ماه آن وسیله از کار افتاده است و فروشنده هم حاضر نشده خدمات پس از فروش ارائه دهد. یک خاطره هم عرض کنم. دو سال پیش یک چند روزی در تورنتوی کانادا بودم. برای من جالب بود جایی که بودم به من گفتند یخچال اینجا که برند خوبی هم بود اشکال پیدا کرده است. برای من جالب بود که این اشکال چیست و چگونه خدمات پس از فروش آن را انجام می‌دهد. گفتند که برای رفع اشکال تماس گرفته‌ایم. بعد از تلفن، ۲۴ ساعت بیشتر طول نکشید تا آمدند. من دیدم آقایی وارد شد و یخچال را نگاه کرد و یک چیزی نوشت و خداحافظی کرد. گفت این‌ها را ارائه می‌دهم تا با شما هماهنگ کنم و یکی دو روز دیگر برای تعمیر بیایم. یعنی یخچالی که از کار افتاده باید ۳ روز طول بکشد که تعمیر شود. امروز اگر یک همچین اتفاقی برای کالای ایرانی رخ دهد سیل انتقاد روانه می‌شود. البته مصرف کننده حق دارد وقتی یخچالش مشکل داشت با تمهیدات و پیش‌بینی لازم در اسرع وقت مشکل حل شود. این مسئله وجود دارد. در خصوص فرهنگ سازی ۵ سال پیش بود به من گفتند یک خانمی شکایت کرده که یک یخچال ساید بای ساید خریده و بعد مدتی داخل یخچال ترک برداشته و فروشنده هم آن را پس نمی‌گیرد. در آخر سر به انجمن صنایع لوازم خانگی ایران آمد. من وقتی شنیدم گفتم این فرد را به دفترم بفرستند. هدفم این بود که از این خانم یا آقا بپرسم چه شده که یخچال خارجی را خریده است؟ به من جواب داد، چون خواهرم یخچال خارجی خریده بود، من هم میخواستم خارجی بخرم! البته نوشتیم که حتما باید پس بگیرند.

 

 

 

انصاری: ساختار تولید ما از ابتدا بر اساس برخورداری کامل از فرهنگ صنعتی و یک استراتژی برای توسعه کیفی شکل نگرفته است. علتش هم این بوده که ما کشوری هستیم که تعداد بسیار زیادی مجوز برای تولید صادر شده است. یعنی بدون ملاحظاتی برای کسی که به عنوان تولیدکننده می‌خواهد مجوز تأسیس و بهره‌برداری بگیرد و بعد تولید کننده لوازم خانگی شود ساختار فکری و اعتقادی در مورد فرهنگ صنعتی در نظر گرفته نمی‌شود. اگر کارخانه‌ای با حداقل صرفه، بخواهد تولید کند، اصلاً نمی‌تواند کیفیت‌سازی کند. برای سنجش کیفیت در یک کارخانه باید آزمایشگاه، متخصص آزمایشگاه برای انجام تست‌های مختلف طبق استاندارد‌های ملی باشد. نکته مهم‌تر بحث تحقیق و توسعه است. وقتی ما از کیفیت صحبت می‌کنیم برای طی مسیر کیفیت، مسیر تحقیق و توسعه را باید در پیش بگیرد. یعنی من کجا هستم؟ رقبای من کجا هستند؟ من چه چیزی می‌خواهم تولید کنم؟ بنابراین باید در بستر تحقیق و توسعه که خودش یک سازمانی در درون آن ساختار مدیریتی است شکل دهد. این‌ها هزینه دارد. چگونه یک کارخانه می‌تواند با حداقل تولید و عدم برخورداری از دانش لازم بگوید من می‌خواهم تولید کنم. امروز اگر کارخانجاتی به آن مرحله برسند ـ حتی بحث هوشمندسازی تمام کارخانجاتی هست که ظرفیت تولید آن‌ها بالا است ـ توانسته‌اند آزمایشگاه و در کنار آن بحث تحقیق و توسعه ایجاد کنند و از نیرو‌های متخصص استفاده کنند. این بسیار مهم است. متأسفانه در گذشته به هر کسی یک مجوز داده‌اند که که تولید کننده شود. من همواره به این نکته تأکید کرده‌ام که وقتی مدیریت صنعت را مطرح کنیم بدان معنا نیست که یک مدیر صنعت، یک فرد آکادمیک از دانشگاه در رشته مکانیک یا متالوژی یا رشته‌های صنعت فارغ‌التحصیل شده است. مهم‌تر از آن تفکر صنعتی است. البته تعریفی که ما برای مدیر صنعتی داریم این است که مدیر صنعت لزوماً فرد غیر متخصص نباشد، اما از نیرو‌های متخصص، برنامه‌ریزی برای ساختار تولید، استفاده از بخش‌های مختلف مثل آزمایشگاه بهره بگیرد؛ و ما همچین فردی را یک مدیر صنعت می‌دانیم. مدیر صنعتی باید بتواند در مسیر افزایش تولید و نگاه به رقبا و بحث مشتری محوری و مشتری مداری با توجه به افرادی که می‌گذارد تحقیق بازار انجام دهد. ژاپنی‌ها مثال خوبی می‌زنند و می‌گویند. وقتی یک کالا را می‌فروشم خیلی بزرگ نمایی نمی‌کنم که آن شخص دوباره از من کالایی بخرد. زمانی برای من افتخار است که ببینم او مروج کالا به افراد دیگر بوده است. در پرسش به سؤال جنابعالی ما تعدد واحد‌های کوچکی داریم که توان رقابتی در ساختار کیفیتی هم نداشته‌اند که خوشبختانه که طی همین سال‌ها که بحث بازار و رونق بازار و نگاه مشتری مطرح شد خیلی از این‌ها از بین رفتند و امروز تمام تلاش واحد‌های ما این است که ظرفیت خود را اضافه کنند. اگر یک کارخانه‌ای با ۴۰ درصد ظرفیت خود تولید کند، مسلماً هزینه‌های آن بالا است. ما یک موضوع هم به نام بهره‌وری داریم. ریشه بهره‌وری در عوامل مختلف است. مثلاً به چه میزان سرمایه‌گذاری شده است؟ متناسب با این سرمایه‌گذاری چقدر نیروی انسانی دارد و چقدر ماشین آلات دارد متناسب با این وضعیت یک تعداد مشخص تولید کند. اگر این تعداد تولید نگردد بدان معنا است که هزینه تمام شده، گران است.

انصاری: این به ساختار اقتصادی حاکمیت ما باز می‌گردد با نگاه به توسعه صنعتی. یعنی اینکه ما باید در قوانین خود و در حاکمیت خود ساختاری ایجاد کنیم که بتواند کالای رقابت‌پذیر حتی برای صادرات ایجاد کند. من به مواردی که سؤال فرمودید اشاره می‌کنم. امروز یکی از مشکلات عمده ما بحث تأمین نقدینگی برای واحد‌های صنعتی است. باید به آن توجه کنیم که این تأمین نقدینگی حتی در بومی‌سازی و قطعه‌سازی به ما کمک می‌کند. شما اگر از هر مدیر واحد صنعتی سؤال بپرسید، می‌گوید اولین مشکل آن‌ها نقدینگی است. برای تأمین نقدینگی و تأمین سرمایه در گردش واحد‌ها باید توجه بکنیم که بانک‌ها تسهیلات دهند. بانک‌های ما با ۲۰ درصد تا ۳۲ درصد سود وام می‌دهند. من شخصاً پیشنهاد داده‌ام و تأکید داشته‌ام که حداقل کلمه تسهیلات را از روی آن بردارند. این چه تسهیلاتی است که حداقل با ۲۰ درصد تا ۳۲ درصد به تولید کننده می‌دهید؟! از روزی که این را گرفت مدام به این فکر باشد که چگونه این تسهیلات با این نرخ سود را تأمین کند؛ بنابراین باید ببینیم در چین که امروز به این مرحله رسیده آیا تسهیلاتی که در اختیار تولید کننده می‌گذارد با همین نرخ بالای سود است؟! آیا کشور‌های دیگر اینگونه هستند. مثلاً در خصوص اخذ مالیات شما به عنوان یک فرد کارشناس رسانه‌ای استحضار دارید که چند سال است این بحث مطرح است که به جای اینکه مالیات بر ارزش افزوده را از مصرف کننده بگیرند، دارند از تولید کننده می‌گیرند. مالیات بر ارزش افزوده در همه جای دنیا وجود دارد و یکی از قوانین خوب در حوزه اقتصاد است. اما در ایران دارد وارونه عمل می‌شود. من این را در جلسات مکرر با مقامات مطرح کرده‌ام که تولید کننده باید مالیات بر ارزش افزوده را بدهد آن هم در شرایطی که کمبود نقدینگی و کمبود اعتبار لازم در این واحد وجود دارد.

انصاری: مثلاً در انرژی‌بر‌ها با قاطعیت عرض می‌کنم که ما در بخش یخچال از تکنولوژی بالایی استفاده می‌کنیم. در بخش ماشین لباسشویی، تکنولوژی ما بالا است که قابل مقایسه با تکنیک‌هایی که در دنیا به کار می‌رود، است. در سطح اجاق گاز به پیشرفت‌هایی رسیده‌ایم. من به لوازم ملموس‌تر اشاره کرده‌ام. نباید نادیده گرفت با توجه اینکه خود چین مبدع و بنیانگذار صنعت چینی در دنیا است، امروز چینی آلاتی که در ایران تولید می‌شود، کیفیت آن از کیفیت چینی چین بالاتر است. امروز اینگونه نیست که بگویند ظروف چینی همه‌اش دایره‌ای شکل باشد. امروز نگاه علاوه بر کیفیت ذاتی که در نهاد آن مواد اولیه و خود ساختار چینی هست از نظر زیبایی اشکال مختلف هندسی و زیباسازی در لوازم چینی کاملاً متجلی است. همین لیوانی که اینجا است یک زمانی یک شکل خاص هندسی داشت، اما امروز اشکال زیبای دیگر هم تولید می‌شود. پس امروز در مورد صنایع غیر انرژی بر هم موفق بوده‌ایم. من با قاطعیت عرض می‌کنم که توان ماندگاری در بازار و توسعه بازار را با تمام رقبایی که ممکن است وجود داشته باشد داریم. در بلورجات ما هم همین گونه است. کیفیت هیچ گاه مرز ندارد. من سه سال پیش یک صحبت مفصل در مورد کیفیت داشتم. کیفیت اصلاً حد و مرز ندارد. کیفیت همیشه رو به تعالی باید برود؛ بنابراین وقتی از کیفیت صحبت می‌کنیم که اینگونه است.

انصاری: بحث کاستی‌ها به ساختار تولید باز می‌گردد که من اشاره کردم. بخشی از آن به این باز می‌گردد که در جامعه تصویر درست و روشنی از لوازم خانگی اشاعه دهیم. من یکی از کاستی‌ها را عدم شناخت کامل مردم از ساختار لوازم خانگی و فرهنگ سازی می‌دانم. این به طور کامل انجام نشده است. یک مقدار هم به این باز می‌گردد که بعضی از کارگاه‌های ما متأسفانه به خاطر همان ساختاری که من اشاره کردم کالا‌های با کیفیت لازم را تولید نمی‌کنند، ولی به بازار عرضه می‌کنند. در واقع استاندارد و کیفیت لازم را ندارند و بخصوص از این وضعیت اقتصادی کشور و جیب مردم سوء استفاده می‌کنند و به بازار عرضه می‌کنند. من حتی چند روز پیش شنیدم که بعضی از کارگاه‌ها اسم یک کارخانه معتبری را بر محصولات خود می‌زنند و به خارج می‌فرستند و این کاستی‌ها باعث می‌شد که توقع مردم از لوازم خانگی داخلی خدشه‌دار شود. مردم می‌بینند که استاندارد و کیفیت لازم را ندارد. انگیزه‌ای که خیلی می‌تواند برای مردم مؤثر باشد قیمت پایین کالا است. مردم باید بپرسند چرا قیمت آن پایین است؟ کالا‌هایی که نشان از کیفیت در ابعاد مختلف دارد سعی می‌شود با حداقل سود فروخته شود چگونه یک کالایی اینگونه ارزان عرضه می‌شود؟! پس سازمان‌های متولی مثل سازمان استاندارد، سازمان حمایت از مصرف کننده و دیگر اتحادیه‌ها و سازمان‌ها روی این مسئله قدری نظارت کنند. بحث ما تنها لطمه زدن قاچاق به تولیدات داخلی نیست. این لوازم خانگی که کیفیت لازم را ندارند باید جمع‌آوری شوند.

انصاری: دقیقًا. لازم است این نکته را عرض کنم که مردم بدانند ما چند روز دیگر نمایشگاه بین‌المللی لوازم خانگی را داریم. من پاسخ تمام ابهامات، سؤالات و نظرات را می‌دهم. ما از ۲۸ آبان ماه تا اوایل آذرماه علی رغم خیلی از کمبود‌هایی که در تولید داشتیم و چالش‌های موجود، هیچ سالی به اندازه امسال توسعه نمایش لوازم خانگی داخلی را نداشته‌ایم. به خاطر اینکه بگوییم که امکانات بالقوه ما چقدر است و بازار توسعه ما چگونه می‌تواند باشد و مردم بیایند ببینند. ما هر سال در صنعت لوازم خانگی یک سری تحول و تکامل را داریم، ولی امسال واقعا بی سابقه بوده است. چون از ابتدای سال تولیدکننده ما بر اساس برنامه‌ریزی که کرده‌ایم، بیاید و بگوید تولیداتش چه ابعاد کیفی دارد که ما بتوانیم به صورت ملموس به مردم بگوییم که بیایند و ببینند و خیلی هم خوشحال می‌شویم که نگاه مردم نقادانه باشد. من به تولید کنندگان هم گفته‌ام فقط به تعریف و تمجید اکتفا نکنند و از مردم بخواهند که از هر نظر محصولاتشان را نقادی کنند؛ و نظرات مردم را جمع آوری کنند و در یک گروه کارشناسی بررسی کنند و در ساختار مدیریتی ببرند و مشکلات را رفع کنند.