اگر بپذیریم که هر موفقیتی حاصل تلاش بلندمدت و برنامه‌ریزی صحیح است آن وقت می‌توانیم با بررسی روندی که فوتبال ایران در چهار سال گذشته طی کرده تحلیل کنیم که آیا ما می‌توانیم جزو تیم‌های موفق جام جهانی باشیم یا خیر؟
دیدارنیوز: سه روز از قرعه‌کشی جام جهانی گذشته و بیشتر بحث‌ها پیرامون این سوال است که ما می‌توانیم از گروه صعود کنیم یا نه. برخی هواداران تیم ملی با توجه به درخشش برخی ستاره‌های تیم ملی در فوتبال اروپا معتقدند نسل فعلی فوتبال ایران پتانسیل رسیدن به جمع شانزده تیم پایانی جام جهانی را دارد. اعتقادی که نقد‌های زیادی به آن وارد است. نه از این منظر که پتانسیل بر و بچه‌های تیم ملی پایین است، بلکه از این نظر که چه تدارکی برای این موفقیت احتمالی تاریخی فراهم شده است.
اگر بپذیریم که هر موفقیتی حاصل تلاش بلندمدت و برنامه‌ریزی صحیح است آن وقت می‌توانیم با بررسی روندی که فوتبال ایران در چهار سال گذشته طی کرده تحلیل کنیم که آیا ما می‌توانیم جزو تیم‌های موفق جام جهانی باشیم یا خیر؟ به جرات می‌توان گفت چهار سال گذشته یکی از پرتلاطم‌ترین سال‌های فوتبال این مملکت بوده است. بعد از جام جهانی ۲۰۱۸ فوتبال ملی ایران یک ناکامی بزرگ در جام ملت‌های آسیا تجربه کرد. بعد از آن با شاهکار تاج و همکارانش مارک ویلموتس مربی تیم ملی شد و پرونده «ویلموتس گیت» به وجود آمد و تیم ملی نیز در آستانه حذف از دور اول مقدماتی جام جهانی قرار گرفت.
در کنار ناکامی فوتبالی آمدن و رفتن ویلموتس یک پرونده ۶ میلیون یورویی نیز روی دست فدراسیون باقی ماند. سپس نوبت به اسکوچیچ رسید که سکان هدایت یوز‌ها را برعهده بگیرد. پس از نظر فنی فوتبال ملی ایران در ۴ سال گذشته سه سرمربی به خودش دیده است. مساله‌ای که حتی برای یک تیم باشگاهی نیز آمار خوبی محسوب نمی‌شود چه برسد به ملی که معمولا در آن نیمکت تیم‌ها زیاد جابه‌جا نمی‌شود. به اندازه بی‌ثباتی کادرفنی تیم ملی، مدیریت کلان فوتبال هم بی‌ثبات بوده است.
فدراسیون فوتبال در ۴ سال اخیر بار‌ها دست به دست شده. بعد از رفتن مهدی تاج مدتی حیدر بهاروند وظیفه اداره فدراسیون را برعهده داشت تا بالاخره با رفع برخی مشکلات اساسنامه انتخابات فدراسیون فوتبال برگزار و شهاب‌الدین عزیزی‌خادم به عنوان رییس منصوب شد. رییسی که عمر حضورش روی صندلی ریاست به یک سال نکشید و به دست یکی از اعضای هیات رییسه برکنار شد. به جای او میرشاد ماجدی یکی از اعضای هیات رییسه فعلا مشغول به کار است. یعنی در خوش‌بینانه‌ترین حالت فدراسیون در ۴ سال گذشته ۴ رییس داشته است! تازه اگر مدیریت پنهان فدراسیون که از بیرون اعمال می‌شود را در نظر نگیریم.
مشکلات فوتبال باشگاهی هم که دیگر نیاز به تکرار ندارد. کافی است به یاد بیاوریم که استقلال و پرسپولیس سال گذشته از لیگ قهرمانان آسیا کنار رفتند. در بحث زیرساخت‌ها، استعدادیابی، فوتبال پایه و در یک کلام توسعه همه‌جانبه هم فوتبال ایران هیچ دستاوردی نداشته و حرکتش بیشتر معکوس بوده تا رو به جلو. فاصله بین واقعیت‌های فوتبال ایران و انتظارات آنقدر زیاد است که باعث شده برخی بچه‌های تیم ملی از همین حالا نسبت به این وضعیت هشدار بدهند.
کریم انصاری‌فرد یکی از کاپیتان‌های تیم ملی در این رابطه در اینستاگرامش نوشت: «مساله‌ای که باعث نگرانی شدیدم شده، این بود که خیلی از هواداران و حتی پیشکسوتان محترم به جای درک ماموریت سنگینی که در پیش داریم وعده صعود می‌دهند!»
کریم در بخش دیگری از نوشته‌اش توضیح داد: «با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود. برای حفظ آبروی کشورمان باید تا سر حد مرگ تلاش کنیم و اردو‌های خوب و بازی‌های تدارکاتی مناسب داشته باشیم.» او در پایان متذکر شد: «شوخی‌ها باعث نشود دست‌اندرکاران مسوولیت‌شان را در حمایت و پشتیبانی تیم ملی فراموش کنند.»
علی ولی‌اللهی
