پرسش مهم نوع نگاه به شهره موسوی است. آیا او متهم است یا خیر؟ اگر جرمی مرتکب شده چطور می‌تواند از امکانات خاص استفاده کند و اگر جرمی مرتکب نشده، چرا نمی‌تواند آزادانه به فعالیت‌های شغلی‌اش بپردازد که نیازی به نامه‌نگاری با ارکان قضائی برای فراهم‌کردن ارتباط اسکایپی نباشد؟
دیدارنیوز: فوتبال ایران مرز‌های عجیب‌و‌غریب‌بودن را درنوردیده و حالا به نظر می‌رسد تعدادی از اعضای فدراسیون در کنار همین عجایب، از سرویس‌های خاص هم بهره می‌برند!
ماجرا مربوط به جلسه روز گذشته اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون است؛ جلسه‌ای که هنوز هم درباره رسمیت‌داشتن یا رسمیت‌نداشتن آن ابهامات زیادی در میان است. با این حال نکته‌ای که جلسه روز گذشته را خبرساز کرده، حضور شهره موسوی، نایب‌رئیس بازداشتی فدراسیون فوتبال در این جلسه است. قبل از پرداختن به چندوچون کار باید نگاهی اجمالی به شرایط کنونی فدراسیون فوتبال انداخت تا پی برد چرا حضور شهره موسوی یکی از آن اتفاقات عجیبی است که در فوتبال ایران رخ داده است.
اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال چندی پیش شهاب عزیزی‌خادم، رئیس فدراسیون فوتبال را با برشمردن قریب به ۴۳ تخلف، عزل موقت کردند. آن‌ها به غیر از رئیس، دو نایب‌رئیس اول یعنی حمیدرضا مهرعلی و حیدر بهاروند را هم به دلیل اتمام دوره سرپرستی‌شان از کار برکنار کردند تا عملا سه عضو این هیئت‌رئیسه از دور خارج شوند. از آنجا که هنوز هشت نفر از این اعضا باقی مانده بودند، جلسات آن‌ها رسمیت داشت و امور فوتبالی به دست این افراد با فرماندهی میرشاد ماجدی به‌عنوان سرپرست سپرده شد؛ اما اتفاق مهم مربوط به زمانی بود که شهره موسوی، نایب‌رئیس سوم و عضو دیگر هیئت‌رئیسه به دلیل تخلفات مالی‌ای که بیرون از فدراسیون فوتبال مرتکب شده بود، بازداشت شد. از زمان بازداشت شهره موسوی، حرف و حدیث‌هایی درباره رسمیت‌داشتن یا رسمیت‌نداشتن اعضای هیئت‌رئیسه مطرح است. در واقع بسیاری می‌گویند از آنجا که این اعضا به دو‌سوم مورد اشاره در اساسنامه نمی‌رسند، هیئت‌رئیسه به طور قانونی از رسمیت افتاده است. این موضوعی است که چندی پیش در نامه‌نگاری دبیر کل فدراسیون فوتبال با فیفا هم بر آن تأکید شد؛ ولی عده‌ای دیگر می‌گویند از آنجا که نباید دو نایب‌رئیس اول و دوم را در زمره افراد قانونی قلمداد کرد، در نتیجه اعضای هیئت‌رئیسه از ابتدا ۹ نفر بودند که حالا هشت یا هفت نفر، بیش از دو‌سوم محسوب می‌شود و جلسات رسمیت دارد.
ولی موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ چون در بین اعضای کنونی هیئت‌رئیسه هم اختلاف نظر وجود دارد و یکی، دو نفر از آن‌ها از جمله مهرداد سراجی تهدید کرده است در جلسات اعضای هیئت‌رئیسه شرکت نخواهد کرد. این همان موردی است که داستان جلسه روز گذشته را جذاب می‌کند. سراجی، تهدیدش را عملی کرد تا رسما تعداد اعضا به حد نصاب نرسد؛ ولی اتفاقی بی‌سابقه دراینبین رقم خورد تا هیئت‌رئیسه بتواند به صورت ظاهرا قانونی تشکیل جلسه دهند. اتفاق مذکور مربوط به حضور شهره موسوی است که چندی پیش بازداشت شده بود! شهره موسوی البته از بازداشتگاه آزاد نشده؛ ولی امکاناتی برای او فراهم شده که بتواند از محل بازداشت به صورت اسکایپی در جلسه اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال شرکت کند!
اینجا دیگر موضوع قاعدتا جلسه هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال نیست؛ بلکه بحث درباره امکانات خاصی است که در بازداشتگاه در اختیار یک فرد که متهم به کلاهبرداری مالی است، قرار گرفته است. بازداشت شهره موسوی به فعالیت او در شرکتی به اسم «کینگ‌مانی» مربوط است که در حوزه رمزارز‌ها فعالیت داشته است. او و همسرش با شکایت بیش از سه هزار مال‌باخته مواجه شده و سرانجام بعد از کش‌و‌قوس‌های فراوان رأی به بازداشت آن‌ها داده شد. آن‌طورکه عنوان شده همسر او پیش‌ازاین دستگیر و قرار وثیقه ۱۸۰۰ میلیارد تومانی برایش صادر شده است. شهره موسوی هم چندی پیش از سوی نهاد‌های امنیتی بازداشت شد و دیگر خبری از او نشده بود. پیش از اینکه امکانات خاص ارتباطی در اختیار شهره موسوی قرار داده شود، شایعه شده بود که اعضای فدراسیون به نهاد‌های قضائی پیشنهاد داده‌اند او تحت‌الحفظ به جلسه آورده شود و بعد به بازداشتگاه برگردانده شود!
حالا می‌شود به موضوع از زاویه‌ای متفاوت نگاه کرد؛ عده‌ای در فدراسیون با مطرح‌کردن این شایعه که اگر جلسه هیئت‌رئیسه برگزار نشود، خطر بزرگی فوتبال ایران را تهدید می‌کند سعی داشته‌اند درباره نهاد‌های بالاتر، زمینه حضور شهره موسوی را از طریق اسکایپ فراهم کنند تا فیفا گیری به این نشست ندهد. اکنون مسئله این نیست که اعضا به هدف‌شان رسیده‌اند یا خیر، بلکه رفتاری است که فوتبال ایران با شهره موسوی و شهره موسوی با فوتبال ایران می‌کند. در بیشتر کشور‌های توسعه‌یافته و در حال توسعه زمانی که اسم فردی مرتبط با فساد‌های مالی مطرح و او حتی متهم می‌شود، سریعا فرد مذکور استعفا می‌دهد و نهادی که با او همکاری می‌کند، با صدور بیانیه‌ای، به طور رسمی عدم همکاری‌اش را اعلام می‌کند؛ اما در ایران شرایط کاملا متفاوت است. فدراسیون فوتبال نه‌تن‌ها با شهره موسوی قطع همکاری نکرده؛ بلکه گفته اتهامات او مربوط به بیرون از فدراسیون فوتبال است. با این نتیجه‌گیری، یک فرد تا هر زمانی که در فدراسیون فسادی نداشته باشد، می‌تواند به کار ادامه دهد و مهم نیست بیرون از این نهاد چه فعالیتی دارد.
از سوی دیگر اصرار عجیب شهره موسوی به ماندن در هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال است. او که کارمند این نهاد محسوب می‌شود و اتفاقا حقوق ماهانه درخوری هم از فدراسیون فوتبال می‌گیرد، به اتهام کلاهبرداری از قریب به سه هزار نفر در بازداشتگاه به سر می‌برد؛ ولی ظاهرا در بازداشتگاه هم می‌تواند از سرویس‌های خاصی استفاده کند. یکی از این سرویس‌ها همین داشتن ابزار ارتباطی تصویری است که زمینه حضورش در جلسه هیئت‌رئیسه را فراهم کرده است. دراینبین به غیر از فدراسیون فوتبال باید نقدی هم به ارکان قضائی داشت که چطور با متهم پرونده‌ای به این مهمی چنین برخوردی شده و امکاناتی خاص حتی اندک در اختیارش گذاشته شده است؛ اما پرسش مهم‌تر نوع نگاه به شهره موسوی است. آیا او متهم است یا خیر؟ اگر جرمی مرتکب شده چطور می‌تواند از امکانات خاص استفاده کند و اگر جرمی مرتکب نشده، چرا نمی‌تواند آزادانه به فعالیت‌های شغلی‌اش بپردازد که نیازی به نامه‌نگاری با ارکان قضائی برای فراهم‌کردن ارتباط اسکایپی نباشد؟
