سایه کوتاه فوتبال حرفه‌ای در ایران

دیدارنیوز ـ آرش راهبر: لیگ برتر فوتبال ایران در فصلی تازه، عصر فردا آغاز خواهد شد در حالی که همچنان چرخ فوتبال حرفه‌ای باشگاهی کشور لنگ می‌زند و ابعاد مختلف آن دچار صعف شدید و بلاتکلیفی مزمن است. ۲۲ سال قبل وقتی محسن صفایی فراهانی رئیس وقت فدراسیون فوتبال، لیگ حرفه‌ای را در ایران راه انداخت برخی از چهره‌های بزرگ فوتبال تنها تفاوت این لیگ را با ادوار قبلی، در انگلیسی شدن اعداد روی پیراهن بازیکنان دانستند و به نوعی آینده آن را زیر سوال بردند.

حالا و بعد از دو دهه، همچنان برخی از مشکلات اساسی باشگاه‌های فوتبال ایران در بالاترین سطح آن مشهود است و آثار و علائم  فوتبال دولتی بی کم و کاست دیده می‌شود هر چند که در فصل جدید شمار چهره‌های خارجی در لیگ برتر رو به فزونی گذاشته است. فوتبال بین‌المللی ایران که فردا میزبان یک دربی پرتغالی بین ساپینتو و ژوزه مورایس خواهد بود، همچنان در بند گرفتاری‌هایی مثل عدم شفافیت اقتصادی، فقدان درآمد‌های پایدار، حل نشدن موضوع حق پخش تلویزیونی و بدتر از همه ضعف مفرط در زیرساخت‌های فیزیکی و راهبردی است.

شاید تنها موضوعی که فعلا بر همه این مشکلات تفوق پیدا کرده و به عنوان انگیزه اصلی در تیم‌ها دیده می‌شود، برگزاری جام جهانی در پاییز امسال است که به عنوان یک آرمانشهر در ذهن بازیکنان و مدیران باشگاه‌ها بیتوته کرده و مسکّنی بزرگ برای دور کردن درد‌های کهنه فوتبال ایران است، هر چند به صورت موقت...

فوتبال باشگاهی ایران همچنان غرق در چفت و بست‌های دولتی و دستورالعمل‌های حکومتی است که اجازه پر و بال دادن به این ورزش و سرگرمی غول‌آسا را نداده و مسائل را به سطح بسیار نازلی در قیاس با دیگر کشور‌ها تقلیل می‌دهد. لیگ برتر جدید در شرایطی آغاز می‌شود که هنوز مسئله ورود زنان به ورزشگاه محل مناقشه بین اهالی فوتبال و برخی نهاد‌های حکومتی است و فدراسیون نه زورش به مسئولان امنیتی می‌رسد و دیگر توان مجادله با فیفا را دارد. به همین سادگی نیز بازی‌های فردا که قرار بود با حضور تماشاگران برگزار شود باز هم به بهانه کهنه و نامطمئن «مبارزه با کرونا» در ورزشگاه‌های خالی از شور و حال انجام خواهد شد.

لیگ برتر ایران از نظر فوتبالی همه امکانات و مزیت‌های لازم برای انجام یک تورنمنت پرهیجان را دارد، اما تا وقتی عوامل بیرون از زمین فوتبال پرزورتر و جبّارتر از مستطیل سبز باشند، بهره‌وری بالا و امکان گردش سریع این چرخه وجود نخواهد داشت؛ بنابراین برای لیگ بیست و دوم نیز منتظر بارقه‌های امیدوارکننده و سازنده برای سر و سامان دادن به فوتبال نباشید، چرا که فوتبال بی‌صاحب‌تر از همیشه بوده و حتی تکلیف فدراسیون هم در این برهه حساس روشن نیست؛ بنابراین تنها دلخوشی طرفداران و علاقمندان، همین حضور نام‌های خارجی و بازگشت لژیونر‌ها به فوتبال محلی ایران است تا شاید برای ساعاتی گرفتاری‌های بی‌پایان اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را از یاد ببرند، باز هم گلی به جمال فوتبال...