فعال اصولگرا: با چه منطقی سهمیه کارت از ۲۵۰ به ۱۵۰ لیتر کاهش یافت؟

دیدارنیوز: یک فعال اصولگرا گفت: اگر کارت جایگاه در دسترس همه است و هرکس می‌تواند به هر اندازه دلخواه در ماه بنزین مصرف کند (به قیمت لیتری ۳۰۰۰ تومان) پس با چه منطقی سهمیه کارت از ۲۵۰ به ۱۵۰ لیتر کاهش یافته؟ به نظر می‌آید این کار بیهوده باشد. اما نه. این خبر بنزینی بوی دیگری می‌دهد.

محمد مهاجری، فعال اصولگرا در کانال تلگرامی خود نوشت: دیروز خبری در رسانه‌ها منتشر شد که ظاهری بسیار ساده و معمولی دارد. خبر این است که سهمیه بنزین ۳۰۰۰ تومانی در کارت سوخت از ۲۵۰ لیتر به ۱۵۰ لیتر کاهش پیدا می‌کند. گفته شده دلیلش هم این است که مردم بیش از ۱۵۰ لیتر بنزین ۳۰۰۰ تومانی مصرف نمی‌کنند. در ادامه خبر هم آمده که کارت سوخت جایگاه داران سرجای خودش است و مردم می‌توانند از آن استفاده کنند.

خب اگر کارت جایگاه در دسترس همه است و هرکس می‌تواند به هر اندازه دلخواه در ماه بنزین مصرف کند (به قیمت لیتری ۳۰۰۰ تومان) پس با چه منطقی سهمیه کارت از ۲۵۰ به ۱۵۰ لیتر کاهش یافته؟ به نظر می‌آید این کار بیهوده باشد. اما نه. این خبر بنزینی بوی دیگری می‌دهد.

احتمالا معنایش این است که کارت سوخت جایگاه‌ها در آینده‌ای نه چندان دور حذف می‌شود. برایش هم استدلال وجود دارد. همانطور که دولت می‌فهمد هر شهروند چه تعداد و از کدم نانوایی نان خریده، از این پس می‌تواند به بنزین هم تسری پیدا کند و میزان مصرف هر خودرو مشخص شود. ضمن اینکه می‌تواند گفته شود همانطور که روزانه چندهزار تن آرد گم می‌شود، بنزین هم به طریق اولی می‌تواند گم یا قاچاق شود.

خب حالا برمی گردیم به کاهش ۱۰۰ لیتری. اگر کارت سوخت جایگاه حذف شود هر خودرو فقط می‌تواند ۱۵۰ لیتر بنزین ۳۰۰۰ تومانی مصرف کند. بعدش چه؟ در خبری که منتشر شده چیزی در این باره گفته نشده، اما می‌توان حدس زد که بنزین در حال سه نرخی شدن است. ۶۰ لیتر ۱۵۰۰ تومانی؛ ۱۵۰ لیتر ۳۰۰۰ تومانی؛ مازاد بر آن به قیمتی که هنوز چیزی از آن نمی‌دانیم.

مجددا تاکید می‌شود اگر غیر از این می‌بود هیچ دلیلی نداشت که سهمیه کارت را ۱۰۰ لیتر کم کنند و همزمان بگویند می‌توان از کارت سوخت جایگاه‌ها (به هرمیزان) استفاده کرد.

افزایش قیمت سوخت، اتفاقا توجیه اقتصادی دارد و شواهد نشان می‌دهد اثر تورمی آن کمتر از حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی است. با این حال چرا دولت شفاف‌تر در این زمینه اظهارنظر نمی‌کند تا این مقوله هم مانند نان، به ناکجاآباد بلاتکلیفی فرستاده نشود؟