دیدارنیوز ـ سرویس سیاسی: سیدمصطفی تاجزاده معاون سیاسی رئیس جمهور در دولت اصلاحات، به مناسبت بیست و پنجمین سالروز پیروزی سید محمد خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری سال 76 در یادداشتی نوشت: برای من سید محمد خاتمی نه مردی با عبای شکلاتی است، نه رهبر اصلاحات؛ که برای من آقای خاتمی مرد عدد و رقم است. مرد آمار‌ها و پرونده اجرایی. کسی که تورم ۴۹ درصدی را تحویل گرفت و در پایان دورانش با عدد ۱۱ تحویل داد و نشان داد با برنامه‌ریزی می‌شود به تورم و بیکاری تک رقمی رسید. می‌شود با نفت ۵ دلاری بودجه بست و در آخر با ۵۰ میلیارد دلار صندوق ذخیره‌ی ارزی را تحویل داد. می‌شود با تدبیر ایران را از یکی از بزرگترین واردکننده‌های گندم در جهان به خودکفایی گندم رساند. می‌شود عسلویه و پارس‌جنوبی را به بهره‌برداری رساند. این‌ها را آن زمان که نه، امروز می‌فهمم.
دست‌کم احتیاجی به هیچ آگاهی ویژه‌ای نیست. کافی است کتاب آبراهامیان را تهیه کنید. حتی اگر کسی حوصله‌ی خواندنش را ندارد می‌تواند تشریف ببرد به انتهای کتاب. جداول تفکیکی شاخص‌های اقتصادی - توسعه دولت‌های ایران از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۸۸ موجود است. امار‌ها و اعداد با شما صحبت می‌کنند.
بخشی از جرم‌های نابخشودنی سید محمد خاتمی در ۸ سال ریاست جمهوری:
۱- نداشتن اختلاس؛ ۲ - حفظ ارزش پول ملی؛ ۳ - اداره کشور با نفت ده دلاری و ذخیره ارزی ۱۰۰ میلیارد دلاری؛ ۴ - رعایت ادب در حرف زدن و حفظ کرامت انسان؛ ۵- عزت و اعتبار در سیاست خارجی با سخت‌ترین موانع داخلی؛ ۶- بهترین شرایط اقتصادی بعد از انقلاب؛ ۷- دفاع از حقوق مدنی در بدترین شرایط فشار‌های داخلی انحصار طلبان؛ ۸- افشای قتل‌های زنجیره‌ای.
دیگه بسه.
باور کنید ممنوع شدن تصویر براش خیلی کمه. وقتی سیّد محمد خاتمی برای آخرین بار در غربت خود به مجلس رفت تا از مردم خداحافظی کند، در پایان این دو بیت را خواند:
هر که ما را یاد کرد ایزد مر او را یار باد
هر که ما را خوار کرد از عمر برخوردار باد
هر که اندر راه ما خاری فکند از دشمنی
هر گلی کز باغ وصلش بشکفد، بی خار باد
می‌توان به خاتمی انتقاد کرد، ولی نمی‌توان او را دوست نداشت. روز دوم خرداد ۱۳۷۶ مردی بر مسند ریاست جمهوری ایران نشست که هیچ گاه قدرت را برای خود نخواست، هیچ گاه سیاستش از ادب و معرفتش پیشی نگرفت. هیچ گاه عزت و احترام را خریداری نکرد. هیچ گاه شعار آزادی را زیر پا نگذاشت. هیچ گاه شعر مرده باد علیه مخالفان و منتقدانش سر نداد؛ و همواره می‌گفت: "زنده باد مخالف من".
او همه چیز را برای مردم می‌خواست. او مبتکر گفت‌وگوی تمدن‌ها بود؛ او سید محمد خاتمی بود.
