دیدارنیوز ـ اگرچه از سال ۱۳۹۷ تاکنون واردات کالا‌های گروه چهار به دلیل شرایط ارزی ممنوع شده و لوازم خانگی هم جزئی از این ممنوعیت است، ولی همواره با حاشیه پیش رفته است؛ از واردکنندگانی که کالای وارداتی آن‌ها در گمرک دپو شده و به دنبال رایزنی برای خروج از مبادی رسمی هستند گرفته تا کالا‌هایی که از طرق مختلف دیگر از جمله سهمیه‌های مرزنشینی، کولبری و حتی قاچاق وارد ایران می‌شود و به وفور انواع برند‌ها در فروشگاه‌های سطح شهر قابل رویت است.
اما ادامه روند ورود لوازم خانگی و عرضه آن در سطح کشور در حالی ادامه دارد که بررسی گزارشی از مرکز آمار ایران، ابعاد آن را تا حدودی مشخص می‌کند.
سهم بالاتر تقاضای مشتری برای فروش لوازم خانگی خارجی
این آمار که به استناد اظهارات فروشندگان تهیه شده است نشان می‌دهد که شش دلیل اصلی برای عرضه لوازم خانگی وجود دارد که در آن سهم تقاضا از طرف مشتریان ۳۴ درصد، کیفیت بهتر کالا ۲۲ درصد، فروش آسانتر ۲۰ درصد، سود بیشتر ۱۰ درصد و رقابت با سایر پنج درصد است و حدود چهار درصد هم به سایر اختصاص دارد.
همچنین دلایلی برای با کیفیت بودن لوازم خانگی خارجی از نگاه فروشندگان مطرح شده که بیشترین سهم به تکنولوژی پیشرفته‌تر با ۲۶ درصد اختصاص دارد.
خلاقیت در طراحی مناسب‌تر ۱۹.۹ درصد، دوام بالا ۱۷.۹ درصد، اطمینان از کیفیت قطعات بکار رفته در کالا ۱۷.۸ درصد، مصرف پایین انرژی ۷.۳ درصد، سیاست حمایتی کشور‌های خارجی ۵.۱ درصد، توجه به نیاز‌های کشور مقصد ۲.۹ درصد، بازار رقابتی در کشور صادرکننده ۲.۶ درصد و پنج درصد سایر، جزو دلایلی هستند که از نگاه فروشندگان موجب کیفیت بالای لوازم خانگی خارجی شده است.
نقاط ضعف لوازم خانگی ایرانی
در بخش دیگری از آمار مرکز آمار ایران، چرایی ضعف کیفیت لوازم خانگی داخلی از نگاه فروشندگان مطرح شده است. در این بخش دو دلیل سهم برابر دارند که شامل عدم بکارگیری تکنولوژی و نوآوری و همچنین بالا بودن هزینه‌های تولید و کاهش کیفیت هر یک با ۲۶ درصد است.
عدم اطمینان از کیفیت قطعات بکاررفته در کالا با ۲۳ درصد، عدم خلاقیت در طراحی ۱۸ درصد، بازار غیررقابتی داخلی هفت درصد سایر نقاط ضعف لوازم خانگی ایرانی عنوان شده است.
