«درست چند هفته پیش، رجب طیب اردوغان اعتراض خود را نسبت به عضویت فنلاند و سوئد در ناتو کنار گذاشت – اقدامی که ولادیمیر پوتین را خشمگین کرد.»
دیدارنیوز ـ روزنامه نیویورک تایمز در مطلبی نوشت: رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه شب گذشته وارد تهران شد و قرار است برای گفتگو‌هایی با همتای ایرانی خود و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه نشستی را برگزار کنند.
این سفر، روش سیاسی پیچیده و اغلب متناقض آقای اردوغان را برجسته می‌کند. ترکیه به عنوان عضوی از ناتو ظاهرا با اوکراین تحت حمایت اروپا متحد است؛ و یک تولیدکننده پیشرو پهپادهای ترکیه‌ای با افتخار پهپاد‌هایی را می‌فروشد که نیرو‌های اوکراینی از آن‌ها در جنگ میان خود و روسیه استفاده کرده است.
اما همچنان، آقای اردوغان در سال‌های اخیر به ولادیمیر پوتین نزدیک‌تر شده و روابطش را به عنوان یک میانجیگر میان رئیس‌جمهوری روسیه و ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین حفظ کرده است و دو کشور را به برگزاری گفتگو‌هایی با محوریت خارج سازی غلات از اوکراین جهت رفع مشکل جهانی کمبود غذا تشویق می‌کند.
اردوغان در دوران ریاستش از روابط پیچیده با کشور‌های متعددی استفاده کرده است تا ترکیه را به بازیگری که نقش میانجیگر را در بحران کشور‌ها دارد، بدل کند.
استاد سیاست خاورمیانه در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی در لندن می‌گوید: درحالیکه سایر اعضای ناتو ممکن است ترکیه را گا‌ها به عنوان عضو دردسرساز این ائتلاف تلقی کنند، اما هنگامی که صحبت از همکاری با کشور‌هایی مثل روسیه و ایران در میان است، حضور ترکیه ارزش‌ساز می‌شود؛ و برعکس، آقای اردوغان از مجموعه وسیعی از روابط خارجی خود برای اهرم فشار علیه ناتو استفاده می‌کند.
وی افزود: این بخشی از تعادل‌سازی، مانور و بازی دوگانه او است. شما می‌توانید آن را به عنوان یک چرخش مثبت یا یک چرخش منفی تلقی کنید، اما این نوعی علامت تجاری سیاست خارجی اردوغان است.
اگرچه ترکیه عضوی از ناتو، ائتلاف تحت رهبری آمریکا است، اما این کشور همچنان روابطش را با کشور‌هایی از جمله ایران حفظ می‌کند.
آلپر کاسکان، دیپلمات سابق ترکیه‌ای و یکی از اعضای ارشد بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی می‌گوید: مکان و موقعیت ترکیه به این معناست که این کشور باید تعادلی را به عنوان کشوری در منطقه حفظ کند.
وی با بیان اینکه برخی از کشور‌های غربی چنین روابطی را از جانب ترکیه "نگران‌کننده" می‌خوانند، افزود: این مسئله طبیعی و حق ترکیه است که روابط نزدیکش را با روسیه و ایران برای محافظت از منافع ملی حفظ کند و همچنین در عین حال مسئولیت‌هایی را به عنوان عضوی از ناتو برآورده کند.
این دیپلمات سابق ترکیه‌ای در پایان گفت: همزمان با اینکه متحدان غربی ما به خصوص ایالات متحده نگران این هستند که آیا ترکیه منافع جمعی را به اشتراک می‌گذارد یا خیر، این روابط و تماس‌های دوجانبه احتمالا نگرانی‌هایی را برمی‌انگیزد.
