دیدارنیوز: «متاسفانه بنابر اطلاعاتی که دارم زهرا شجاعی با تمام خصوصیات ممتاز خود مورد بی‌مهری نهاد‌های متولی سمن‌ها قرار گرفته است.»
علی ربیعی نوشت: در یک سنت پسندیده جمعی از انجمن‌ها و بانوان فعال اجتماعی و سیاسی برای خانم دکتر زهرا شجاعی نکوداشتی ترتیب دادند. به اعتقاد من نکوداشت‌هایی از این دست صرفا در حد یک تقدیر باقی نمی‌مانند بلکه گرامیداشتی برای منش‌ها، کنش‌ها و نماد‌ها هستند. نکوداشت خانم دکتر شجاعی از سه منظر قابل تامل است:
۱. مساله زن، امروز و آینده ایران و زنان
۲. اهمیت و ضرورت نکوداشت آدم‌هایی که نمادگونه هستند
۳. فضای اجتماعی سیاسی ایران، تشکل‌های مدنی و زنان
خانم شجاعی پیشتاز کنشگری فعالیت زنان بوده است. از سال‌های دور در خصوص اهمیت فعالیت زنان در جامعه و حضور اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آنان پیشگامانه و هوشمندانه سخن گفته و فعالیت کرده است. بدون تردید موضوع زن در همه جوامع یک مساله مهم و مورد بحث و گفتگو است و هریک از جوامع متناسب با شرایط خود به نحوی با این موضوع مواجهه دارند.
در کشوری شبیه ایران با تحولات ساختاری و جمعیتی که رخ داده، زنان به عنوان فرصت‌های بزرگ به حساب می‌آیند (نگاه کنید به پنجره جمعیتی زنان ایران که در برگیرنده بیش از ۳۱.۹ میلیون نفر جمعیت در سن کار ۴.۳ میلیون نفر جمعیت فعال است) و در صورت نداشتن سیاست، بی‌برنامگی و حتی سیاست‌های منفی، فرصت از دست رفته و آثار معکوس ظاهر می‌شود.
لازم به ذکر است که به‌رغم اینکه در برخی مقاطع نظیر دولت اصلاحات و اعتدال شاهد سیاست‌گذاری‌های معطوف به زنان بوده‌ایم، اما هیچگاه یک اجماع عمومی و برنامه بلندمدت و هدفمندی نتوانست شکل بگیرد.
متاسفانه در هیاهو‌های این سال‌ها بسیاری از اصالت‌ها و فعالیت‌های صادقانه، فداکاری‌ها، از خود گذشتگی‌ها از دو سو نادیده گرفته شده‌اند. از داخل عده‌ای با منافع سیاسی به تخریب سرمایه‌های انسانی می‌پردازند و از خارج هم برای نفی کلیت هر سرمایه‌ای از درون، عده‌ای بی‌رحمانه همه نماد‌های انسانی که می‌توانست الگوساز باشد را هدف می‌گیرند.
بنابراین برگزاری اینگونه نشست‌ها فقط پاسداشت یک فرد نیست بلکه نشان دادن الگو‌های انسانی به نسل‌های جدید و جامعه است. خانم شجاعی در کابینه حضور داشته و الگویی از رجل سیاسی است با بنیاد‌های فرهنگی و اجتماعی زیستی همراه با سلامت اقتصادی و رفتاری، ضمن آنکه از صلاحیت‌های علمی قابل توجهی برخوردار است. ایشان همواره در خصوص فهم مساله زنان پیشتاز بوده‌اند و برای کمک به پیشرفت جامعه زنان از هیچ تلاشی دریغ نکرده‌اند.
ما در جامعه نیازمند نهاد‌های مدنی هستیم. ثبات جامعه به وجود این نهاد‌ها وابسته است. خانم شجاعی در این خصوص نیز پیشتاز بوده است و تشکیل مجمع زنان اصلاح‌طلب نتیجه تلاش‌های ایشان است. متاسفانه بنابر اطلاعاتی که دارم ایشان با تمام خصوصیات ممتاز خود مورد بی‌مهری نهاد‌های متولی سمن‌ها قرار گرفته است.
این یادداشت بهانه‌ای است برای ابراز نگرانی از سیاست‌های محدود‌کننده سمن‌ها و نهاد‌های مدنی. به راستی وقتی امثال خانم شجاعی نتوانند مسوولیت سمنی را بر عهده داشته باشند، چه امیدی برای نسهل‌های آتی باقی می‌ماند.
پاسداشت خانم شجاعی فرصتی است تا مرور شود، باید به مسائل زنان و نیاز‌های تغییرات نسلی توجه کنیم. نیازمند توسعه نهاد‌های مدنی به مثابه میانجی‌های اجتماعی در حوزه زنانیم و نماد‌های انسانی که ثمره فرآیند‌های اجتماعی پیچیده و طولانی هستند را قدر بدانیم. چندی پیش با او گفت‌وگویی داشتم بیش از آنکه از رنج بیماری سرطانش بگوید، از رنج‌های جامعه سخن گفتند. ما به سهم خود قدردان بانو شجاعی هستیم.»
