الیاس حضرتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره مرحوم سید محمود دعایی گفت: رویکرد آقای دعایی معتدلانه بود و همه نیروهای درون انقلاب را در نظر می‌گرفت و با آنها مراوده می‌کرد و از تمام کسانی که زندان می‌رفتند و در این سال‌ها متاسفانه مطرود شده بودند احوالپرسی می‌کرد.
دیدارنیوز: یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: تمام کسانی که همراه امام در نجف و پاریس بودند همه مسئولیت‌های بزرگی گرفتند، اما مرحوم دعایی تنها به وکالت از طرف مردم در مجلس و سرپرستی روزنامه اطلاعات اکتفا کرد و هیچ‌وقت به دنبال کار اجرایی نبود.
الیاس حضرتی، ضمن تسلیت درگذشت سید محمود دعایی گفت: آقای دعایی شخصیتی بود که بوی امام (ره) و یاد امام از چهره‌اش، کارکردش و نگرشش طراوت می‌کرد. لحظه به لحظه با دیدن او ما به یاد نجف و یاران واقعی انقلاب و امام می‌افتادیم.
مدیرمسئول روزنامه اعتماد با اشاره به دیدار مدیران مسئول رسانه‌ها با سید ابراهیم رئیسی در ماه مبارک رمضان اظهار داشت: بعد از دیداری که با آقای رئیسی داشتیم؛ یک جو ناجوانمردانه‌ای در باب اینکه ایشان می‌خواست دست آقای رئیسی را ببوسد به راه افتاد. البته همه دوستان به نوبه خودشان پاسخ گفتند و اعلام کردند که با توجه به روحیه صفا و صمیمیتی که در ایشان وجود دارد، این ویژگی را دارند که هر کسی را که می‌بینند اعم از رفتگر یا رئیس‌جمهور دستش را می‌بوسند.
وی ادامه داد: با این حال من به این توضیحات راضی نشدم و با ایشان تماس گرفتم و گفتم اجازه بدهید بعد از ماه مبارک رمضان به دیدن شما بیایم چراکه می‌خواهم دست‌تان را ببوسم. بلافاصله بعد از ماه مبارک برای زیارت و دیدار ایشان رفتیم. تمام مدیران ایشان جمع بودند و من بلند شدم و گفتم آمده‌ام برای عرض ادب و دوستی و در جمع دست آقای دعایی را ببوسم و گفتم این مرد انقدر شرافت دارد که ما هر روز باید دستش را ببوسیم.
دبیرکل حزب اعتماد ملی گفت: افتادگی ایشان و تواضع و متوقع نبودن ایشان مثال‌زدنی بود؛ تمام کسانی که همراه امام در نجف و پاریس بودند همه مسئولیت‌های بزرگی گرفتند، اما ایشان تنها به وکالت از طرف مردم در مجلس و سرپرستی روزنامه اطلاعات اکتفا کرد و هیچ‌وقت به دنبال کار اجرایی نبود در حالی که لیاقت و شایستگی داشت، اما در سنگر روزنامه اطلاعات به کار‌های فرهنگی پرداخت.
وی افزود: رویکرد آقای دعایی معتدلانه بود و همه نیروهای درون انقلاب و همه فرق درون انقلاب را در نظر می‌گرفت و با آنها مراوده می‌کرد و از تمام کسانی که زندان می‌رفتند و در این سال‌ها متاسفانه مطرود شده بودند احوالپرسی می‌کرد و حداقل کارش این بود که نماز میت این افراد را اقامه می‌کرد. از آقای شجریان تا عزت‌الله سحابی و علمایی که منزوی شده بودند، نماز میت‌شان توسط آقای دعایی خوانده شد. فقدان ایشان خلائی است که به هیچ عنوان پر نخواهد شد. ایشان جزو آخرین یاران امام بود که بوی امام را همچنان به ما می‌داد و ما هراز چندگاهی در جلسات ملاقاتش می‌کردیم و نظراتش را می‌پرسیدیم. در جلسات مدیران مسئول با وزرا و روسای جمهور همیشه اعلام می‌شد که برکات جلسات آقای دعایی هستند و جلسه باید با سخنان ایشان آغاز شود. خدایش رحمت کند.
