بسیاری از ساکنان غزه برای فرار از این منطقه، هزینه‌های هنگفت پرداخته‌اند، اما وضعیت حقوقی آن‌ها در مصر نشان می‌دهد ابزار چندانی برای حمایت از خود در اختیار ندارند.
دیدارنیوز: این مطلب را با ترجمه اختصاصی دیدار بخوانید با این توضیح که لزوما مطالب درج شده در این مقاله مورد تایید دیدار نیست و تنها جهت اطلاع خوانندگان منتشر شده است.
منبع: میدل ایست آی
نویسنده: حلا الصفادی
مترجم: حمید رضا بابایی
در هفت ماه گذشته، اکثر غریب به اتفاق فلسطینی‌ها در غزه، در این منطقه تحت محاصره گیر افتاده‌اند و تلاش می‌کنند از خشم ارتش اسرائیل مصون بمانند.
از اوایل اکتبر گذشته تاکنون بیش از ۳۴ هزار و ۵۰۰ فلسطینی به دست نظامیان اسرائیلی کشته شده‌اند. بیشتر این افراد را زنان و کودکان فلسطینی تشکیل می‌دهند. فقط گلوله و بمب نیست که مردم غزه را تهدید می‌کند، ساکنان این منطقه از طرف دیگر تحت تاثیر تبعات محاصره اسرائیل قرار گرفته‌اند، که سبب شده است روند ارسال غذا، دارو و سایر اقلام حیاتی به این منطقه به شدت کاهش یابد.
کسانی که از امکانات مالی برخوردارند، و قادرند این چشم انداز را بپذیرند که هرگز به خانه‌هایشان بازنخواهند گشت، از مرز مصر عبور کرده و اکنون درپی کسب پناهندگی در آن کشور هستند. از آغاز جنگ غزه تاکنون، هزاران فلسطینی به مصر فرار کرده‌اند؛ که البته آمار دقیقی در این خصوص وجود ندارد.
بسیاری توانستند از مصر به دیگر کشور‌ها بروند، اما کسانی که ویزا نداشتند، در مصر باقی مانده‌اند.اکثر فلسطینی‌های غزه در مصر، به دنبال درمان پزشکی بوده‌اند، دیگران نیز دانشجو هستند، تابعیت دوگانه مصری-فلسسطینی دارند، و یا مردمی که می‌توانستند هزاران دلار به عنوان رشوه بپردازند تا از باریکه محاصره شده غزه خارج شوند.
اما رسیدن به ساحل امن کشور عربِ همسایه، تضمینی برای این نیست که تلاش‌هایشان به پایان رسیده است. برای بسیاری از فلسطینی‌ها، این تازه آغاز دشواری‌های جدید است، زیرا به دلیل بی‌مهری دولت مصر و سازمان‌های بین‌المللی، شرایط آن‌ها در حال بدتر شده است.
میدل ایست آی، با تعدادی از فلسطینی‌ها در مصر گفتگو کرده است. این عده مایل بودند از نام مستعار استفاده کنند، زیرا آشکار شدن هویتشان می‌تواند حضور آن‌ها را در مصر با مشکل مواجه کند.
درگیری با مساله اشتغال
حمید، پدر ۴۲ ساله با سه فرزند توانست با پرداخت ۱۷ هزار و ۵۰۰ دلار به عنوان "هزینه هماهنگی"، از غزه به مصر فرار کند.
کار‌های هماهنگی وی را برای ورود به مصر، شرکت مسافرتی "یاحلا" انجام داد. این شرکت با تشکیلات امنیتی مصر مرتبط است که عملا به صورت انحصاری، در زمینه مجوز خروج فلسطینی‌ها از غزه فعال است. برخورداری از ویزای "موقت" به این معنا است که او نمی‌تواند در مصر درخواست اقامت کند و یا این که حضور او در این کشور به عنوان آواره ثبت شود.
به همین دلیل وی نه می‌تواند فرزندانش را در مدارس مصر نام نویسی کند، و نه این که بتواند خود در این کشور شغلی داشته باشد. وی به میدل ایست آی گفت، "اوضاع زندگی ما وحشتناک است. من در حال استفاده از تمام پس‌انداز مالی خود هستم و امیدوارم پیش از تمام شدن پول‌هایم، این جنگ به پایان برسد. ما از نظر بودجه در مضیغه شدید قرار داریم و هیچ نقطه پایان مشخصی هم پیش روی ما نیست. "
حمید گفت سایر فلسطینی‌های اهل غزه که او می‌شناسد، پول کافی برای تهیه غذا ندارند.
وی افزود، "من از این دنیال بسیار ناامید شده‌ام. "
به گفته حمید، فلسطینی‌هایی که زودتر از غزه فرار کردند، بیشتر از بقیه از کمک برخوردار شدند، زیرا در آن زمان حس همدردی بیشتری با مصایب آن‌ها وجود داشت.
وی گفت، صاحبان خانه در مصر اجاره برای فلسطینی‌های غزه را کم می‌کردند، اما از آغاز جنگ تاکنون، این حس همدردی کاهش یافته است.
میدل ایست آی، در فیس بوک شاهد پست‌های آگهی برای منازل در مصر بوده است که در آن‌ها قید شده است "ورود فلسطینی‌ها ممنوع".
آن‌هایی هم که می‌توانند، تصمیم گرفته‌اند به صورت غیرقانونی کار کنند یا این که به نام یک دوست مصری یا عضو خانواده‌ای از مصر، مراکز تجاری کوچک ثبت کنند.
مثلا محمد، رستورانی راه‌اندازه کرده و فست فود‌های غزه می‌فروشد تا بتواند از عهده مخارج زندگی برآید.
وی گفت، "من چاره‌ای نداشتم جز این که به یک دوست مصری اعتماد کنم. من برای آغاز این فعالیت تجاری، تمام هزینه‌های مربوط را پرداختم و امیدوارم منبعی باثبات از درآمد داشته باشم. "
"هیچ چیز به نام من نیست، که البته کار چندان عاقلانه‌ای هم نیست، اما کار دیگری نمی‌توانستم بکنم. بسیاری از مردم غزه از من می‌خواهند شغلی برایشان پیدا کنم. "
"گاهی اوقات به آن‌ها اجازه می‌دهم کار کنند بدون آن که قراردادی داشته باشند، و فقط به صورت روزانه به آن‌ها پول می‌دهم، زیرا اوضاع بسیار وحشتناکی دارند. "
می‌دانم این کار غیرقانونی است، ولی فکر می‌کنم همین که بعد از این همه مصیبت، این مردم غزه هم باید برای همه چیز تلاش کنند، اقدامی غیرقانونی است. "
دسترسی به خدمات درمانی
بیکاری تنها بخشی از دشواری‌های فراروی کسانی است که از غزه گریخته‌اند. مساله خدمات درمانی هم وجود دارد، موضوعی بسیار مهم برای آوارگانی که زخمی شده‌اند. ثمر، یک مادر ۳۹ ساله می‌گوید، وی همراه با دو کودکش به مصر فرار کرده است، اما همسرش در غزه به سرمی‌برد. دختر ۱۶ ساله‌اش در جنگ زخمی شد، اما نمی‌توانست برای درمان به مصر منتقل شود، زیرا مصدومیت او چندان شدید تلقی نشد.
وی همچنان سه ترکش در پای چپ خود دارد. ثمر به میدل ایست آی گفت، "در مصر به بیمارستان‌ها مراجعه کردم و از آن‌ها خواستم تا به دخترم کمک کنند، ترکش‌ها را از پییش بیرون آورند. "
"اما آن‌ها از کمک خودداری کردند و گفتند که دخترم از طریق هماهنگی با نهاد‌های خصوصی به مصر آمده است، لذا نمی‌توانند با آن‌ها مانند مجروحان غزه که برای درمان رایگان به مصر منتقل می‌شوند، برخورد کنند. "
"دخترم به خاطر این که برای فرار از جنگ هزینه پرداخته است، تنبیه می‌شود." ثمر پیش از این در یکی از مدارس سازمان ملل در شهر غزه معلم بود و همچنان هم حقوق ماهیانه دریافت می‌کند، اما رقم آن برای رفع نیازهایش کافی نیست.
همسرش نتوانست هزینه لازم را برای فرار از غزه به مصر فراهم کند، لذا تصمیم گرفت در غزه بماند، اما با شروع جنگ، شغلش را از دست داده است. حقوق ثمر، باید صرف هزینه اقامت آن‌ها در مصر شود و از طرف دیگر هزینه‌های همسرش در غزه را هم تامین کند.
ثمر گفت، "در مصر باید بابت اجاره منزل، هزینه خدمات، و خوار و بار پول بدهم. ما غزه را ترک کردیم و تقریبا هیچ چیز با خود نیاورده‌ایم. روز اول که وارد مصر شدم، باید لوازم ضروری فراوانی می‌خریدم. "
"از پس‌اندازم، هزینه هماهنگی را پرداختم و اکنون در شرایطی هستم که برای عمل جراحی دخترم پول کافی ندارم. "
آموزش
برای آن که کودکان فلسطینی از تحصیل بازنمانند، تعدادی از مدارس در کرانه باختریِ اشغال شده، پیشنهاد کرده‌اند آموزش راه دور برای آن‌ها برگزار کنند. اما فهرست انتظار برای شرکت در این دوره‌ها بسیار طولانی است و تاکنون بسیاری از کودکان آن را رها کرده‌اند. ثمر که دو ماه پیش وارد قاهره شده بود، بلافاصله برای تحصیل فرزندانش، از طریق سفارت فلسطین نام نویسی کرد.
وی می‌گوید، "همچنان منتظریم. تجربه بسیار وحشتناکی از سفارت فلسطین دارم."
موسسات وابسته به الازهر، بزرگ‌ترین مرجع اهل سنت جهان، یک رگ حیاتی بوده است. این موسسات به فلسطینی‌ها اجازه می‌دهند بدون پرداخت هزینه از خدماتشان استفاده کنند. فلسطینی‌هایی که میدل ایست آی با آن‌ها گفتگو کرده است، می‌گویند حس دائم ناامنی و بلاتکلیفی دارند.
حمید گفت یک خانواده فلسطینی که وی با آن‌ها ملاقات کرده است، پس از آن که صاحب خانه‌شان آن‌ها را اخراج کرد، تصمیم گرفتند به غزه باز گردند. این خانواده از پرداخت کرایه منزل، عاجز بوده است."یکی دیگر از دوستانم پس از سه ماه اقامت در مصر به غزه بازگشت. زیرا گفت ترجیح می‌دهد از قحطی در غزه بمیرد تا مصر. او بی‌پول شده بود و نمی‌توانست کار کند."
به گفته ثمر، برخی مصری‌ها به منظور کمک به فلسطینی‌های نیازمند، برای آن‌ها پول جمع آوری کرده‌اند. آوارگان فلسطینی هم از این اقدام قدردانی کرده، اما می‌گویند این پول کافی نیست. ثمر می‌گوید، "ما می‌خواهیم این فعالیت گسترده و به صورت سازمان یافته باشد، آن هم با مشارکت مقامات فلسطینی و مصری. "
