روزی که ابراهیم رئیسی دستور داد که احداث پتروشیمی در میانکاله متوقف شود دیگر کار از کار گذشته بود، زیرا پیشتر وزیر کشور کلنگ نابودی آن را زده بود و حالا از این بهشت پرندگان، شوره‌زار مانده است و بس ...
دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: فروردین امسال بود که خبر احداث پتروشیمی در تالاب میانکاله با واکنش‌های زیادی روبرو شد و همین موضوع برای مدتی دست سودجویان را از بهشت پرندگان کوتاه کرد، اما این فقط ظاهر ماجرا بود و خبر‌های متعددی از حضور افراد مختلف در این تالاب به صورت مدوام منتشر می‌شد؛ این در حالی است که در همان روز‌های نخست ابراهیم رئیسی دستور داد فعالیت برای ساخت پتروشیمی در میانکاله متوقف شود، اما این دستور خیلی کارایی نداشت و مرگ تدریجی بهشت پرندگان کشور رقم خورد و حالا خبر رسیده که از تالاب میانکاله یک شوره‌زار پهناور بیشتر باقی نمانده است.
اینطور که کارشناسان و دوست‌داران محیط زیست عنوان می‌کنند تاثیرات مخرب و جبران ناپذیر این رخداد بزرگ تا چند سال آینده به سرعت خود را نشان خواهد داد؛ از یک سو باد‌های ساحلی، گرما از سوی دیگر نمک‌های معلق در هوا به سمت جنگل‌های شمال کشور که در فاصله چند کیلومتری میانکاله قرار دارند، حرکت می‌کنند و به سرعت منجر به خشک شدن درختان و جنگل‌های میلیون ساله هیرکانی خواهند شد.
این پایان ماجرا نیست، زیرا با مرگ تدریجی جنگل‌ها و از بین رفتن رطوبت هوا، اکوسیستم منطقه تغییر کرده و شمال کشور نیز مانند بسیاری از بخش‌های کشور ایران با پدیده گرد و غبار و آلودگی هوا مواجه می‌شود و اصلا دور از تصور نیست اگر بگوییم استان گلستان و بخش زیادی از استان مازندران تا چند سال دیگر به مناطق گرم و خشک ایران اضافه خواهد شد.
ماجرای میانکاله از ابتدا ابعاد وسیعی پیدا کرد و مهمترین آن مربوط به محیط زیست بود که همه چشم دوخته بودند تا ببینند سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان مسئول مستقیم چه واکنشی خواهد داشت و همانطور که انتظار می‌رفت رئیس سازمان، مجوز داشتن این پروژه را رد کرد و به احداث پتروشیمی در محدوده میانکاله انتقاد کرد.
پس از آن هم کارشناسان و فعالان این حوزه بودند که به جمع مخالفان ایجاد پتروشیمی در این منطقه اضافه شدند، زیرا آن‌ها معتقد بودند که احداث مجتمع پتروشیمی در پنج کیلومتری تالاب میانکاله یعنی افزایش آلودگی و مرگ حیات‌وحش و به خطر انداختن سلامت مردم منطقه؛ اما علیرغم این انتقاد‌ها ساخت پتروشیمی همچنان ادامه داشت تا این که علی سلاجقه، رئیس سازمان محیط زیست به افراد پشت پرده این پروژه اشاره و برخی نمایندگان مجلس را عامل فشار برای احداث آن معرفی کرد. سلاجقه گفته بود که گاهی فشار نماینده‌های مجلس برای ما عجیب است. مجوز محیط زیستی این طرح گرفته نشده، اما نمایندگان از من می‌خواهد که کلنگ‌زنی انجام شود!
همانطور که پیشتر هم اشاره شد مهمترین دلایل مخالفان با اجرای این پروژه در میانکاله نابودی محیط زیست و به خطر افتادن جان انسان‌ها بود، اما موافقان هم دلایلی دارند دلایلی که برای دوست داران محیط زیست محکمه پسند نیست؛ آن‌ها تامین نیاز صنایع پایین دست و ایجاد اشتغال را دلیل موافقت خود با اجرای پروژه پتروشیمی می‌دانند این در حالی است که آسیب‌های راه اندازی پتروشیمی در این منطقه خیلی بیشتر از فواید آن است، ولی این دلایل هم برای موافقان قابل قبول نیست.
اما باید در نظر داشت این نوع نگاه به توسعه، اثری جز تخریب محیط زیست ندارد؛ تخریب محیط زیست به معنای از دست رفتن مکان فیزیکی حاکمیت است که در نهایت به نفع هیچ یک از موافقان و مخالفان نیست.
بعد از جنجال‌های زیادی که در همان روز‌های نخست سال برپا شد، کم کم ماجرا به فراموشی سپرده شد و آخرین مطلبی که درباره این تالاب نوشته شد مربوط به خرداد ۱۴۰۱ است و حالا با گذشت حدود ۱۰ ماه از آن ماجرا‌ها میانکاله به کویر تبدیل شده و اعتراض استاندار مازندران و امام جمعه بهشهر هم راه به جایی نبرد.
پیش از این‌ها نیز محمدباقر قالیباف رییس مجلس در جلسه علنی مجلس گفت: یک سرمایه‌گذار در دولت مجوز گرفته و چند ۱۰ میلیارد سرمایه‌گذاری کرده، بعد یکی می‌گوید که فلان موضوع دوباره بررسی شود و کار متوقف می‌شود. اگر مشکلی بوده چرا زمین پروژه را به نام او کرده‌اید؟
همچنین بانک مرکزی عبدالله عبدی، مالک این پروژه، را جزو بدهکاران بزرگ بانکی اعلام کرد. براساس گزارش‌ها «شرکت فولاد البرز ایرانیان» که عبدالله عبدی سهامدار اصلی آن است دست‌کم هزار و ۳۰۰ میلیارد تومان به بانک توسعه صادرات بدهکار است و عجیب آنکه ضامن تسهیلات این شرکت نیز عبدالله عبدی و شرکت سازه‌های فلزی آسماش هستند.
عبدی در سال ۹۹ نیز بر اساس رأی اولیه شعبه ۱۰۴۵ دادگاه کیفری تهران به جرم کلاهبرداری به هفت سال زندان محکوم شد، اما این حکم هنوز تایید نشده است.
