حزب مجمع ایثارگران، در واکنش به وقایع جاری در کشور و راه ھای برون رفت از آن‌ها بیانیه‌ای صادر کرد.
دیدارنیوز ـ سرویس سیاسی:حزب مجمع ایثارگران، در بیانیه‌ای نسبت به وقایع جاری در کشور و راه ھای برون رفت از آن‌ها نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَی الَّذِینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَیَبْغُونَ فِی الأَْرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ أُولَئِکَ لَھُمْ عَذَابٌ ٌ أَلِیم
ملامت بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند و در زمین به ناحق طغیان می‌کنند. آنان در عذابی دردناک خواھند بود. (آیه ۴۲/سوره شورا)
بار دیگر زخم‌ها سر باز کرد و زخم بر زخم افزوده شد، بی آنکه عزمی برای درمان باشد. در این روزگار وانفسا که برای دفع انبوھی از مفاسد و ناکارآمدی‌های این نظام، اندک امیدی به استفاده از فرصت ھا و ظرفیت ھای باقیمانده برای اصلاح امور وجود داشت، به سبب برخی توھّمات سیاسی و ایدئولوژیکِ صاحب منصبانِ حکومتی، ھر فرصتی سوزانده شد و تن و جان این ملت نیز در این فرصت سوزی ھا سوخت و اینک سیل ویرانگر ناامیدی چنان دامن این ملت را گرفته است که گوئی از اصلاح مسالمت آمیز امور مأیوس گشته و ناگزیر فریاد اعتراضش را به خیابان ھا کشانده است. امروزه مھم نیست که بھانه ھای اعتراض چیست، مھم آن است که نارضایتی عمومی آنچنان نھادینه و عمیق شده است که ھر عیب و نقص و فسادی در این نظام، چه کوچک و چه بزرگ، نشانی از ناکارآمدیِ مفرطِ آن محسوب شده و بی اعتنائی حاکمان نسبت به انتظارات و
اعتراضات مشروع این ملت، به نوبه خود نارضایتی ھا را تعمیق و توسعه بخشیده و عملاً بحران مشروعیت نظام را بر بحران ناکارآمدی آن افزوده است.
شگفت انگیز اینکه با وجود اعتراضات و نارضایتی ھای روزافزون، صاحب منصبانِ حکومتی به جای اعتذار و اصلاح امور ھمچنان بر طبل اقتدار می‌کوبند و معترضین را اغتشاشگر و فریب خورده و عوامل دشمن می‌نامند و به بھانع ایجاد نظم و
امنیت، گردان‌های ضد شورش را به مصاف آنھا گسیل می‌دارند، غافل از اینکه چنین سیاست‌های نادرستی جز دمیدن بر شعله ھای اعتراض، ثمری ندارد؛ و نیز شگفت انگیزتر اینکه، با گذشت بیش از چهار دھه از استقرار نظام جمھوری اسلامی.
ھمچنان با تمسّک به شعارھای انقلابی و تشویق ھواداران به رفتارھای باصطلاح انقلابی و آتش به اختیار کردن آنان، ھر قانونی، به ویژه قانون اساسی زیر پا گذاشته شده و پارادوکسی به نام “نظام انقلابی” شکل گرفته و معلوم نشده است که این
کشور نهایتاً دارای نظام مستقر است یا ھمچنان در حال انقلاب است؟
آنچه امروز در جامعه ایرانی می‌گذرد و در سطح نسبتاً وسیعی مورد توجه جامعه جهانی، اعم از افکار عمومی، دولت‌ها و نھادھای بین المللی قرار گرفته است، مستقیماً و تماماً نتیجه طبیعی شیوه حکمرانی در این کشور است و بھره برداری بیگانگان از اوضاع نا آرام کنونی، نه شیوه ھای غلط حکمرانی در ایران را موجّه می‌سازد و نه ذرّه‌ای از مسئولیت ھای قانونی و اخلاقی حاکمان می‌کاھد.
از طرف دیگر، نسبت دادن اعتراضات به تحریک از سوی بیگانگان نیز جز فرافکنی که شیوه کھنه و رایج برای فرار از مسئولیت است، کمترین اثری در حل بحران ندارد. مضافاً اینکه چنین ادعاھایی توھین به
بخش بزرگی از این ملت است و نیز به نوبه خود، اقرار به ناکامی و شکست چھار دھه تلاش نظام در تثبیت و تحکیم شعارھای ایدئولوژیک خود است و گوئی تمام ھزینه ھای گزافی که طی چھار دهه گذشته برای ھدایت ذھن و روان این ملت به کار گرفته است، بیھوده و عبث بوده است که البته از این بابت نیز باید پاسخگو باشد.
بی تردید اعتراضات خیابانی جوانان و زنان میھن مان که در اقصی نقاط کشور روند فزاینده یافته و غالباً با بی تدبیری نھادھای حکومتی به خشونت گرائیده است، انعکاس و انفجار خشم فروخفته ملتی است که سالھا شاھد انواع بی عدالتی ھا و مفاسد و
ناکارآمدی ھا بوده، ولی نه تنھا عزمی برای اصلاح مشاھده نکرده است بلکه ھمواره با سلب انواع آزادی ھا از قبیل تعطیلی فلّه‌ای مطبوعات و فیلترینگ مستمر رسانه ھای اجتماعی در فضای مجازی، مواجه بوده است. نھاد حاکمیت در سالھای متمادی
حتی به اعتراضات نرم و مسالمت آمیز ملت در پای صندوق ھای رأی، ھمچون انتخابات دوم خرداد، وقعی ننھاده و با زدن برچسب بی بصیرتی بر پیشانی این ملت، عملاً سبب نا امیدی و رویگردانی تدریجی مردم از صندوق ھای رأی شده و خود، عملاً مسبّب و زمینه ساز توسعه نارضایتی ھا و اعتراضات خیابانی گردیده است.
با عنایت به آنچه توصیف شد، بی تردید، اعتراضات مردمی در ایران تماماً دارای سبب و منشاء داخلی بوده و از اصالت و اعتبار حقیقی برخوردار است و مادامی که این واقعیت مورد پذیرش قدرت حاکمه قرار نگیرد، راه تعامل و تفاھم بین ملت و حکومت نیز مسدود و تقابل ھا افزایش خواھد یافت. اما راه برون رفت مسالمت آمیز از بحران جاری در کشور چیست؟ واقعیت این است که برون رفت از بحران جاری جز با رویکرد اصلاحات اساسی و ساختاری در نظام حقوقی و سیاسی کشور میسّر نمی‌گردد و ھرگونھ راه کار فوری باید گامی به سوی اصلاحات اساسی باشد. از طرف دیگر، تحقق اصلاحات اساسی
و ساختاری مستلزم برخی تغییرات جدّی در قانون اساسی است و ھمانگونھ که این قانون در سال ۱۳۶۸ پس از ده سال تجربه عینی و عملی مورد بازنگری قرار گرفت، اینک با گذشت بالغ بر سی و سه سال از اصلاح آن، نیازمند بازنگری و اصلاحاتی
دیگر است. از طرف دیگر، برخی اصول مترقی قانون اساسی (بویژه در باب حقوق و آزادیھای ملت) بھ سبب تحریفات و انحرافاتی که عمدتاً در اثر تفسیرھای شورای نگھبان و نظارت استصوابی حادث و بر این ملت تحمیل شده است، تماماً معطّل
گردیده و قانون اساسی در این باب عملاً تبدیل به یک شیر بی یال و دم و اشکم شده است؛ لذا ضمن اینکه اصلاح و بازنگری مجدد در قانون اساسی ضروری و اجتناب ناپذیر بوده و تحقق آن مستلزم آماده سازی شرایط خاص و مقدمات لازم برای برگزاری انتخابات و ھمه پرسی کاملاً آزاد است، بی تردید، بازگشت فوری به اجرای تمام عیار و بی تنازل اصول معطّل مانده قانون اساسی مرھمی مؤثر بر دردھای انباشتۀ این ملت خواھد بود. در ھمین راستا اجرای فوری راه کارھای زیر می‌تواند در تأمین بخشی از حقوق اولیه و مطالبات مشروع ملت، کارساز باشد:
۱) به منظور بازگشت نظم و آرامش به کشور و جلب اعتماد عمومی برای پیگیری مطالبات ایشان، اعتراضات جاری به عنوان اعتراضات بحق مردمی صریحاً توسط حاکمیت به رسمیت شناخته شود.
۲) اعلام توقف و تعطیلی گشت ارشاد و اصلاح مقررات مربوط به حجاب اجباری زنان مطابق با انتظارات و اقتضائات عرف جامعه امروزی
۳) التزام به رعایت حقوق اساسی ملت، بویژه اصل ۲۷ قانون اساسی مبنی بر اجازه تشکیل اجتماعات و راھپیمائی ھا
۴) اعلام عفو عمومی در مورد محکومین و زندانیان سیاسی و نیز آزادسازی فوری محصورین و بازداشت شدگان اعتراضات اخیر
۵) رفع موانع آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات و پاسخگو کردن مقامات حکومتی در ھر منصبی نسبت به تصمیمات و عملکردھای خود
۶) اصلاح سیاست و دیپلماسی خارجی، بویژه برای رفع فوری تحریم ھای ویرانگر که تأثیرات عمیقی در افزایش نارضایتی ھا داشته و دارد.
در پایان، حزب مجمع ایثارگران ضمن مشروع و قانونی دانستن اعتراضات عمومی جاری در کشور و با نادرست دانستن انتساب آن به بیگانگان و نیز با محکوم کردن رسانه ھای بیگانه به جھت سودجویی آنان از شرایط جاری و تبلیغ و ترویج خشونت، انتظار دارد که نھاد حاکمیت ضمن اجتناب از برخوردھای خشونت آمیز با اعتراضات بحق مردمی و امتناع از بکارگیری نھادھای برخاسته از مردم علیه مردم، به خواسته ھا و مطالبات ملت توجه نموده و تلاش ھای تاریخی این ملت نجیب را که بع امید استقرار عدالت و آزادی و پیشرفت، از ھیچ جانفشانی دریغ نکرده است، قدر بداند و راه اصلاح و بھبود اوضاع
را به سرعت ھموار سازد.
وَ لا تَرْکَنُوا إِلَی الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ
به ستمگران نگرائید که آتش دامنگیرتان خواھد شد (آیه۱۱۳/سوره ھود)
حزب مجمع ایثارگران
