پرویز فارسیجانی، تهیه کننده و محقق حوزه سینما با بیان اینکه نیازمند تدوین سند چشم انداز در حوزه سینما هستیم، گفت: فیلم‌های سینمایی ساخته شده با مساله واقعی جامعه فاصله دارد.
دیدارنیوز: برنامه تلویزیونی اینترنتی نقطه ویژه چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر که در بستر روبیکا و آپارات قابل رویت و تماشا است با مشارکت موسسه راوینو و اداره فیلم و نمایش معاونت فرهنگی بسیج و خانه اکران فیلم بسیج هرشب پذیرای مهمانان جشنواره بین المللی فیلم فجر در برج میلاد است.
مهمان شب پنجم این برنامه، پرویز فارسیجانی، تهیه کننده سینما و مدیرکل سابق سازمان سینمایی است. او در این برنامه به لزوم ایجاد سازوکار ارتباطی میان روایت گران داستان و قصه و فیلم سازان اشاره کرده و دال مرکزی هر فیلم سینمایی را قصه عنوان می‌کند.
پرویز فارسیجانی یکی از دلایل کاهش مخاطبان فیلم‌های سینمایی در ایران را، عدم ترسیم نقشه راه در حوزه سینما دانسته و در این باره می‌گوید: ساخت فیلم‌ها در کشورمان به نحوی شده که از ۸۰ و خرده‌ای میلیون نفر جامعه ایرانی فقط شاهد مخاطب دو میلیونی در سینما‌ها هستیم و این نشان دهنده عدم تطابق فیلم‌ها با ذائقه مخاطب ایرانی است. ما یک سند مصوب در حوزه سینما در ۲۰ سال گذشته نداشته ایم و هر وقت شورای عالی انقلاب فرهنگی به این مساله ورود کرده با کارشکنی‌هایی مواجه شده است و همین امر موجب شده تا از آرزو‌هایی که امثال شهید آوینی، ملاقلی پور و سلحشور در عرصه سینما داشته اند فاصله بگیریم.
این محقق حوزه سینما همچنین افزود: عدم تطبیق مساله‌های فراگیر جامعه با فیلم‌های ساخته شده به قدری واضح بوده که حتی ما مساله‌ای مثل کرونا را در فیلم هایمان نمی‌بینیم. در ماجرای بیماری کرونا، مدافعین سلامت یکی از قهرمان‌های بی بدیل کشورمان بودند که ایثارهایشان کم از ایثار‌های دوران دفاع مقدس نبود، ولی مشاهده می‌کنیم که در فیلم‌های سینمایی و اصلا در گیشه ما هیچ جایگاهی ندارند. هرچقدر که ما در عرصه تولید فیلم مرتبط با مساله واقعی جامعه دچار ضعف مفرط هستیم از طرف دیگر سفارت‌های بیگانه سینماگران را ترغیب به تولید فیلم‌هایی می‌کنند که لزوما مساله فراگیری در جامعه نبوده و با مساله اصلی مردم فاصله دارد. ما باید منظومه فکری شهید آوینی را بازخوانی مجدد کرده و یک سینمایی در تراز انقلاب اسلامی طراحی و تصویب کنیم تا مسئولین هر دولتی موظف به پیاده سازی آن کنند. چرا که دولت‌ها با تغییراتشان هرکدام یک ریل گذرای جدید ایجاد می‌کنند و این باعث شده نتوان آینده‌ای درست برای صنعت سینما ترسیم کرد.
فارسیجانی به لزوم ایجاد ارتباط مستمر میان داستان نویسان و سینماگران اشاره کرده و در این باره می‌گوید: یکی از ارکان اصلی فیلم سینمایی خوب قطعا فیلم نامه قوی بوده و دال مرکزی این فیلم نامه نیز قصه است. اگر یک قصه اصلی بتواند با خرده روایت‌ها ارتباط خوبی بگیرد طبیعتا شاهد یک فیلم خوب خواهیم بود. متاسفانه در سینمای ما ضعف فیلم نامه و قصه موجب شده که نتوانیم فیلم مخاطب پسند قصه گو داشته باشیم، البته فیلم‌های خوبی ساخته شده، ولی عمومیت پیدا نکرده است. مقام معظم رهبری هم حتی در این باره صحبت کردند که به سمت قصه در فیلم‌ها باید رفت. علیرغم اینکه ادبیات داستانی بعد از انقلاب بسیار غنی بوده، ولی خیلی از کارگردان‌ها اصلی خبری از قصه‌های خوب نوشته شده در کشورمان ندارند و باید یک مطالبه از رسانه‌ها در این زمینه داشته باشیم. رسانه‌ها باید پای کاربیایند و با معرفی قصه‌های خوب و پروموت سازی آن‌ها در بستر شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مکتوب؛ مردم، سینماگران و اهالی هنر را با این قصه‌ها آشنا سازند.
وی در پایان به لزوم حضور فعال نهاد‌های فرهنگی به منظور هم افزایی میان نویسندگان و سینماگران اشاره کرده و افزود: نهاد‌هایی همچون حوزه هنری، اوج و.. می‌توانند سازوکار اثربخشی برای ارتباط میان نویسندگان و فیلم سازان ایجاد کنند که نمونه خوبش را می‌توان در مستوران ساخته اوج مشاهده کرد. ما تا به امروز نتوانسته ایم این ارتباط را ایجاد کنیم و همین غفلت موجب شده تا برخی از فیلم‌های ما نمایانگر چالش‌های واقعی و حتی دغدغه‌های اصلی مردم نباشد.
وقتی نهاد‌ها و یا مراکز فرهنگی این ارتباط را ایجاد نکنند و از طرف دیگر رسانه‌ها در شناساندن مساله فرهنگ ایرانی اسلامی و حتی قصه‌های متناسب با این فرهنگ غفلت داشته باشند، حاصلش می‌شود فیلم‌هایی که فرهنگ غربی را جزوی از آمال خود دانسته و آن را تبدیل به سبک زندگی در فیلم هایشان می‌کنند. نمونه‌هایی همچون فیلم (چرا گریه نمی‌کنی) در جشنواره امسال به راحتی ارتباط یک فرد متاهل با یک زن مجرد دیگر تحت عنوان دوست دختر را به نمایش می‌گذارد خب این مساله یعنی همان ترویج سبک زندگی غربی بود که پیشتر اشاره کردم.
