درمان کامل تومور مغزی مرگبار در پسر ۶ ساله بلژیکی، امید‌های محققان را برای یافتن درمان قطعی سرطان و نجات جان بیماران زنده کرده است.
دیدارنیوز: وقتی ابتلای لوکاس در سن ۶ سالگی به نوع نادری از تومور مغزی تشخیص داده شد، هیچ شکی در مورد پیشرفت بیماری وی در آینده وجود نداشت. ژاک گریل، پزشک فرانسوی وقتی به‌یاد می‌آورد که باید به والدین لوکاس بگوید او قرار است بمیرد، احساساتی می‌شود. بااین‌حال ۷ سال پس از آن روزها، اکنون لوکاس ۱۳ ساله شده است و اثری از تومور در مغز او نیست.
به‌گفته محققانی که لوکاس را معالجه کرده‌اند، این پسر بلژیکی نخستین کودک در جهان است که از گلیومای ساقه‌ی مغز (نوعی سرطان بی‌رحم) جان سالم به در برده است. گریل، رئیس برنامه‌ی تومور مغزی در مرکز سرطان گوستاو روسی در پاریس، معتقد است که لوکاس برای زنده ماندن تمام مشکلات سر راه را شکست داد.
این بیماری که نام کامل آن گلیوم پونتین داخلی پراکنده (diffuse intrinsic pontine glioma) یا به‌اختصار DIPG است، هرساله در حدود ۳۰۰ کودک در ایالات متحده و تا ۱۰۰ کودک را در فرانسه درگیر می‌کند.
جامعه پزشکی در آستانه‌ی روز جهانی سرطان کودکان در پنجشنبه‌ی گذشته، پیشرفت‌هایی را ستایش کرد که به‌لطف آن‌ها درحال‌حاضر ۸۵ درصد از کودکان، بیش از ۵ سال پس از تشخیص سرطان زنده می‌مانند؛ اما چشم‌انداز کودکان مبتلا به DIPG تأسف‌بار است و بیشتر آن‌ها یک سال پس از تشخیص جان خود را از دست می‌دهند. مطالعه‌ی اخیر نشان می‌دهد که تنها ۱۰ درصد از کودکان دو سال پس از تشخیص تومور زنده می‌مانند.
رادیوتراپی گاهی اوقات می‌تواند سرعت حرکت سریع تومور را کاهش دهد؛ اما هیچ دارویی برای مقابله با آن مؤثر نبوده است.
مورد مشابه دیگری وجود ندارد
لوکاس و خانواده‌اش از بلژیک به فرانسه سفر کردند تا بتوانند یکی از نخستین بیمارانی باشند که به آزمایش BIOMEDE می‌پیوندند. این آزمایش، دارو‌های جدید بالقوه را برای DIPG آزمایش می‌کند. لوکاس از همان ابتدا به‌شدت به داروی سرطان اورولیموس که به‌طور تصادفی به او اختصاص داده شده بود پاسخ داد.
گریل به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «در طول یک‌سری اسکن MRI شاهد ناپدیدشدن کامل تومور بودم.» با وجود نتایج به‌دست‌آمده، پزشک معالج جرئت نکرد که رژیم‌درمانی بیمار را حداقل تا یک سال‌ونیم و پس از اعتراف لوکاس در خصوص مصرف‌نکردن دارو‌ها قطع کند. گریل در ادامه می‌افزاید: «من هیچ مورد دیگری مانند او در دنیا نمی‌شناسم.»
اینکه چرا لوکاس به‌طور کامل بهبود یافته است و چگونه مورد او می‌تواند به کودکان دیگر که در وضعیت مشابه قرار دارند کمک کند، چیزی است که باید منتظر ماند و دید. هفت کودک دیگری هم که در این آزمایش شرکت داشتند، سال‌ها پس از تشخیص بیماری زنده ماندند؛ اما فقط تومور لوکاس بود که به‌طور کامل ناپدید شد.
به باور گریل دلیل اینکه این کودکان به دارو‌ها پاسخ می‌دهند، درحالی‌که دیگران پاسخ نمی‌دهند احتمالاً به ویژگی‌های بیولوژیکی تومور‌های آن‌ها بستگی دارد. او در ادامه می‌گوید: «تومور لوکاس دارای یک جهش بسیار نادر بود که به اعتقاد ما سلول‌های آن را نسبت به دارو حساس‌تر می‌کرد.»
به‌دنبال لوکاس‌های بیشتر
محققان در حال مطالعه‌ی ناهنجاری‌های ژنتیکی تومور‌های بیماران و همچنین ایجاد ارگانوئید‌های توموری هستند که توده‌هایی از سلول‌های تولیدشده در آزمایشگاه محسوب می‌شوند. ماری آن دبیلی، محققی که بر کار آزمایشگاه نظارت دارد، می‌گوید: «پرونده‌ی لوکاس امید واقعی دارد. ما سعی خواهیم کرد تا تفاوت‌های شناسایی‌شده در سلول‌های لوکاس را در آزمایشگاه بازتولید کنیم.»
تیم تحقیقاتی قصد دارد با بازتولید تفاوت‌های ژنتیکی سلول‌های لوکاس در ارگانوئید‌ها ببیند که آیا می‌توان تومور را به‌همان اندازه که در مورد لوکاس اتفاق افتاد ازبین برد یا خیر. دبیلی گفت: «اگر این کار مؤثر باشد، گام بعدی یافتن دارویی خواهد بود که تأثیر مشابه این تغییرات سلولی را روی سلول‌های تومور داشته باشد.»
محققان با وجود داشتن هیجان زیاد درمورد سرنخ جدید، روی این نکته تأکید دارند که هنوز راه زیادی تا درمان احتمالی داریم. گریل در این مورد می‌گوید: «به‌طور متوسط از نخستین سرنخ تا تبدیل شدن به دارو، ۱۰ تا ۱۵ سال طول می‌کشد که فرایندی طولانی و زمان‌بر است.»
منبع: زومیت
