حسین جعفری در ادامه یادداشت‌‌های خود و تحلیلی بر چرایی واقعه عاشورا، به واژه فتنه و موضوع پیاده‌روی اربعین پرداخته است که در دیدارنیوز می‌بینید و می‌خوانید.
دیدار اندیشه _ حسین جعفری: گفته شد "توجه به اتفاقات بعد از شهادت امام حسین نشان می‌دهد که برخی از منتقدین حکام فاسد اموی و مروانی در بزنگاهِ انتخاب راه درست، دچار تردید شده، از انجام تکلیف و وظیفه موثر و بموقع باز مانده‌اند."
نکند امروز هم وقتی ما بجای ایستادن در برابر ظلم و ستم و فساد و تباهی و فریاد تظلم خواهی بر آوردن در برابر ظلم سکوت می‌کنیم و فقط به پیاده روی اربعین می‌اندیشیم، در حد کوفیان سال ۶۱ هجری هستیم که همراه سر‌های مطهر شهداء پیاده روی کردند، ولی از مرام و سیره امام حسین (ع) دور بودند. تامل کنیم؛ نکند کوفی بودنمان را با پیاده روی پنهان کنیم.
تامل در جنایات یزید در مکه و مدینه نشان‌می دهد مهمترین دلیل/ بهانه‌ای که یزیدیان برای سرکوب منتقدان بکار برده اند؛ واژه فتنه است.
فتنه" کلید واژه مبانی اعلام حلیت ناموس و اموال منتقدین و مخالفانِ حاکمی، چون یزید در طول تاریخ است.
آیا حلیت ناموس و اموال منتقدان حکومت یزید دارای مبانی نظری دینی است؟ به عبارت دیگر آیا آن رفتار غیر انسانی، بادلایل فقهی توجیه می‌شود؟ بنظر؛ آری!
بخاطر داریم وقتی که معاویه تصمیم گرفت یزید را به جانشینی خود معرفی کند، چون می‌دانست حسین ابن علی از جمله کسانی است که با این تصمیم مخالفت خواهند کرد، نامه‌ای به امام نوشت و آن حضرت را از ایجاد اختلاف در امت پیامبر و "فتنه" و آشوب و بلوا بر حذر داشت و به ترس از خدا دعوت کرد!
یزیدیان پس از معاویه نیز همین خط مشی را دنبال کرده و از همین راه به مقابله با امام برخاستند. هنگامی که امام تصمیم خود برای بیعت نکردن با یزید را اعلام کرد، آن حضرت را به «ایجاد تفرقه و تشتّت در امت رسول خدا» متهم کردند و سپس (با استفاده از رسانه‌های آن زمان یعنی خطیبان منابر و روسای قبائل و ...) برای مردم جا انداختند که همراهی با امت ایجاب می‌کند که همگان یزید را حاکم مبسوط الیدِ عادل بدانند و با او بیعت کنند و در مقابلِ خروج از بیعت و عدم تبعیت از امام حاکم (یزید) که بمنزله خروج از ولایت امام مبسوط الید بوده و در حکم بغی و خروج بر امام عادل! است، ایستادگی کنند و بدین ترفند و توجیه؛ حکم به مفسد بودن امام و منتقدان داده و با همین حکم، قتل امام و اسارت اهل بیت و برخورد وحشیانه با منتقدان را توجیه شرعی کردند.
اگر روزگاری امام معصوم فرمود ما اکثر الضجیج و اقل الحجیج! اما امروز با تامل در رفتار مدعیان باید اقرار کرد که گریه کنندگان بر حسین چه بسیارند و عمل کنندگان بر منهاج حسین چه کم تعداد و اندک شمار!
ادامه این مطلب را در ویدیوی ببینید و بشنوید
