تاکنون سه گزارش از جهادگران را در ديدار نیوز منتشر کردم ، متاسفانه به اندازه ای گوش ها و چشم ها سنگین شده نه برخی حوصله ی شنیدن دارند و نه خواندن ...
گذشته ها وقتی اعتراضی می شد به سرعت یک تیم ،مدیریت آن را برعهده می گرفت اما الان کمتر آن روحیه ی جهادی را می بینیم ...
جهادگران که خود در صف مقدم سرعت عمل قرار داشتند و تمام موانع را بدون وقفه از سر راه بر می داشتند اکنون خود گرفتار کاغذ بازی شدند ...
موضوع از این قرار است که بیش از هشتصد پرونده در اداره کل امورایثارگران وزارت جهادکشاورزی موجود است و قرار بود با تکمیل پرونده ها برای بنياد شهید و امورایثارگران ارسال شود، اما تاکنون با گذشت تقریبا سه سال از آغاز تشکیل پرونده این همه آدم در انتظار ارسال پرونده هستند.
امور ایثارگران جهاد کشاورزی در طول این مدت فقط یک جمله را تکرار کرده است : در حال پیگیری هستیم...اما در عمل هیچ کاری صورت نگرفته است و این همه جهادگر که همه مراحل قانونی را برای اثبات جانبازی خود طی کرده اند در حیرت هستند چرا یک کار ساده ی اداری باید سال ها طول بکشد؟
عشوری می گوید : دیگر خسته شدم ، در طول عمرم ندیدم یک مکاتبه و تکمیل پرونده این همه زمان ببرد.
محمد که خود موج انفجاری است و روزانه چندین قرص آرام بخش می خورد می گوید: بعید می دانم این کار در زنده بودن ما نتیجه بدهد.
نمازی یکی دیگر از جهادگران که گزارش های قبلی مرا خوانده می نویسد: اگر بخواهم چیزی دیگری بگویم فکرکنم باید کتابی بنویسم. ۱۵سال است پرونده را پیگیری می کنم که داغ دل دارم ولی اصلا دوست ندارم زحمت های گذشته خودم را با این الفاظ یا خواسته ی مادی زیر سوال ببرم ویا مورد سواستفاده ی دشمنان انقلاب و کشورم قرار بگیرد ، اما چه کنم از هزینه های زندگی و داشتن ۳فرزند بیکار پسر۳۰تا۳۵ساله هنوز به علت بیکاری ازدواج نکردند ، باتوجه به اینکه مادرشان نیز از جانبازان جنگ ۱۵درصد است و بازنشسته ...
سال ۶۲ باجهاد به عنوان گردانهای هجرت به مناطق سیستان بلوچستان( منطقه مرزی سرباز) ایرانشهر رفتم و درانجا با جهادگران دیگر مشغول ساختن راه و غیره بودم پس ۳ماه کار، به علت نامعلومی دچار حادثه انفجار شدم و از ناحیه سمت راست بدن و دست چپ بدن زخمهای عمیق و سوختگی برداشتم و مدت ۱هفته در بیمارستان ایرانشهر و سپس انتقال به تهران و مدت ۲ماه بستری و با رضایت خودم مرخص شدم ، فکر
می کردم که نباید پیگیری کنم و پس از سالها دوستانی که در جریان بودند اصرار کردند برای شرکت در کمیسیون پزشکی اقدام کنم وخلاصه از سال ۸۵ پیگیری کردم معرفی شدم به پنباد ،تشکیل پرونده دادند فرستادند کميسيون ماده ۱۶ بنیاد جواب دادند سن و نام پدر ، منطبق نیست، درست می گفتند ژیرا سن شناسنامه ای من کم است متولد ۴۹ ولی من متولد۴۲هستم و نام پدر، کسی که من را به بیمارستان منتقل کرد اسم پدرم را نمی دانست، همیطور گفت حسین و لذا پرونده ام رد شد... در صورتی که من حکم کارگزینی قرار دادی جهادگیلان با همان سن را دارم ونامه رسمی گواهی زخمی جهاد...
گذشته از آقای نمازی که درد دل او را خواندید عده ای دیگر که پرونده ی آنان تکمیل و آماده ی تحويل به بنیادشهید و امورایثارگران است در خط مقدم جبهه دچار ضایعاتی شدند که تحت درمان هستند اگر در طول این سی سال اقدامی نکردند دلیلش این بود که دردشان را سبک گرفته بودند اما با کهولت سن بیماری روحی و روانی آنان تشدید شد .
مسئولان به جای امروز و فردا کردن ها بهتر است قبل از اینکه دیر بشود پرونده ی جهادگران را به بنیادشهید و امورایثارگران تحویل بدهند تا این عزیزان بتوانند از امکانات درمانی رایگان برای معالجه و کنترل بیماری خود استفاده کنند .
آقای رجبی (امورایثارگران وزارت جهادکشاورزی)
می گوید : با بنیاد به توافق رسیدیم و پرونده ها به زودی به بنیاد ارسال خواهند شد.
از ایشان می پرسم به زودی یعنی کی ؟
می گوید :تا هفته بعد نهایی می‌شود برای ارسال...
اگر تا هفته ی آینده انجام نشد گزارش مستند بعدی ما را در ديدار نیوز بخوانید.
✍️سیدمحمد جعفرنژاد
