صحبت‌های مجیدی شاید در نگاه اول بتواند اعتماد به نفسی قابل توجه را به مدافعان استقلال تزریق کند، اما در طولانی‌مدت احتمالا آن‌ها را زیر ذره‌بین قرارداده و کوچکترین اشتباه از سوی آن‌ها را به سوژه صفحات مجازی رقیب تبدیل خواهد کرد.
دیدارنیوز: سیاوش یزدانی و بازی نکردنش در بازی مقابل امارات حاشیه‌های زیادی ایجاد کرده است.
این روز‌ها در تمام کنفرانس مطبوعاتی‌ها حرف از سیاوش یزدانی است! از دراگان اسکوچیچ تا فرهاد مجیدی در این چند روز همه از مدافع استقلال صحبت می‌کنند. اسکوچیچ از دلایل بازی ندادن به یزدانی گفت و فرهاد مجیدی هم از اینکه یزدانی از تمام مدافعان اسکوچیچ بهتر است. در این میان هم سیاوش یزدانی هم با یک حرکت غیرورزشی و فرستادن توپ دوم به زمین بعد از گرفتن کارت زرد دوم، اخراج شد و حرف و حدیث‌ها را بیشتر کرد.
دفاع منطقی مجیدی از یزدانی
همه این اتفاق‌ها و حاشیه‌ها می‌توانست تمام شود و تا بازی بعدی که سیاوش یزدانی به ترکیب استقلال برمی‌گردد همه چیز به دست فراموشی سپرده شود، اما مصاحبه فرهاد مجیدی باعث شد تا شاید بحث مدافع استقلال کمی ادامه‌دار شود. سرمربی استقلال در کنفرانس هدفش حمایت از بازیکنش و بازگرداندن روحیه از دست‌رفته‌اش از تیم ملی بود. او کاری را انجام داد که شاید هر مربی دیگری برای حفاظت از بازیکنش انجام می‌داد، اما به نظر می‌رسد که در انجام آن زیاده‌روی کرد؛ «به شدت با آقای اسکوچیچ مشکل دارم. صعود تیم ملی را تبریک می‌گویم. به آقای اسکوچیچ هم بابت نتایجی که گرفته، تبریک می‌گویم. از ایشان تشکر می‌کنم که تیم ملی ما را به جام جهانی برده، ولی رفتاری که کرد در حد یک مربی حرفهای نبود. بازیکن مثل دسته گل تحویل تیم ملی داده ام و ببینید با چه وضعیت عصبی او را برگرداندند».
کل‌کل سرخابی
به نظر می‌رسد تا این‌جای صحبت‌های مجیدی در واکنش به بازی نکردن سیاوش یزدانی است. ادامه حرفهای او، اما از این جنبه خارج شده و شکل کری‌خوانی و تسویه حساب با سرمربی تیم ملی و مدافعان پرسپولیسی او را پیدا می‌کند؛ «آقای اسکوچیچ! دفاع‌های من بهترین دفاع‌های ایران هستند. در لیگ ایران هرچه بگردید، از این‌ها بهتر پیدا نمی‌کنید. اگر نظر فنی دارید، احترام می‌گذارم. اگر شما این کار را در باشگاه انجام بدهید، می‌شود توجیه کرد. شما بهترین دفاع‌های لیگ را دعوت کردید، بعد دفاع چپ را گذاشتید دفاع وسط. این هم از امروز. سیاوش امروز تمرکز کامل نداشت. عصبی بود. بازیکن مثل دسته گل تحویلت دادم. این بهترین دفاع لیگ است. یک انگشتش به تمام دفاع‌هایت می‌ارزد. با بازیکن من چه کار کردید؟ کل لیگ را بگردید مثل مرادمند و دانشگر و سیاوش پیدا نمی‌کنید».
این صحبت‌ها شاید در نگاه اول بتواند اعتماد به نفسی قابل توجه را به مدافعان استقلال تزریق کند، اما در طولانی‌مدت احتمالا آن‌ها را زیرذره‌بین قرارداده و کوچکترین اشتباه از سوی آن‌ها را به سوژه صفحات مجازی رقیب تبدیل خواهد کرد. اتفاقی که بیش از بازی نکردن در یک بازی تیم ملی می‌تواند به روحیه آن‌ها ضربه بزند.
یک بازی تشریفاتی و حاشیه‌های رسمی
سیاوش یزدانی همانطور که فرهاد مجیدی گفته این فصل یکی از بهترین مدافعان لیگ بوده است. این سخنی گزافه نیست و شماره ۴ آبی‌ها واقعا کیفیتی مثال‌زدنی را به نمایش گذاشته است. در تیم ملی، اما داستان فرق می‌کند. دفاع میانی پستی نیست که به خصوص در تیم ملی قرار باشد در هر بازی و در هر دوره بازیکنی متفاوت به میدان برود و این مساله را فرهاد مجیدی به خوبی می‌داند. زوج شجاع خلیل‌زاده و محمدحسین کنعانی‌زادگان خوب یا بد فعلا به صلاحدید کادرفنی تیم ملی زوج خط دفاعی هستند. حتی اگر یکی از این دو مدافع به هر دلیلی از این تفکر خارج شده یا غایب باشند، گزینه‌هایی مانند مرتضی پورعلی‌گنجی بسیار باتجربه و مجید حسینی لژیونر در نوبت هستند.
به همین دلیل بازی نکردن سیاوش یزدانی در این بازی حکم راه پیدا کردن یا نکردن او به ترکیب اصلی تیم در شرایط عادی را نداشت که ارزش این همه حاشیه را به دنبال داشته باشد. او نهایت چند دقیقه بازی بیشتر در یک بازی تشریفاتی را از دست داد و قرار نبود اتفاقی بیش از این برای مدافع تیم مجیدی رخ بدهد. بزرگ کردن بیش از حد این قضیه شاید در کوتاه مدت اعتماد به نفس از دست رفته‌اش را بازیابی کند، اما قرار گرفتن او در مرکز کل‌کل‍‌های سرخابی عاقبت خوبی برای او و استقلال نخواهد داشت. آن هم در حالی که رقیبان او خارج از ایران و به دور از این ذره‌بین‌ها بازی می‌کنند و او به تنهایی باید فشار این مقایسه را تحمل کند.
