معروفِ مربی یا مربیِ معروف؟!

دیدارنیوز ـ آرش راهبر: والیبال ایران در هفته‌های اخیر، روز‌های برزخی و پر از اضطرابی را پشت سر گذاشته، اما همچنان تکلیف موفق‌ترین تیم ملی ایران در ورزش‌های گروهی نامشخص و نامطمئن است. بعد از ناکامی‌های دامنه‌دار در رقابت‌های جهانی و انتخابی المپیک پاریس، حالا موقعیت پیچیده و سختی در برابر فدراسیون والیبال قرار گرفته و با وجود فشار روانی زیادی که از سوی هواداران پرشمار والیبال بر فدراسیون وجود دارد هنوز هم رئیس فدراسیون و تصمیم‌گیرنده‌های اصلی در حوزه فنی نتوانسته‌اند یک راه قطعی برای برون‌رفت از مخمصه فعلی بیابند.

بعد از استعفای بهروز عطایی از تیم ملی، تمایل عمومی در میان هواداران والیبال به این سمت رفت که حتما مربی تیم ملی از بین مربیان نامدار خارجی انتخاب شود و در عین حال این اتفاق زود بیفتد تا سرمربی جدید فرصت داشته باشد تیم ملی را در شش ماه آینده به دوران اوج برگرداند بلکه به این ترتیب در لیگ والیبال ملت‌های سال آینده، امید‌ها برای کسب سهمیه المپیک زنده شود.

اما اوضاع آنچنان بر وفق مراد والیبال ایران و مطابق میل فدراسیون پیش نرفته و با وجود مذاکرات و همفکری‌های پردامنه در روز‌های اخیر، هنوز یک ایده مطمئن و بی‌حرف و حدیث شکل نگرفته است. از بین مربیان نامداری که فدراسیون با آن‌ها مذاکره کرده، تقریبا هیچ یک شانس حضور در ایران را برای سال ۱۴۰۲ ندارند. حتی آلکنو سرمربی سابق تیم ملی نیز رسما اعلام کرده که فعلا قصد ندارد به عنوان نفر اول یک تیم چه در ایران و چه در جای دیگر قرار بگیرد.

از طرفی حضور بلنجینی و پیاتزا هم به دلیل مشغله آن‌ها در باشگاه‌های ایتالیایی تا سال آینده میسر نیست و هاینن مربی مشهور بلژیکی هم ظاهرا چندان مورد وثوق رئیس فدراسیون نیست و به نظر می‌آید حواشی خاص او چندان قابل مهار نباشد. به همین خاطر هم هست که در کنار نام‌های بین‌المللی، فدراسیون با دو چهره ایرانی نیز باب مذاکره را باز کرده و از پیمان اکبری و سعید معروف برنامه خواسته است، چیزی که چندان به مذاق هواداران تیم ملی والیبال خوش نیامده است.

به این ترتیب مشخص است که تا این لحظه هیچ یک از مربیانی که برای مذاکره قطار شده‌اند در موقعیت ۱۰۰ درصد برای انتخاب نیستند و فدراسیون والیبال هم احتمالا به دنبال چاره‌ای برای برون‌رفت از این وضعیت پا در هوا خواهد بود.

یک مسئله مهم در این بین نیز وضعیت سعید معروف کاپیتان سابق تیم ملی است که از دو جهت انتخاب سختی برای فدراسیون خواهد بود. هر چند سعید معروف اعتبار و جایگاه بسیار والایی در ذهن طرفداران والیبال ایران دارد، اما تاکنون سرمربی هیچ تیمی نبوده و در این برهه حساس هم امکان دانش‌افزایی و کسب تجربه برای او وجود ندارد و اگر تیم ملی به المپیک نرسد احتمالا همان داستانی که برای علی دایی در تیم ملی فوتبال پیش آمد و یک استعداد بالقوه قوی برای تیم ایران را سوزاند، ممکن است در والیبال دوباره خودش را نشان دهد.

در عین حال شنیده شده که تیم ملی ایران نیز دچار دوقطبی عجیبی شده و بر خلاف انتظار، برخی از ملی‌پوشان با حضور سعید معروف موافق نیستند! برخی کلا با سعید معروف آبشان در یک جوب نمی‌رود و عده دیگری هم معتقدند پاسور نابغه تیم ملی در دهه گذشته امکان نتیجه گرفتن ندارد و در این صورت ممکن است در پی نرسیدن به المپیک، یک استعداد بالقوه مناسب و محبوب والیبال برای همیشه شانس مربیگری تیم ملی را از دست بدهد.

اما شاید دراین دوگانه سخت و دشوار استفاده از سعید معروف به عنوان سرمربی تیم ملی یا دعوت از یک مربی خارجی معروف، بتوان راه سومی را هم آزمایش کرد.

ظاهرا فدراسیون در صدد است از محبوبیت و کاریزمای سعید معروف استفاده کند و او را به عنوان سرمربی بالای سر تیم ملی بگذارد، اما کنار دست او یک مدیر فنی قوی مثل ولادیمیر آلکنو و یک دستیار فنی خوب مثل توتولو را در نظر بگیرد تا از این ترکیب جذاب و همراه، یک تیم برنده و موفق بسازد. گروهی که هم می‌توانند تیم ملی را برای آخرین شانس انتخابی المپیک پاریس آماده کنند و حتی در صورت از دست رفتن المپیک ۲۰۲۴ نیز می‌توانند تیم متفاوتی را برای المپیک ۲۰۲۸ تربیت کنند.