سعید معروف به خبرنگار ۲۰:۳۰:از عصبانیت سرتان را به دیوار بکوبید

گرچه عادت کرده‌ایم که بعد از مسابقات، بعضی‌ها فرصت عرض اندام داشته باشند و مهمل ببافند و اگر چه از بزرگان توصیه شده که جواب این ابلهان خاموشی‌ست، اما وقتی پا فراتر می‌گذارند و وارد زندگی خصوصی‌مان می‌شوند چاره‌ای جز واکنش مناسب نیست. هرچند می‌دانم هدف‌شان همین است که این طوری شاید سالی یکی دوبار اسم شان لابلای کلمات گفته شود بلکه عقده‌هایشان آرام بگيرد. برای این افراد معلوم الحال همان خوب بود که تیم ملی والیبال سالی دو سه مسابقه بدهد و بشود زنگ تفریح تیم های طراز اول آسیا، چه برسد به تیم های طراز اول دنیا !!؟؟ بهتر است استعلام کنند و بپرسند که در این اوضاع و احوال و تحریم و فشارهای وحشتناک، همین واليبال چقدر انگيزه و اميد به جامعه تزريق كرده و چندصدهزار دلار نصیب فدراسیون(نه بازيكن‌ها) کرده است. این جفای بزرگی‌ست به بازیکنان و کادر تیم ملی و زحمتکشان و عاشقان والیبال که بهترین پیروزی ها و تلاش های آنها نادیده گرفته شود. چشمشان ازفرط حسادت و بخل و فلاکت چنان کم سو شده که موفقیت های واليبال را نمی‌بینند و مثل آدم های فرتوت و بی مصرف(مفت خور) فقط نق می‌زنند و لفاظی می‌کنند. اصلا اهمیتی ندارد. هرچه شما روی اعصاب مردم پیاده روی می کنید ولى ما از همین مردم انرژی می گیریم و خواهیم گرفت. عاشق‌شان هستیم چنان که آنها دوستمان دارند. شما هم بهتر است از فرط عصبانیت سرتان را به در و دیوار بکوبید شاید آرام گرفتید. بدانید که مردم بهترین کارشناس هستند و گوش‌شان از مزخرفات و خزعبلات شما كارناشناسان پر است. ما همچنان برای شادمانی و رضایت مردم بازی خواهیم کرد و به تشویق ها و هورا کشیدن‌هایشان دلخوش خواهیم بود و انتظار دیگری نداریم. شما هم بهتر است بروید دم در صدا و سیما بخوابید شاید نوبت تان برسد و چهار کلمه حرف ناحسابی بزنید و پزش را به دور و بری هایتان بدهید که البته همین را هم از صدقه سر والیبالیست‌های تیم ملى و موفقيتهاى بيشمار انها داريد. 

شب پره گر وصل افتاب نخواهد 
رونق بازار افتاب نكاهد 

مفهوم كلى براى چند نفر خاص:
خفه شده و مشغول خوردن نجاسات شويد، باشد كه سير شويد,البته كه سير نميشويد باشد كه خسته شويد.