تمام کوچه‌های این منطقه خاکی و پر از فاضلاب و خونابه و گل. تنها مکان آموزشی این منطقه در میان زمین یکی از همین میدان‌های دام در یک ساختمان اداری بنا شده و فاقد برق، گاز، تلفن و امکانات است. این مدرسه عشایری ۹۰ دانش آموز دارد با ۳۷ پسر و ۴۳ دختر از بچه ۵/۵ ساله تا ۱۲ ساله که توسط ۴ معلم مرد و یک خانم آموزش اداره می‌شود.
سیستم گرمایشی در این مدرسه با بخاری نفتی است و هر دانش‌آموز یک بطری همراه خود دارد که هر روز صبح از خانه نفت برای بخاری نفتی کلاس شان می‌آورند.
مسیر مدرسه تا خانه هایشان پر از گل و لای همراه با خونابه و لاشه حیوانات و سگ‌های ولگرد است. اهالی منطقه اکثرا عشایر هستند و یا افراد مهاجر از شهرستان‌های اطراف که بدلیل خشکسالی از روستا‌های خود به این منطقه در شیراز مهاجرت کرده اند.
