درمان جدید برای شدیدترین «سرطان پوست»

دیدارنیوز: محققان مرکز پزشکی Sanford Burnham Prebys برای اولین بار نشان داده اند که مهار یک آنزیم متابولیک کلیدی، سلول‌های ملانوما را می‌کشد و رشد تومور را متوقف می‌کند. این یافته‌ها می‌تواند به توسعه دسته جدیدی از دارو‌ها برای درمان ملانوما، شدیدترین شکل سرطان پوست منجر شود.

محققان گفته‌اند، ما دریافتیم که ملانوما به آنزیمی به نام GCDH وابسته است. مهار این آنزیم، منجر به تغییراتی در یک پروتئین کلیدی به نام NRF۲ می‌شود که توانایی خود را برای سرکوب سرطان به دست می‌آورد. اکنون، هدف ما یافتن دارو یا دارو‌هایی است که با محدود کردن فعالیت GCDH، به درمان ملانوما کمک کنند.

از آنجایی که تومور‌ها به سرعت رشد می‌کنند و به تغذیه زیادی نیاز دارند، محققان در حال بررسی راه‌هایی برای گرسنگی دادن به سلول‌های سرطانی هستند. هر چند نتایج به دست آمده، چندان درخشان نبوده اند چرا که سرطان‌ها با محرومیت از یک منبع غذایی، همواره منابع دیگری پیدا می‌کنند.

GCDH، نقش مهمی در متابولیسم لیزین و تریپتوفان، اسید‌های آمینه‌ای که برای سلامت انسان ضروری هستند، ایفا می‌کند. هنگامی که محققان، نحوه تولید انرژی سلول‌های ملانوما از لیزین، را مورد بررسی قرار دادند، دریافتند که GCDH یک عامل حیاتی در این ماموریت، محسوب می‌شود.

پژوهشگران افزودند؛ سلول‌های ملانوما برای تولید انرژی، از لیزین و تریپتوفان تغذیه می‌کنند. با این حال، سلول‌های سرطانی باید زباله‌های سمی تولید شده در این فرآیند را دفع کنند. این یک فرآیند شش مرحله‌ای است و ما تصور می‌کردیم که سلول‌ها به هر شش آنزیم نیاز دارند. اما به نظر می‌رسد که تنها یکی از این آنزیم‌ها یعنی GCDH، حیاتی است.

اکتشافات بیشتر نشان داد که مهار GCDH در یک مدل حیوانی به NRF۲ خاصیت سرکوب کننده سرطان می‌دهد. محققان اضافه کرده اند، ما مدت هاست که می‌دانیم NRF۲ می‌تواند هم محرک و هم سرکوب کننده سرطان باشد، اما نمی‌دانستیم چگونه NRF۲ را به یک سرکوب گر سرطان تبدیل کنیم. یافته‌های ما، پاسخ را مشخص می‌کند.

از نقطه نظر درمانی، این مطالعه چندین گزینه ممکن را نشان می‌دهد. اگرچه مدل‌های حیوانی بدون GCDH اساساً طبیعی بودند، اما نمی‌توانستند رژیم غذایی با پروتئین بالا را تحمل کنند. این موضوع از آنجایی حائز اهمیت است که تومور‌های برخی از بیماران ملانوما نیز دارای GCDH پایین هستند.

با توجه به نقش آنزیم در پردازش پروتئین ها، محققان بر این باورند که تومور‌هایی که دارای سطح پایینی از GCDH هستند، نیز ممکن است در برابر غذا‌های با پروتئین بالا آسیب پذیر باشند و یک درمان غذایی بالقوه را ایجاد کنند. علاوه بر این، کاهش سطح GCDH در تومور‌ها می‌تواند با رژیم‌های پروتئینی تکمیل شود.

مهار GCDH راه درمانی جدیدی را نوید می‌دهد. از آنجایی که سلول‌های طبیعی فاقد GCDH عمدتاً تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند، مهارکننده‌های GCDH کاملاً مختص سلول‌های ملانوما هستند. اکنون محققان در حال بررسی مهارکننده‌های GCDH هستند که می‌تواند نقطه شروع درمان‌های ملانوما در آینده باشد.

یافته‌های تحقیقاتی در مجله Nature Cell Biology منتشر شده اند.

منبع:سیناپرس