دیدارنیوز ـ حجتالاسلام والمسلمین سید بهاءالدین ضیایی، چهارشنبه شب 20 شهریورماه در مراسم عزاداری هیأت هنر و رسانه استان قم که در مجتمع فرهنگی هدایت قم برگزارشد، با اشاره به این مطلب که سوره فجر، سوره خاص سیدالهشدا(ع) است، گفت: این مساله به نقلی از امام صادق(ع) باز میگردد که فرمودند سوره فجر که سوره امام حسین(ع) است را در نمازهای یومیه واجب و نافله خود قرائت کنید.
وی با ذکر این مطلب که قرآن کریم با ساخت و بافت انسان کاملا هماهنگ است، افزود: از این روی است که همیشه قرآن بر دلها مینشیند و برای هرسوالی یک جواب دارد؛ اگر قرآن در گوشت و پوست کسی بنشیند قطعا میتواند برای سوالات خود راه قرآنی بیابد.
استاد حوزه تصریح کرد: قرآن یک کتاب چند وجهی و چند بعدی است که یکی از آنها بعد، علمی قرآن است ولی هیچگاه قرآن در ابتدا خود را کتاب علم معرفی نکرده است زیرا پیش از آنکه کتاب علم باشد، خود را کتاب «ذکر» معرفی کرده است و به همین دلیل است که پیامبر را نیز مذکر میخواهند.
ضیایی تصریح کرد: در سوره الرحمن که سوره بخشش خداوند است، پیش از همه بخششها از جمله بخشش جان و خلقت به انسان، به ما بیان میکند که بزرگترین نعمت من به شما، علم القرآن است و پیامبرانی که آن را برای شما تبیین کردند؛ پس از آن است که خلقت انسان سخن میگوید.
وی با ذکر این مطلب که بیش از 6 هزار آیه قرآن در فطرت انسان و از مقوله ذکر است، یادآورشد: قرآن کریم ذکر و تذکری است بر همان فطرت قرآنی که خداوند در نهاد بشر قرارداده و قرآن آن را به یاد ما می آورد؛ همان گون که امام علی(ع) نیز در خطبه خویش بیان کردند که پیامبران خدا آمدند تا زیرو رو کنند و دفینه های اندیشه را به انسان نشان دهند.
استاد حوزه تصریح کرد: انسانها قرآن را در فطرت خود دارند، ولی آن را فراموش کرده اند و امام حسین(ع) در کربلا با پرداخت سنگینترین هزینههای عالم سعی کردند که این فطرت فراموش شده را تا پایان تاریخ بیدار کنند.
وی با ذکر این مطلب که در صحرای کربلا دشمن با ایجاد سروصداهای بسیار اجازه سخن گفتن به امام حسین(ع) را نمیداد، یادآورشد: ایشان تا آخرین لحظه به فکر اصلاح امت بود؛ حتی چند روز پیش از آن نیز به دشمن خود و اسب او آب دادند؛ ایشان رحمتی برای همه عالم هستند که اگر به درستی ایشان را درک نکنیم حق مطلب را در خصوص ایشان ادا نکردهایم.
ضیایی با اشاره به روایت «انا و علی(ع) ابوا هذه الامه» از پیامبر(ص) تصریح کرد: پیامبر اکرم در این روایت به ما تذکر دادند که بیشتر از نسبت خونی، نسبت عقیدتی و مکتبی اهمیت دارد؛ یعنی اگر ما صالح باشیم قطعا به مقام بنوت خواهیم رسید و پس از آن به مقام برادری و سپس به مقام نفس خواهیم رسید؛ مرتبهای که حضرت عباس به آن دست یافت.
