زیباکلام: مشارکت ۶۰ درصدی برچه اساس؟

دیدارنیوز: «نباید فراموش کنیم که در انتخابات گذشته یعنی در اسفندماه سال ۹۸ در برخی شهر‌های بزرگ میزان مشارکت به ۳۰ درصد هم نمی‌رسید.»

صادق زیباکلام در روزنامه آرمان ملی نوشت: «چندی پیش وزیر کشور طی اظهار نظری در جمع استانداران کشور گفت که افق ما مشارکت بیش از ۶۰ درصدی مردم در انتخابات مجلس است که ان‌قلت‌ها و نکاتی به این صحبت وحیدی وارد است. باید اذعان داشت که شواهد موجود حکایت از آن می‌کند که میزان مشارکت در شهر‌های بزرگ و حتی شهر‌های کوچک پایین خواهد بود و تنها امیدی که وحیدی و سایرین می‌توانند داشته باشند به مناطقی هست که رقابت‌های محلی، قومی و طایفه‌ای اتفاق می‌افتد که همیشه از این‌ها به عنوان پدیده ایذه و باغملک یاد می‌شود. چرا که ایذه و باغملک یک نماینده بیشتر ندارند و ایذه‌ای‌ها سعی می‌کنند که آن یک نماینده حتما ایذه‌ای باشد و شهروندان باغملک نیز سعی می‌کنند که نماینده حتما از شهر آن‌ها باشد.

البته مناطق دیگری هم هستند که اینگونه هستند و به‌واسطه رقابت‌های منطقه‌ای، قومی و طایفه‌ای ممکن است که مشارکت در آنجا بالا باشد. اما در شهر‌های بزرگ مثل تهران، اصفهان، شیراز، مشهد، کرمان، رشت، ساری و... که در حقیقت طایفه‌ای و محلی نیستند و مردم با توجه به مولفه‌های دیگری از جمله وضع اقتصادی، معیشتی، اجتماعی و... به پای صندوق‌های رای می‌روند با توجه به عملکرد‌های نه چندان مطلوب و غیر قابل قبول دولت در حوزه‌های مختلف و شرایط سخت و بغرنج معیشتی مردم به نظر نمی‌رسد که در این حوزه‌ها مشارکت بالایی صورت بگیرد؛ بنابراین معلوم نیست که وزیر محترم کشور جناب آقای وحیدی بر چه اساسی می‌گوید که میزان مشارکت مردم در انتخابات دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی ۶۰ درصد خواهد بود. این مساله را نیز نباید فراموش کرد که در آن مناطقی که رقابت‌های محلی صورت می‌گیرد مناطق کوچکی هستند و در نتیجه تعداد کسانی که در انتخابات شرکت کرده و رای می‌دهند خیلی زیاد نمی‌تواند باشد. ضمن اینکه نباید فراموش کنیم که در انتخابات گذشته یعنی در اسفندماه سال ۹۸ در برخی شهر‌های بزرگ میزان مشارکت به ۳۰ درصد هم نمی‌رسید.

از طرفی برخی مطرح می‌کنند اگر شرایط تغییر کند و برخی مسائل مشکلات مدنظر جامعه از جمله مسائل و مشکلات اقتصادی حل و فصل شود و میزانی از رضایتمندی در جامعه حاصل شود مردم روی خوشی به صندوق رای نشان خواهند داد و باز هم در انتخابات مشارکت خواهند داشت. مجموعه دولت و حاکمیت باید تصمیم بگیرند که آیا دردسر‌های یک انتخابات رقابتی با حضور و مشارکت همه جریانات سیاسی را می‌پذیرد و حاضر است قبول کندیا خیر؟ آنچه که مشاهده می‌شود از نوع رویکرد‌ها بعید به نظر می‌رسد که این مهم رخ بدهد. چرا که ظرف سال‌های گذشته ترجیح داده شده که مجلس آرامی روی کار آمده و هیچ دردسری از جانب آن بوجود نیاید ولو اینکه تشکیل آن مجلس با مشارکت پایین همراه باشد.»