گزارش سی ان ان از دو هفته جنگ در اوکراین حاکی از آن است که پوتین چه در عرصه نظامی و چه در عرصه تبلیغاتی و اقتصادی روزهای خوبی را سپری نمی‌کند و به اهدافش دست نیافته است.
منبع: سی ان ان
نویسنده: تیم لیستر
مترجم: حمید رضا بابایی
کی یف، اوکراین: بیش از دو هفته از تهاجم ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به اوکراین می‌گذرد، اما "حملات دقیق" روسیه در این مدت کم دقت‌تر شده و نیرو‌های روسی برای فتح سرزمین اوکراین، با مشقت مواجه شده اند.
در آستانه آغاز حملات، برخی مقامات آمریکایی پیش بینی می‌کردند کی یف ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از شروع تهاجم سقوط خواهد کرد. اما پرچم‌های آبی و زرد اوکراین همچنان برفراز ساختمان‌های این شهر در اهتزاز هستند. همه جا خوش خیالانه صحبت از "جدایی" بخش‌های مختلف اوکراین بود؛ اما ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین همچنان بی اعتنا به این دیدگاه‌ها است.
اگر آن گونه که پوتین گفته، اوکراین یک کشور واقعی نبود، تاکنون قطعا سقوط می‌کرد. اما حتی با وجود ۱۵۰ هزار سرباز روسی داخل مرز‌های این کشور – آن طور که آمریکا برآورد کرده است- نیرو‌های روسی حداکثر کنترل ۱۰ درصد از خاک اوکراین را در اختیار دارند.
سه هفته پیش از آغاز تهاجم، به سراسر اوکراین که سفر می‌کردیم، به نظر می‌رسید بیشتر مردم منکر حملات بودند. در ماریوپول، زاپوریزیا و کی یف، آنچه که بیش از هر چیز شنیده می‌شد، این بود: "ما اطمینان داریم جنگی رخ نخواهد داد. " دولت اوکراین نیز تقویت نیرو‌های روسی در مناطق مرزی را کم اهمیت تلقی می‌کرد، تا هم شهروندانش و هم بازار بورس دچار وحشت نشوند. پس از آن در ۲۴ فوریه (۵ اسفند) بود که گویی به یک باره همه چیز تغییر کرد. یک شبه، انکار‌ها جای خود را به بی تفاوتی‌ها داد؛ و اکنون آنچه بیش از هرچیز به گوش می‌رسد، این جملات است: " می‌خواهم به جنگ بروم. این سرزمین من است. "
در اطراف کی یف، مراکز ایست و بازرسی بی شمار همراه با سنگر‌های جدی دفاعی تشکیل شده است. نیرو‌های اوکراینی توانسته اند به صورت موثر و کارآمد مقابل نیرو‌های زرهی روسی بایستند، و این وضعیت تعجب بسیاری از ناظران را برانگیخته است. واحد‌های کوچک سیار که با منطقه آشنا هستند، کاروان نظامیان روسی را درهم کوبیده اند. سلاح‌های ضد تانک که عمدتا آمریکا و انگلیس در اختیار اوکراین قرار داده اند، دودی از آتش را در سراسر کشور به راه انداخته اند. پهباد‌های ساخت ترکیه نیز که نقشی موثر داشته اند، در مناطق مختلف مستقر شده اند.
در معدود مناطق تحت اشغال نیرو‌های روسی، حتی در بخش‌هایی که عمدتا روس زبان هستند، جمعیت صد‌ها نفره از اوکراینی ها، با خشم به نیرو‌های روسی ناسزا می‌گویند. اوکراینی‌ها کوهی از لاستیک‌های خودرو را جمع آوری کرده اند تا از شهرهایشان دفاع کنند و تابلو‌های خیابان‌ها را نیز پوشانده اند. این گونه نیست که اوکراینی‌ها دست بالا را داشته باشند. آن‌ها نمی‌توانند نیرو‌های بسیار قوی روسی را شکست دهند، اما شواهد تاکنون نشان داده است که اوکراینی‌ها با سیل سلاح و کمک‌های دریافت شده از مناطق مرزی لهستان، شاید مقابل پیروزی پوتین بایستند.
نخست وزیر سابق انگلیس در میانه دهه ۱۹۶۰ گفته بود "در سیاست، یک هفته، مدتی طولانی است". به نظر می‌رسد دو هفته از این جنگ با توجه به تاثیر آن بر جهان، مدت زمانی است که تا ابدیت ادامه دارد.
در ساعات اولیه ۲۴ فوریه (۵ اسفند) که ولادیمیر پوتین در سخنرانی خود در تلویزیون روسیه آغاز "عملیات ویژه نظامی" را اعلام می‌کرد، من همراه با چهار شهروند اوکراینی بودم که وحشت زده به نظر می‌رسیدند، زیرا تصور می‌کردند آزادی‌هایی که از وجودشان لذت می‌برند، قرار است سرکوب شود.
چند دقیقه بعد که موشک‌های بالستیک به فرودگاه بوریسپیل در حومه کی یف اصابت کرد، آسمان منطقه روشن شد. نیرو‌های روسی از کریمه، بلاروس و غرب روسیه به مناطق مرزی اوکراین هجوم آوردند؛ و پس از آن، اتفاقِ واقعا چشمگیری رخ نداد. ستون ۴۰ مایلی از سربازان روسی که از بلاروس راهی اوکراین شده و قرار بود تحسین برانگیز باشد، متوقف شدند و جایی نمی‌رفتند، در حالی که تعداد کامیون‌های نظامی، بیشتر از تانک هایشان بود. دفاع هوایی قدیمی اوکراین عملکردی بهتر از آنچه انتظار می‌رفت نشان داد، موشک‌های کروز و جنگنده‌های روسی نابود شدند؛ و نکته مهم این که تلاش روسیه برای تصرف پایگاه‌های نظامی منتهی به شمال و جنوب کی یف در نخستین روزهای جنگ شکست خورد.
حتی در جنوب کشور که یگان‌های روسی با مقاومت کمتری مواجه شده اند نیز هنوز بندر ماریوپول تصرف نشده است، منطقه‌ای که تا مرز فقط نیم ساعت فاصله دارد.
پوتین در توجیه این تهاجم گفته است اوکراین اگر به تصرف نیرو‌های روسی درنیاید، به پایگاه غرب برای حمله به روسیه و نابودی آن تبدیل خواهد شد. پوتین شاید در خصوص واکنش‌های احتمالی به تلاش مسکو در بلعیدن اوکراین - که به تعبیر تاریک او از تاریخ "حق حیات ندارد" - دچار اشتباه محاسباتی شده باشد.
لیانا فیکس و مایکل کیمیج در مقاله‌ای در نشریه فارین افرز می‌نویسند، "به نظر می‌رسد وی (پوتین) در قمار عجیب خود، حوادثی را که زمینه ساز فروپاشی امپراتوری روسیه شد، از یاد برده است. "
"آخرین امپراتور سزار روسیه – نیکولای دوم- در جنگ با ژاپن در سال ۱۹۰۵ شکست خورد. وی پس از آن قربانی انقلاب بولشویک شد، که در آن نه تنها تخت و تاج، که جان خود را نیز از دست داد. درسی که می‌آموزیم این است: نمی‌شود حکام خودکامه، در جنگ شکست بخورند و همچنان خودکامه باقی بمانند. "
پوتین شاید به خاطر واکنش ملایم غرب به اقدام روسیه در الحاق کریمه در سال ۲۰۱۴، تاثیر شگفت آور تهاجم به اوکراین را که خود "جنگ انتخاب" می‌خواند، نادیده گرفته بود.
ناتو هم به ندرت پیش آمده است که اینقدر بر مساله‌ای متمرکز شده باشد، زیرا از آن موقعیت دشوار در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ بسیار فاصله گرفته است. تجهیزات گسترده ضد تانک با کامیون، روانه مرز‌های اوکراین شده است.
پیش از این تهاجم که بحث تحریم‌های گسترده علیه روسیه مطرح بود، از نظر چهره‌های بسیار تندور نیز قطع ارتباط موسسات روسی با سیستم بانکداری بین المللی، توقیف دارایی‌های اولیگارش‌های روسی، کاهش یا قطع واردارت نفت و گاز از روسیه و توقف طرح نورد استریم ۲ (برای انتقال گاز روسیه به اروپا)، فقط یک رویا بود. اما اکنون همه این اتفاقات رخ داده است.
شرکت‌ها یکی پس از دیگری ارتباط خود را با روسیه قطع کرده اند، از مک دونالد تا اَپل و شرکت خرده فروشی زارا؛ و روس‌ها را از کالا‌های مصرفی که پس از فروپاشی کمونیسم به آن‌ها بسیار علاقمند بودند، محروم کرده اند. ارزش روبل کمتر از نیمی از بهای آن در اواسط فوریه است.
کرملین که نبرد میدانی را واگذار کرده، در دادگاه افکار عمومی هم موقعیت دشواری دارد – که البته تاکنون پوتین را اینقدر آزار نداده است. زلنسکی، رئیس جمهوری که زمانی کمدین بود، آشکارا روسیه را به چالش کشیده و خواستار ایجاد منطقه پرواز ممنوع در اوکراین شده است.
زمانی که شایع شده بود زلنسکی چگونه باید از اوکراین خارج شود، گفته بود که به سلاح و مهمات نیاز دارد، نه وسیله نقلیه برای خروج از کشور. او از قصر ریاست جمهوری اوکراین، یک پیام نسبتا توهین آمیز ویدئویی ضبط و اعلام کرده بود مخفی نخواهد شد.
زلنسکی و مقاومت اوکراین در مقابل مشکلات فراوان، دنیا را تحت تاثیر قرار داده اند. ورزشگاه‌های فوتبال در سراسر اروپا به رنگ پرچم اوکراین درآمده و برج ایفل نیز آبی و زرد شده است.
انبوه بی پایان پیام‌های ویدئویی از زلنسکی، جمعیت مردمی را به خیابان‌های پراگ و تفلیس کشانده، و نمایندگان پارلمان‌های اروپا و انگلیس را در حالت ایستاده، به تشویق واداشته است.
پوتین برعکس، به نظر می‌رسد منزوی شده، بر سر زیردستانش فریاد می‌کشد، سخنرانی‌های طولانی و خشک ضبط می‌کند و یا این که در جمع خدمه شرکت هواپیمایی ایرفلوت روسیه حاضر می‌شود.
اکنون سوال بزرگ این است که آیا رهبر خشمگین روسیه به رغم تصریح بر این که "عملیات" طبق برنامه پیش می‌رود، همین رویکرد را ادامه خواهد داد، آن هم با تجهیزات گسترده نظامی که در اختیار دارد: موشک‌های کروز و بالستیک، سیستم‌های ویرانگر موشکی و بمب‌های ترموبارک (گرما فشاری). آیا او کی یف را به گروزنی دیگری تبدیل خواهد کرد؟ مرکز جمهوری چچن که در سال نخست ریاست جمهوری اش به ویرانه تبدیل شده بود.
ویلیام برنز مدیر سی آی اِی (سیا)، روز سه شنبه گفته بود پوتین "مصمم است تا برتری و کنترل خود را بر اوکراین حفظ کند" و پیش بینی کرد "هفته‌های زشتی" پیش رو است که در آن به "تلفات غیرنظامیان اهمیتی داده نخواهد شد. " اشاره او مقاومت مردم اوکراین بود...
کرملین از اوکراین می‌خواهد حاکمیت روسیه را بر کریمه – که در سال ۲۰۱۴ به خاک خود الصاق کرد- و استقلال دو جمهوری دست نشانده در شرق اوکراین را به رسمیت بشناسد و به این که اوکراین به کشوری بی طرف تبدیل شود.
اوکراین این موارد را نپذیرفته است، گرچه به نظر می‌رسد زلنسکی اکنون دریافته که رویای پیوستن اوکراین به ناتو که در قانون اساسی این کشور قید شده، احتمالا دست نایافتنی‌تر از گذشته است.
مسکو نیز به نوبه خود خواسته هایش را در خصوص آنچه نازی زدایی و غیرنظامی کردن اوکراین می‌خواند، کنار گذشته است. این‌ها کلمه بندی‌های عجیب مسکو درباره تغییر رژیم در اوکراین است.
در همین حال، مصایب روزانه غیرنظامیان اوکراین ادامه دارد. برخی در حملات موشکی کشته می‌شوند که ساختمان‌های مسکونی را ویران می‌کند و برخی نیز قربانی حملات توپخانه‌ای می‌شوند که بدون دقت چندانی صورت می‌گیرد. تعداد قربانیان تاکنون صد‌ها نفر قیده شده است گرچه آمار رسمی در این خصوص وجود ندارد.
روی هم رفته دو میلیون نفر از کشور گریخته اند، که بیشترشان زنان و کودکان هستند؛ و مشخص نیست اگر زمانی به وطن بازگردند، بتوانند شهر‌هایی مانند خارکیف، سومی، ماریوپل و چرنیهیف را پیدا کنند چرا که این‌ها کاملا ویران شده اند و قابل شناسایی نیستند.
اگر گشایش‌هایی در روزهای آینده حاصل شود، جای خالی فهرستی بسیار طولانی اجتناب ناپذیر خواهد بود.
